Fontanna z delfinami w Poznaniu

Na początku tego miejsca znajdowała się publiczna studnia miejska, której fundatorem był Edward Raczyński. Po jej przemieszczeniu w 1909 roku, obszar ten został upiększony w sposób, który widzimy dzisiaj, za sprawą fontanny zaprojektowanej przez Hugona Lederera z Berlina. Ta wspaniała konstrukcja została zatwierdzona przez cesarza Wilhelma II, a fundatorem dzieła był kupiec Gustaw Kronthal, co dało podstawy do alternatywnej nazwy Studzienki Kronthala. Warto podkreślić, że całkowity koszt budowy wyniósł 25 tysięcy marek.

Wielokrotnie odnawiana, fontanna przeszła m.in. renowację kierowaną przez Edwarda Haupta oraz gruntowną w 2006 roku, podczas której przywrócono oryginalne muszle, zastępując wcześniejsze elementy montowane po II wojnie światowej. To właśnie one dodają uroku i historycznego charakteru całemu obiektowi.

Wodotrysk, którego zabytkowe elementy wykonano z muszlowca, jest zumplonione z wyobloną balustradą, na której końcach znajdują się miedziane rzeźby chłopców siedzących na delfinach. Teren, na którym stoi fontanna, jest nieco podwyższony (w okolicy Góry Przemysła), co podkreśla kilka stopni. To właśnie one nadają miejscu wyjątkowego wdzięku.

Interesującym aspektem jest również interpretacja rzeźb delfinów. Według Adama Pleskaczyńskiego, redaktora Głosu Wielkopolskiego, rzeźby te mogą przedstawiać w rzeczywistości sumy, co można wywnioskować z ich anatomicznej budowy pysków. Badania przeprowadzone przez Pleskaczyńskiego w 2003 roku dowiodły, że autorem tych rzeźb był August Gaul, berliński artysta znany z doskonałych rzeźb zwierząt, w tym lwa, który stoi w Starym ZOO w Poznaniu.

W bezpośrednim sąsiedztwie fontanny stoi pomnik Golema, a po przeciwnej stronie ulicy 23 Lutego można zobaczyć pomnik Karola Marcinkowskiego. Miejsce to robi wyjątkowe wrażenie, otoczone gmachami poczty (UP nr 9) oraz Uniwersytetem Artystycznym, które doskonale komponują się z lokalną architekturą.