Osiedle robotnicze na Górczynie

---

Historia

Osiedle robotnicze na Górczynie zostało zaprojektowane przez Jerzego Tuszowskiego, który również jest autorem podobnego projektu realizowanego na Zagórzu. W tej lokalizacji Tuszowski zaplanował osiedle socjalne, które stało się inspiracją dla jego późniejszych prac.

Kolonia robotnicza na wspomnianym Górczynie została zrealizowana w 1925 roku, co świadczy o jego zaangażowaniu w rozwój infrastruktury mieszkańców tej okolicy.

Architektura

„Zewnętrzna zabudowa osiedla składa się z niewielkich, dwukondygnacyjnych bloków, natomiast w obrębie założenia znajdują się niższe obiekty. Umiejscowienie domów sprzyja tworzeniu kameralnych, zielonych podwórek. W odróżnieniu od malowniczych pruskich osiedli, które powstawały w Poznaniu i były skierowane głównie do zamożniejszych warstw społecznych, takim jak Sołacz, geometria formy tego osiedla była znacznie bardziej surowa. Budynki zostały pokryte spadzistymi dachami, a ich wykończenie ograniczało się jedynie do gzymsów oraz naczółków, co było konsekwencją potrzeby oszczędnego budowania.

Na każdej kondygnacji znajdują się cztery mieszkania, które składają się z pokoju oraz kuchni mieszkalnej. W parterowej części budynków przewidziano miejsca na sklepy oraz magazyny, dostępna jest również poczta. Całość infrastruktury uzupełnia szkoła oraz plac zabaw, zapewniając mieszkańcom wygodę i funkcjonalność. Co więcej, wspólne łazienki zostały umiejscowione nieco na uboczu, co pozwoliło na zwiększenie komfortu użytkowników.

Osiedle przetrwało do dzisiaj w niemal niezmienionej formie, a niektóre z budynków przechodzą modernizacje, których celem jest zachowanie ich pierwotnego charakteru.

---

Oceń: Osiedle robotnicze na Górczynie

---