Park Stanisława Moniuszki w Poznaniu

Jako jeden z najstarszych parków w mieście, obok Parku Wilsona, jego historia sięga około 1870 roku, kiedy to powstał jako ogród prywatny. W 1905 roku został zakupiony od radcy Fehlana i przekształcony w ogród publiczny, wtedy mając jeszcze 1,7 hektara i będąc potocznie znanym jako Park Fehlana. W tym okresie park przeszedł wiele zmian, w tym wymianę drewnianego ogrodzenia na metalowe oraz nasadzenie różnych roślin, takich jak rododendrony i azalie pontyjskie.

Oficjalne udostępnienie parku miało miejsce 2 sierpnia 1905 roku, a główne wejście umieszczono przy skrzyżowaniu ulic Libelta i Chopina. W 1907 roku, w 75. rocznicę śmierci Goethego, park zyskał jego imię. W 1913 roku w centralnej części parku umieszczono rzeźbę "W kąpieli", wykonaną przez Maxa Klingera, którą zakupiono w 1908 roku ze środków żydowskiej fundacji Samuela Jaffego. Rzeźba ta była jedną z czterech brązowych kopii oryginału, który znajduje się w Muzeum Miejskim w Lipsku.

Obecny wygląd parku jest wynikiem odbudowy po zniszczeniach wojennych w 1946 roku, kiedy to miejsce zostało otwarte po silnych zniszczeniach, do jakich doszło podczas ciężkich walk o Cytadelę. W wyniku tych wydarzeń kwietniki zostały zastąpione rozległymi trawnikami, a dawny drzewostan uległ zniszczeniu, co doprowadziło do wyginięcia wielu wcześniejszych nasadzeń, w tym magnolii i różaneczników. Obecnie park zasiedlają grab, dąb szypułkowy oraz grochodrzewy.

W latach 1953-1955 park stał się siedliskiem dla 10 gatunków ptaków, w tym szpaków, kosów, sikor i muchołówki. Na jego terenie można znaleźć również pomnik Stanisława Moniuszki, który został wykuty w 1924 roku przez Marcina Rożka i jest darem Związku Śpiewaków oraz prezydenta Cyryla Ratajskiego. Po drugiej wojnie światowej pomnik ten został odbudowany przez Edwarda Haupta.

W 1923 roku w parku odsłonięto także popiersie Fryderyka Chopina, które jednak w 1961 roku przeniesiono do parku jego imienia. Warto dodać, że przy ulicy Chopina przez wiele lat znajdował się konsulat USA, co czyniło tę okolicę nieformalnym miejscem spotkań opozycji w czasach PRL. W sąsiedztwie stoi także dom, w którym mieszkał Cyryl Ratajski, co jest upamiętnione odpowiednią tablicą.