Park Wilsona w Poznaniu

---

Charakterystyka

Park Wilsona w Poznaniu, rozciągający się na powierzchni 7,2 ha, ma długą i interesującą historię, której korzenie sięgają 1834 roku. To wtedy Towarzystwo do Upiększania Miasta i Jego Okolic postanowiło wykupić teren, by stworzyć szkółkę drzew, które później używane były do obsadzania miejskich ulic i skwerów. W 1902 roku ta jedyna w swoim rodzaju szkółka została przekazana miastu, co umożliwiło jej otwarcie dla szerokiej publiczności. W tym samym czasie powstał tutaj także pierwszy w Poznaniu ogród botaniczny, a jego urządzanie zakończono w 1904 roku, według projektów Hermana Kube.

Na terenie parku, w 1910, zbudowano palmiarnię, która była częścią Wystawy Wschodnioniemieckiej Przemysłu, Rzemiosła i Rolnictwa. Park zyskał nowe oblicze, a w 1926 roku, nadano mu imię prezydenta USA, Thomasa Woodrow Wilsona, który, za sprawą Ignacego Jana Paderewskiego, odegrał kluczową rolę w odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku.

W końcu czerwca 1927 roku z inicjatywy komitetu na skraju parku rozpoczęto budowę planetarium, które miało powstać u zbiegu ulic Orzeszkowej i Śniadeckich. W 1928, park został włączony w obszar PeWuKi, co umożliwiło budowę parkowej fontanny. Dnia 4 lipca 1931, na jego terenie odsłonięto pomnik prezydenta Wilsona, ufundowany przez Ignacego Jana Paderewskiego, który został uświetniony przez uroczystości z udziałem wielu osobistości, w tym wdowy po prezydencie, Ignacego Mościckiego oraz prezydenta Poznania, Cyryla Ratajskiego. Rzeźba pomnika została stworzona przez Gutzona Borgluma, znanego również z utworzenia twarzy Jerzego Waszyngtona na Górze Rushmore. Niestety, pomnik ten został zniszczony przez Niemców.

W dniu 4 marca 1945, w obiektach Studium Wychowania Fizycznego, w parku odbył się pierwszy w mieście koncert muzyczny po II wojnie światowej, w którym uczestniczyli między innymi Stefan Stuligrosz, Wiktor Buchwald oraz Wanda Falkówna. Po wojnie, w 1951 roku, nadano parkowi imię Marcina Kasprzaka, a w 1963 roku na miejscu pomnika Wilsona stanął pomnik rewolucjonisty. W 1990 roku park powrócił do swojej pierwotnej nazwy, a w 1994 roku na jego terenie stanęło popiersie prezydenta Wilsona, wyrzeźbione przez Zofię Trzcińską-Kamińską. Pomnik Marcina Kasprzaka przeniesiono do Czołowa, wsi związanej z jego urodzinami.

W parku znajduje się także murowana muszla koncertowa z 1936 roku oraz odlana w 1891 roku rzeźba Perseusza i Andromedy, która została podarowana miastu przez cesarzową Wiktorię z okazji jej wizyty w Poznaniu w 1888. Rzeźba ta pierwotnie zdobiła fontannę na pl. Królewskim i została przeniesiona do Parku Wilsona w 1956 roku. Park przeszedł rewitalizację w latach 1993 i 1994, kiedy to przywrócono mu ogrodzenie oraz rzeźby z bramy wejściowej, które miały swoje początki sprzed 1929 roku, projektu Edwarda Haupta. Na terenie parku rosną dwa pomniki przyrody: platan o obwodzie pnia 410 cm oraz wierzba o obwodzie 430 cm.

Park Wilsona jest wpisany do rejestru zabytków i zamykany jest na noc.

---

Oceń: Park Wilsona w Poznaniu

---