Veolia Energia Poznań

---

Elektrociepłownia Poznań Garbary EC-I

Pierwsza elektrownia w Poznaniu została uruchomiona w 1904 roku przy ulicy Grobla. Już wkrótce jej możliwości okazały się niewystarczające dla rosnących potrzeb miasta. W związku z tym podjęto decyzję o budowie Elektrowni Garbary. Projekt tego ważnego obiektu architektonicznego zrealizował Stefan Cybichowski, a prace budowlane rozpoczęły się w październiku 1927 roku. Uroczyste uruchomienie elektrowni miało miejsce 23 listopada 1929 roku.

Główny budynek elektrowni został wzniesiony na 2187 palach, których długość wynosiła od 6,5 do 10 metrów. Złożono w nim 900 ton stali na zbrojenia oraz zużyto 11 000 m³ żwiru i 425 wagonów cementu. Powierzchnia budynku głównego wynosiła 980 m², podczas gdy kotłownia zajmowała 2050 m², a rozdzielnia 450 m². Elektrownia była wyposażona w trzy kotły, które opalano miałem węglowym z grysikiem, a także w dwa turbogeneratory, każdy o mocy 8/10 MW.

Chłodzenie obiektu zapewniała woda z rzeki Warty, która była doprowadzana dwoma rurociągami o średnicy metra. Każdy z kotłów dysponował własnym 28-metrowym kominem. Od 1931 roku w zakładzie pracował również czwarty kocioł, co zwiększyło jego moc o dodatkowe 20 MW. Obiekt był systematycznie modernizowany zarówno przed, jak i po II wojnie światowej, aż w 1952 roku osiągnął moc 65 MW.

Rok 1959 przyniósł ze sobą rozpoczęcie dostaw pary technologicznej z elektrowni, a w 1965 roku zainaugurowano proces przebudowy obiektu na elektrociepłownię. Już w 1967 roku po raz pierwszy do miejskiej sieci ciepłowniczej w Poznaniu dostarczono energię cieplną w gorącej wodzie, a modernizacja wszystkich kondensacyjnych turbin na ciepłownicze zakończyła się w 1969 roku. Wzrost produkcji ciepłej energii, kosztem energii elektrycznej, stworzył potrzebę budowy EC-II Karolin.

Rok 2015 był ostatnim rokiem eksploatacji Elektrociepłowni Garbary. Zgodnie z koncepcją opracowaną przez władze miasta, w miejscu nieczynnej elektrowni planowano budowę budynków mieszkalnych. W 2019 roku Elektrociepłownia Garbary EC1 została sprzedana deweloperowi.

Dane techniczne

Dane techniczne na rok 2002:

• moc cieplna: 165 MW,
• moc elektryczna: 0 MW,
• produkcja ciepła: 632 TJ,
• produkcja energii elektrycznej: 4954 MWh.

Elektrociepłownia Poznań Karolin EC-II

Decyzję o zbudowaniu elektrociepłowni podjęto w 1970 roku, co było konsekwencją ograniczonych możliwości rozbudowy istniejącej elektrociepłowni EC-I Garbary. Już w 1975 roku miejskie sieci ciepłownicze w Poznaniu zaczęły otrzymywać pierwsze dostawy pary z nowo powstałej EC-II, która wykorzystywała kotły wodne. Między 1985 a 1991 rokiem uruchomiono kolejno blok energetyczny nr 1 oraz blok ciepłowniczy BC-100, a także blok ciepłowniczo-kondensacyjny BK-100, co znacznie zwiększyło możliwości produkcyjne elektrociepłowni.

Dalkia, jako operator, skupiła się na wykorzystaniu kogeneracji – innowacyjnej technologii, która umożliwia jednoczesne wytwarzanie energii elektrycznej i ciepła. Proces ten jest wysoko efektywny, pozwalając na produkcję energii z różnych źródeł paliwowych, takich jak węgiel, biomasa czy gaz. Kogeneracja przyczynia się do redukcji emisji zanieczyszczeń oraz bardziej racjonalnego wykorzystania paliw kopalnych.

W tradycyjnym podejściu, energia elektryczna jest wytwarzana w elektrowniach z efektywnością na poziomie około 36%, podczas gdy ciepło pozyskiwane jest z miejskich ciepłowni lub lokalnych kotłów centralnego ogrzewania, osiągających sprawność około 90%. W rezultacie, aby wytworzyć równą ilość energii w tradycyjnym systemie, konieczne jest użycie 62% więcej pierwotnej energii, niż w systemie kogeneracyjnym, gdzie następuje odzysk ciepła.

Patrząc z perspektywy ochrony środowiska, rozwój miejskiej sieci ciepłowniczej przyczynia się znacząco do poprawy jakości powietrza w Poznaniu. Produkując ciepło w elektrociepłowni, eliminowane są mniejsze kotłownie oraz indywidualne paleniska węglowe, co z kolei redukuje emisję szkodliwych zanieczyszczeń, których nie da się skutecznie zredukować w prostych obiektach. Ważne jest, aby zastąpić rozproszone spalanie węgla nowoczesnymi i efektywnymi technologiami, które posiadają niezbędne zabezpieczenia, ograniczające emisję pyłów oraz innych zanieczyszczeń, takich jak SO2.

Odbiorcą energii elektrycznej z elektrociepłowni jest Grupa Energetyczna Enea, natomiast Dalkia Poznań pełni rolę głównego dystrybutora ciepła dla mieszkańców Poznania oraz okolicznych miejscowości, takich jak Czerwonak, Koziegłowy i Swarzędz.

Transport paliwa do elektrociepłowni odbywa się za pomocą bocznicy kolejowej obwodnicy Poznania, której trasa numer 395 jest wykorzystywana przez pociągi dostarczające węgiel oraz mazut. W Dalkii Poznań przeprowadzono również modernizację jednego z kotłów, który obecnie w całości spala biomasę, co stanowi pewien krok w stronę zrównoważonego rozwoju. Koszt tej wymiany kotłów w Poznaniu oraz Łodzi wyniósł około 70 mln euro, co czyni ten projekt jednym z największych w kraju.

Dzięki tej transformacji, emisja CO2 ma zmniejszyć się o 460 tys. ton rocznie, co pozwoli Dalkii osiągnąć wskaźnik 19,3% wykorzystania odnawialnych źródeł energii, podczas gdy w Polsce w 2020 roku planowano, aby wskaźnik ten wyniósł 15%. Szacuje się, że rocznie w kotłach spalanych będzie około 600 tys. ton biomasy, w której 80% stanowić będą odpady drzewne, a 20% biomasa z upraw rolnych. Koszty zakupu biomasy szacuje się na 170 mln zł rocznie, a część z niej pochodzić będzie z własnych plantacji, zajmujących 2 tys. ha, gdzie uprawiane są m.in. trawa miskantus oraz wierzba energetyczna.

Dane techniczne

• moc cieplna osiągana: 843 MW,
• moc elektryczna osiągana: 276 MW,
• ilość węgla spalonego w ciągu roku: 825 tys. ton,
• wysokość komina: 203 m.

Komin

Charakterystyczny komin o wysokości 200 metrów wyróżnia się jako najwyższa budowla w Poznaniu. Jest widoczny z daleka, zwłaszcza nocą dzięki czerwonym światłom ostrzegawczym, znanym jako oświetlenie przeszkodowe dla samolotów, którym wyposażono komin w pięć rzędów, z czego trzy rzędy mrugają. Na jego powierzchni zainstalowane są anteny, używane przez kilka stacji radiowych.

Stacje nadawane z nadajnika na kominie

Parametry

Wysokość, na jakiej zainstalowano podpory antenowe, to 78 m n.p.m., podczas gdy całkowita wysokość obiektu wynosi 200 m n.p.t.. Systemy antenowe zawieszone są na poziomach: Radio na 156, 166, 180, 181 m n.p.t. oraz Telewizja na 203 m n.p.t..

Właścicielami nadajników są rozmaite podmioty, w tym RS TV, Info-TV-FM oraz inne. Ich działalność wspiera lokalne media, zapewniając dostęp do stacji radiowych oraz telewizyjnych.

Radio

Lp	Nazwa Programu	Właściciel	Częstotliwość	Moc Nadajnika	Polaryzacja
1	Radio Złote Przeboje	Grupa Radiowa Agory Spółka z o.o.	88,40 MHz	5 kW	Pionowa
2	Radio Emaus	Dom Medialny Święty Wojciech	89,80 MHz	1 kW	Pionowa
3	Radio Eska	Grupa Radiowa Time S.A.	93,00 MHz	10 kW	Pozioma
4	RMF Maxx	Grupa RMF	93,50 MHz	0,4 kW	Pionowa
5	Radio Eska Rock	Grupa Radiowa Time S.A.	93,90 MHz	0,4 kW	Pionowa
6	Tok FM	INFORADIO Sp. z o.o.	97,70 MHz	0,1 kW	Pionowa
7	Radio Pogoda	Grupa Radiowa Agory Spółka z o.o.	103,40 MHz	0,2 kW	Pionowa
8	RMF Classic	Grupa RMF	103,90 MHz	0,5 kW	Pionowa
9	Rock Radio	Grupa Radiowa Agory Spółka z o.o.	105,40 MHz	1 kW	Pionowa
10	Vox FM	Grupa Radiowa Time S.A.	107,40 MHz	1 kW	Pozioma

Telewizja mobilna

Skład multipleksu	Częstotliwość	Kanał	Moc nadajnika	Polaryzacja	Kompresja	Rodzaj szyfrowania
MUX 4 TVP1 TVP2 Polsat TVN TV4 TV Puls Polsat News Polsat Film TVP Seriale Kino Polska Comedy Central Polsat Sport Polsat Sport Extra Nickelodeon RMF FM RMF Maxxx Radio Pink Radio ZET Antyradio Radio Plus Tok FM Roxy FM Radio Złote Przeboje Eska Rock Radio Bajka Moje Polskie Radio	530 MHz	28	10 kW	pionowa	MPEG-4	Irdeto 3

---

Oceń: Veolia Energia Poznań

---