Gracjan Leczyk

W 1961 roku Gracjan Leczyk przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, co otworzyło przed nim drzwi do dalszej kariery politycznej. W 1975 roku rozpoczął pracę w Komitecie Wojewódzkim PZPR w Toruniu, a już 1 lipca 1978 roku został prezydentem Torunia. Jego kadencja niosła ze sobą wiele wyzwań, w tym trudne rozmowy z przedstawicielami rządu i strajkującymi pracownikami Toruńskich Zakładów Urządzeń Okrętowych „Towimor” w sierpniu 1980 roku.

Gracjan Leczyk odznaczał się determinacją w dążeniu do rozwoju infrastruktury miejskiej oraz gospodarki komunalnej. W jego kadencji uruchomiono nowe linie tramwajowe do Merinotexu, Elany oraz na Rubinkowo. Dodatkowo, wiele ważnych projektów, takich jak rozbudowa trasy W-Z, modernizacja drogi na Gdańsk, a także przebudowa rondo Pokoju Toruńskiego i węzła przy ul. Bażyńskich, zostało zrealizowanych w tym okresie. Inwestycje te miały istotny wpływ na codzienne życie mieszkańców Torunia, poprawiając ich komfort i mobilność.

Podczas prezydentury Leczyka zrealizowano także wiele obiektów użyteczności publicznej, takich jak zajezdnia autobusowa, nowe ujęcie wody na Drwęcy, a także kilka przedszkoli. Ważnym osiągnięciem było oddanie do użytku hali Olimpijczyk, która znacząco wzbogaciła ofertę sportowo-rekreacyjną miasta. Ponadto, zadaszenie Tor-Tor oraz przemyślana koncepcja ocieplania Starego Miasta to dowody na wizjonerskie podejście Leczyka do urbanistyki.

Ostatecznie, jego kadencja zakończyła się po dymisji 4 czerwca 1982 roku, jednakże jego wpływ na Toruń pozostaje znaczący. Warto zauważyć, że w czasie prezydentury Leczyka miasto podpisało umowę partnerską z Getyngą, a także wprowadzono odznaki za zasługi dla Torunia. Czas rządów Gracjana Leczyka przypadł na burzliwe dla Polski lata, z wyzwaniami jak zima stulecia, strajki sierpniowe oraz stan wojenny w 1981 roku, które miały istotny wpływ na życie mieszkańców. Jego osiągnięcia w zakresie rozwoju miejskiego wciąż są wspominane z szacunkiem.