Włodzimierz Nowakowski, urodzony 12 listopada 1907 roku w Poznaniu, był nieprzeciętną osobowością, która wnosiła znaczący wkład w polską kulturę. Zmarł 26 czerwca 1965 roku w tym samym mieście. Był nie tylko wpływowym działaczem społecznym, ale również utalentowanym śpiewakiem. Jego działalność jako księgarza i organizatora placówek kulturalnych przyczyniła się do wzbogacenia życia kulturalnego Poznania oraz promocji sztuki i literatury w społeczeństwie.
Życiorys
W życiorysie Włodzimierza Nowakowskiego znalazło się wiele istotnych wydarzeń związanych z jego działalnością. W Poznaniu zdobył zawód księgarza i otworzył własną księgarnię na Świętym Marcinie, gdzie prowadził działalność pod nazwą Książnica Poznańska. W 1938 roku został zmobilizowany, a jego udział w odzyskaniu Zaolzia był znaczącym momentem w jego życiu. Ostatnie dni przed wybuchem II wojny światowej spędził na Górnym Śląsku, gdzie zarządzał hutą o nazwie Silesia. Zmobilizowano go znowu tuż przed 1 września 1939 roku, co doprowadziło do jego udziału w kampanii wrześniowej, po której znalazł się w niewoli niemieckiej, pozostając tam aż do 1942 roku.
Po opuszczeniu niewoli Włodzimierz powrócił do Poznania. Ze względu na zalecenia niemieckich władz okupacyjnych podjął pracę jako robotnik w magazynach portowych nad Wartą. Po zakończeniu okupacji podjął zatrudnienie w Wydziale Kultury poznańskiego Urzędu Wojewódzkiego. Później pełnił rolę dyrektora administracyjnego Muzeum Narodowego w Poznaniu, a także działał na rzecz upowszechniania kultury.
Włodzimierz Nowakowski był współzałożycielem Poznańskiego Towarzystwa Fotograficznego oraz współinicjatorem tworzenia licznych instytucji kultury, w tym Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu, Muzeum Wojska Polskiego w Poznaniu, Muzeum Uzbrojenia na Cytadeli, a także instytucji w Rogalinie oraz Gołuchowie. Działał w amatorskim ruchu muzycznym, a w 1948 roku objął stanowisko prezesa zarządu Poznańskiego Towarzystwa Muzycznego. Zrezygnował z tej pozycji 15 lutego 1952 roku.
Od 22 maja 1949 roku do 18 maja 1952 roku pełnił również funkcję wiceprezesa Wielkopolskiego Związku Śpiewaczego. 26 sierpnia 1954 roku powrócił na stanowisko prezesa Poznańskiego Towarzystwa Muzycznego, które piastował do czerwca 1956 roku, a następnie ponownie od 1957 do 17 lutego 1961 roku. Do końca życia był skarbnikiem tego towarzystwa oraz aktywnie uczestniczył w Międzynarodowych Konkursach Skrzypcowych im. Henryka Wieniawskiego.
Włodzimierz Nowakowski zmarł tragicznie podczas pełnienia obowiązków w poznańskim Muzeum Narodowym. Po jego śmierci, został pochowany na Cmentarzu Junikowo (pole 11-B-4-7).
Odznaczenia
Włodzimierz Nowakowski, jako zasłużony działacz społeczny, otrzymał wiele prestiżowych odznaczeń, które świadczą o jego zaangażowaniu oraz wkładzie w życie społeczne i kulturalne. Poniżej przedstawiamy niektóre z nich:
- srebrna Odznaka Śpiewacza Poznańskiego Towarzystwa Muzycznego,
- złoty Krzyż Zasługi,
- medal 10-lecia Polski Ludowej,
- odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego.
Rodzina
W roku 1934 Włodzimierz Nowakowski zawarł związek małżeński z Kazimierą Nowakowską, która była tłumaczką z języka niemieckiego i francuskiego.
Para ta doczekała się dwóch synów: Leszka oraz Waldemara.
Przypisy
- Informacje na stronie um.poznan.pl
- Katarzyna Majewicz-Raźniewska, biogram, w: red. Jan Hellwig, Amatorski zorganizowany ruch śpiewaczy Wielkopolski w latach 1892-1992, Wielkopolski Związek Śpiewaczy, Poznań, 1990.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Stanisław Jan Rostworowski | Piotr Koczorowski | Zdzisław Engel | Maksymilian Altmann | Gotthilf Berger | Maciej Musiał (polityk) | Piotr Chruszczyński | Andrzej Porawski | Józef Milewski (1859–1916) | Maciej Manicki | Ewa Schädler | Telesfor Banaszkiewicz | Andrzej Wojciechowski (samorządowiec) | Włodzimierz Pinczak | Gracjan Leczyk | Kajetan Buchowski | Przemysław Hauser (ambasador) | Włodzimierz Mrowiński | Zdzisław Ludwiczak | Maciej SrebroOceń: Włodzimierz Nowakowski (działacz społeczny)