Stanisław Jan Rostworowski

---

Życiorys

Stanisław Jan Rostworowski przyszedł na świat jako potomstwo Stanisława Rostworowskiego, reprezentującego szlachecką rodzinę herbu Nałęcz, oraz Zofii z Mycielskich, herbu Dołęga. W 1951 roku zakończył edukację na poziomie średnim w Poznaniu, a następnie podjął pracę fizyczną, m.in. jako robotnik w PKP, gdzie jego codzienne obowiązki obejmowały różnorodne związane z utrzymaniem kolei zadania.

Rostworowski na krótko związał się także z działalnością Stowarzyszenia „PAX”. W latach 1953–1959 studiował filologię polską i francuską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie poszerzył swoje horyzonty intelektualne. Po ukończeniu studiów w 1957 roku, rozpoczął pracę w Bibliotece im. H. Łopacińskiego w Lublinie. Był jednym z założycieli Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Społecznego, pełniąc jednocześnie rolę członka Zarządu Głównego oraz przewodniczącego Rady Naczelnej.

W ciągu swojej kariery z zaangażowaniem uczestniczył w różnych inicjatywach pokojowych. Jako delegat brał udział w kongresie „Pokój i Sprawiedliwość” w Nijmegen w 1968 roku oraz w Konferencji Katolików Wschodu i Zachodu odbywającej się w Berlinie. Rostworowski był także dziennikarzem pisma „Za i Przeciw”, redaktor naczelnym „Studiów i Dokumentów”, które były związane z ChSS, oraz szefem wydawnictwa „Novum”. W latach osiemdziesiątych pracował dodatkowo w „Tygodniku Polskim”.

W 1972 roku został rekomendowany przez organizację do zasiadania w Sejmie VI kadencji, gdzie reprezentował okręg Chełm. Jego działalność w parlamencie obejmowała członkostwo w Komisji Pracy i Spraw Socjalnych oraz Spraw Zagranicznych. W Sejmie VII kadencji, jako reprezentant okręgu Biała Podlaska, kontynuował pracę w Komisji Pracy i Spraw Socjalnych oraz był członkiem Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów. W latach 1980-1986 zasiadał w Sejmie VIII kadencji, pracując w różnych komisjach, w tym w Komisji Polityki Społecznej, Zdrowia i Kultury Fizycznej.

W okresie od 1958 do 1975 roku, a właściwie aż do przełomu lat 80. XX wieku, był tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa PRL, posługując się pseudonimem „Stanisław”. Po zakończeniu kadencji w Sejmie Rostworowski pracował jako doradca dla kolejnych rządów w latach 1986–1992, a także pełnił rolę przewodniczącego prezydium rady Koła Rodu Nałęczów.

W życiu osobistym był żonaty z Barbarą. W uznaniu jego zasług, odznaczono go Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim oraz Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, a także Medalem 30-lecia Polski Ludowej. Stanisław Jan Rostworowski był również laureatem Nagrody im. Witolda Hulewicza, co świadczy o jego znacznej aktywności i zaangażowaniu w życie społeczne i kulturalne Polski.

Wybrane publikacje

Oto wybrane prace autorstwa Stanisława Jana Rostworowskiego, które ukazują jego bogaty dorobek publikacyjny.

• Sanatorzy kontra sikorszczycy czyli Walka o władzę na uchodźstwie w Rumunii 1939–1940 (wraz z Tadeuszem Dubickim), Wydawnictwo „Adiutor”, Warszawa 1993,
• „Dardanele”: delegatura WiN-u za granicą (1946–1949) (wstęp, dobór tekstów, przypisy), Zarząd Główny Stowarzyszenia Społeczno-Kombatanckiego „Wolność i Niezawisłość”, Wrocław 1999,
• Monografia rodziny Rostworowskich. Lata 1386–2012, Tom 1 i 2, Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2013.

---

Oceń: Stanisław Jan Rostworowski

---