Irena Jahnke

Kultura i sztuka

Irena Barbara Jahnke to wybitna postać w historii polskiej muzyki. Urodziła się 22 stycznia 1893 roku w Poznaniu, a swoje życie zakończyła 27 grudnia 1983 roku w Bydgoszczy. Jej wkład w rozwój muzyki klasycznej w Polsce jest niezwykle ważny.

Jahnke była nie tylko utalentowaną pianistką, ale również profesjonalnym pedagogiem, co umożliwiło jej kształcenie wielu młodych muzyków. Pełniła rolę dyrektora Miejskiego Konserwatorium Muzycznego w Bydgoszczy, a także Państwowego Liceum Muzycznego w Bydgoszczy, gdzie miała znaczący wpływ na edukację muzyczną w regionie.

Życiorys

Irena Jahnke przyszła na świat 22 stycznia 1893 roku w Poznaniu, w rodzinie Feliksa Raczkowskiego oraz Walentyny z Dobrowolskich. W Poznaniu ukończyła szkołę średnią oraz Prywatne Konserwatorium Muzyczne. Następnie, w latach 1915-1916, kontynuowała rozwój kariery muzycznej pod okiem J. Skrzydlewskiego, a później, w latach 1922-1926, uczyła się pod kierunkiem Z. Lisickiego.

W 1925 roku podjęła pracę jako nauczyciel w Miejskim Instytucie Muzycznym w Bydgoszczy, który został założony przez Zygmunta Lisickiego. W 1927 roku rozpoczęła pracę w Miejskim Konserwatorium Muzycznym w Bydgoszczy, które było organizowane i kierowane przez Zdzisława Jahnke, jej przyszłego męża. W roku 1930 została dyrektorem Konserwatorium i prowadziła je aż do wybuchu II wojny światowej.

Na schyłku lat 30. XX wieku pod jej kierownictwem w Miejskim Konserwatorium Muzycznym działania prowadziły wydziały: muzyki i śpiewu, fortepianu, różnorodnych instrumentów orkiestry symfonicznej, muzyki kościelnej, teorii oraz kompozycji oraz dyrygowania. Irena Jahnke była nie tylko nauczycielką, ale również aktywną animatorką życia muzycznego w regionie, pełniąc rolę członka zarządu Bydgoskiego Towarzystwa Muzycznego.

W trakcie II wojny światowej oraz okupacji Niemieckiej została, wraz z mężem, wysiedlona w okolice Warszawy, Lublina oraz Ostrowca Świętokrzyskiego. Po wojnie, w 1945 roku, wróciła do Bydgoszczy, aby przyczynić się do odbudowy szkolnictwa muzycznego. W wrześniu 1945 roku, pod jej przewodnictwem, uruchomiono Konserwatorium Muzyczne, które później przemianowano na Pomorską Średnią i Niższą Szkołę Muzyczną. Działała ona w ramach Spółdzielni Pracy Pedagogów Średniej i Niższej Szkoły Muzycznej, powstałej 7 października 1945 roku. Po upaństwowieniu tej instytucji w 1947 roku i podzieleniu jej na dwa odrębne podmioty: Państwową Średnią Szkołę Muzyczną oraz Państwową Niższą Szkołę Muzyczną w Bydgoszczy, stała na czoła jako dyrektorka Średniej Szkoły muzycznej aż do 1952 roku, kiedy to przekształcono ją w Państwowe Liceum Muzyczne.

W 1953 roku zrezygnowała z posady dyrektora Liceum Muzycznego, ale do 1972 roku prowadziła tam zajęcia, a przez pewien czas pełniła również funkcję kierownika wydziału instrumentalnego. Irena Jahnke zmarła 27 grudnia 1983 roku w Bydgoszczy.

Rodzina

Irena Jahnke miała dwukrotne małżeństwo: pierwszy raz wyszła za Bolesława Jastrzębiec-Siemiątkowskiego, który był komendantem Policji Państwowej w Bydgoszczy, a po jego śmierci poślubiła Zdzisława Jahnke w 1929 roku. Z pierwszego małżeństwa miała dwoje dzieci: Jerzego (1920-1954) oraz Krystynę Zofię (ur. 1922). Drugie małżeństwo zaowocowało córką Wiesławą.

Ordery i odznaczenia

Irena Jahnke otrzymała liczne wyróżnienia i odznaczenia za swoje zasługi. Należą do nich:

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1972 roku,
  • Złoty Krzyż Zasługi, otrzymany dwukrotnie, najpierw w 1938 roku, a następnie 22 lipca 1952 roku.

Przypisy

  1. M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.

Oceń: Irena Jahnke

★★★★★
Średnia ocena:4.63 Liczba ocen:17