Teodor Gendera

Kultura i sztuka

Teodor Gendera to postać niezwykle znacząca w polskim świecie kultury i sztuki. Urodzony 19 kwietnia 1925 roku w Poznaniu, przez wiele lat przyczynił się do kształtowania polskiej sceny teatralnej oraz przemysłu filmowego. Jego życie zakończyło się 13 kwietnia 2001 roku w Warszawie.

Jako utalentowany aktor, Gendera zyskał uznanie zarówno w teatrze, jak i w filmie, zachwycając widzów swoim kunsztem interpretacyjnym oraz wszechstronnością.

Życiorys

Teodor Gendera to wybitny artysta. Przez większą część swojej kariery teatralnej był związany z warszawskimi teatrami, mimo że w jego życiu zawodowym miały miejsce także krótkie epizody występów w takich miastach jak Poznań i Rzeszów. Swoją przygodę z teatrem rozpoczął w Powszechnym, gdzie pracował od 1949 do 1958 roku, następnie kontynuował działalność w Teatrze Dramatycznym od 1958 do 1960 roku.

Po tym okresie dołączył do zespołu Ateneum, gdzie występował w latach 1960–1962. Od 1963 roku związał się z Teatrem Polskim im. Arnolda Szyfmana, kontynuując swoją pracy w tej instytucji aż do zakończenia kariery.

W kinie Teodor Gendera najczęściej występował w rolach epizodycznych, co potwierdza jego uniwersalność i wszechstronność jako aktora. Ostatecznie artysta spoczął na Starych Powązkach w Warszawie, w kwaterze 202-IV-21, gdzie jego pamięć jest pielęgnowana.

Filmografia

Teodor Gendera był wszechstronnym aktorem, którego kariera filmowa obejmuje wiele znaczących ról. Oto wyciąg z jego bogatej filmografii:

  • Miodowe lata (1999), reż. M. Wojtyszko – pracownik schroniska dla zwierząt,
  • Panna z mokrą głową (1994) – sąsiad Borowskich,
  • Psy (1992), reż. W. Pasikowski – gość z Moskwy,
  • Superwizja (1990), reż. R. Gliński – barman,
  • Jan Kiliński (1990), reż. M. Kubera – ksiądz,
  • Modrzejewska (1989) – nabywca portmonetki ze stoiska Modrzejewskiej na kweście,
  • Komediantka (1987) – aktor,
  • Rzeka kłamstwa (1987) – Komandera,
  • Zmiennicy odc. 1 (1986), reż. S. Bareja – kolejarz,
  • Siekierezada (1985), reż. W. Leszczyński – kierowca bibliotecznego autobusu,
  • Siedem życzeń (1984), odc. 7 – mężczyzna w kolejce WKD,
  • Popielec (1982), odc. 5,
  • Jan Serce (1981), reż. R. Piwowarski – dzielnicowy,
  • Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy (1981), odc. 2 – uczestnik narady u księcia Radziwiłła; odc. 13 – oficer niemiecki,
  • Okolice spokojnego morza (1981), reż. Z. Kuźmiński – mechanik Marczak,
  • Królowa Bona odc. 6 (1980), reż. J. Majewski – Piotr Zborowski, uczestnik rokoszu z 1537 roku,
  • Śmierć prezydenta (1977), reż. J. Kawalerowicz – Marian Kościałkowski,
  • Noce i dnie (1975), reż. J. Antczak – chłop w Serbinowie,
  • Ziemia obiecana (1974), reż. A. Wajda – Endelman,
  • Janosik, reż. J. Passendorfer (1973), odc. 5, 9, 10 i 13 – szlachcic,
  • Przygody psa Cywila (1970), odc. 5 – strażnik konwojujący więźniów,
  • Wakacje z duchami (1970), odc. 2 i 7 – major MO,
  • Gniewko, syn rybaka (1969), odc. 3 – Krzyżak Herman von Lindenthal z Brunszwiku,
  • Podziemny front (1965), odc. 2 – żołnierz niemiecki w knajpie,
  • Panienka z okienka (1964), reż. M. Kaniewska – Guldenstern,
  • Wielka, większa i największa (1962) – kapitan samolotu „Tajfun”,
  • Zaczarowany rower (1955), reż. Silik Sternfeld – Zenon Wzorkiewicz, członek polskiego zespołu kolarskiego.

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: JANINA WOŹNIAK, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 05.11.2019 r.]

Oceń: Teodor Gendera

★★★★★
Średnia ocena:4.93 Liczba ocen:24