Stefan Nędzyński

---

Życiorys

Stefan Nędzyński był wybitnym przedstawicielem pokolenia, które doświadczyło burzliwych dziejów XX wieku. Po ukończeniu Gimnazjum i Liceum im. św. Marii Magdaleny w Poznaniu, podjął studia na Uniwersytecie Poznańskim. W obliczu wybuchu II wojny światowej oraz klęski Polski, starał się dotrzeć na Zachód, aby dołączyć do formowanych tam oddziałów Wojska Polskiego.

Jednakże, jego plany zostały pokrzyżowane, gdyż został aresztowany przez sowieckie władze oraz osadzony w więzieniu NKWD w Przemyślu. Po pewnym czasie trafił do łagrów w Obwodzie Archangielskim, a później przymuszony do pracy w fabryce skóry w Kuźniecku. Na szczęście, w 1941 roku, dzięki amnestii (na mocy układu Sikorski-Majski), Stefan odzyskał wolność.

W czasie wojny walczył jako żołnierz 2 Korpusu WP, biorąc udział w słynnych bitwach, w tym o Monte Cassino, gdzie odniósł rany. W 7 Pułku Ułanów Lubelskich pełnił służbę w stopniu kaprala podchorążego, a później podporucznika.

Po zakończeniu działań wojennych zdecydował się na życie na emigracji. Jego edukacyjna ścieżka prowadziła przez prestiżowe uczelnie, takie jak Universita di Roma, London School of Economics oraz University of London, gdzie uzyskał stopień doktora. W latach 1951-1952 był przewodniczącym Związku Niezależnej Akademickiej Młodzieży Socjalistycznej, a także aktywnym członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej, biorąc udział w kierownictwie Komitetu Głównego PPS w Wielkiej Brytanii.

Od lipca 1952 roku zaangażował się w działalność Międzynarodowej Konfederacji Wolnych Związków Zawodowych w Brukseli oraz Międzynarodowej Organizacji Związków Zawodowych Pracowników Łączności w Genewie. Współpracował również z Międzynarodową Organizacją Pracy oraz Organizacją Narodów Zjednoczonych. Stefan nie zapomniał o polskich korzeniach i aktywnie działał w belgijskim komitecie PPS, gdzie organizował odczyty w ramach Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego, poruszając takie tematy jak Moje przeżycia w Rosji, Ruch robotniczy w Wielkiej Brytanii, Brytyjskie państwo dobrobytu czy Przyszłość gospodarcza Europy.

Znany był z wojowniczego podejścia do praw pracowniczych, szczególnie w krajach afrykańskich i azjatyckich. W latach 80. XX wieku, aktywnie organizował pomoc dla polskich związków zawodowych. W 2001 roku opublikował książkę pod tytułem Na antypodach wolności, będącą wywiadem-rzeką przeprowadzonym przez Eugenii R. Dabertową. Publikacja ta poruszała tematy związane z jego szeroką działalnością społeczną oraz polityczną.

Stefan Nędzyński zmarł 15 stycznia 2008 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Schosshalden w Bernie.

Odznaczenia i wyróżnienia

Stefan Nędzyński został odznaczony wieloma prestiżowymi wyróżnieniami, które odzwierciedlają jego zasługi oraz wkład w polskie społeczeństwo. Oto niektóre z najważniejszych nagród przyznanych mu w ciągu jego życia:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, który został przyznany pośmiertnie w 2008 roku przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. Ceremonia przekazania tego wyróżnienia odbyła się podczas pogrzebu, gdzie honor przekazania spoczywał na Szefie Kancelarii Prezydenta RP Annie Fotydze, co podkreśla rangę tej chwili.
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, który został mu nadany w 1997 roku przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego, stanowi kolejny dowód uznania jego wysiłków.
• Honorowy członek NSZZ „Solidarność” – Solidarni z Solidarnością, odznaczenie, które otrzymał w 1995 roku, pokazujące jego wielką przychylność do idei solidarnościowej.

---

Oceń: Stefan Nędzyński

---