Józef Winiewicz

---

Życiorys

Józef Winiewicz był synem Józefa i Bolesławy z Kruegerów. Swoje studia rozpoczął na Uniwersytecie Poznańskim, gdzie najpierw zaangażował się w Wydział Rolniczo-Leśny, a później przeszedł na Wydział Ekonomiczny.

Przed wybuchem II wojny światowej aktywnie uczestniczył w życiu dziennikarskim, głównie jako redaktor „Dziennika Poznańskiego”, gdzie pełnił nawet funkcję redaktora naczelnego. Jego działalność obejmowała także współpracę z „Ilustrowanym Kurierem Codziennym” oraz „Gazetą Polską”. Dodatkowo był Prezesem Stowarzyszenia Dziennikarzy Państwowców w Poznaniu, a także zajmował inne istotne funkcje, takie jak wiceprezes sekcji prasowej przy radzie wojewódzkiej BBWR oraz członek zarządu okręgowego Ligi Morskiej i Kolonialnej. Nie zapomniano również o jego roli jako prezesa Koła Przyjaciół Związku Strzeleckiego.

W momencie, gdy zaczęła się II wojna światowa, Winiewicz pracował w radiostacji „Warszawa II”. Po pewnym czasie znalazł się na Węgrzech, gdzie redagował „Wieści Polskie”. Jego podróż prowadziła przez Turcję, Egipt i Palestynę, aż dotarł do Londynu, gdzie rozpoczął współpracę z rządem RP na uchodźstwie jako doradca ministra prac kongresowych.

W 1945 roku powrócił do Polski, gdzie podjął pracę w resorcie spraw zagranicznych. Niedługo później ponownie wyjechał do Londynu, tym razem jako radca ambasady. W okresie 1947–1956 sprawował funkcję ambasadora Polski w USA. Po powrocie do kraju, aż do 1972 roku, pełnił stanowisko wiceministra spraw zagranicznych, reprezentując Polskę na kolejnych sesjach Zgromadzenia Ogólnego ONZ.

Po zakończeniu kariery przedstawił swoją działalność w Towarzystwie Łączności z Polonią Zagraniczną. W czerwcu 1968 roku był członkiem zarówno Komitetu Honorowego, jak i Komitetu Przygotowawczego obchodów 500 rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika.

Józef Winiewicz spoczął w cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, gdzie jego grób znajduje się w kwaterze C39-3-3.

Ordery i odznaczenia

Józef Winiewicz zdobył wiele odznaczeń, które są potwierdzeniem jego osiągnięć oraz wkładu w życie społeczne i kulturalne. Poniżej przedstawiono kluczowe nagrody, które otrzymał w trakcie swojej kariery:

• Order Sztandaru Pracy I klasy, przyznany 31 stycznia 1972,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał 22 lipca 1951,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany 11 listopada 1934,
• Wielki Oficer Orderu Zasługi Republiki Włoskiej, przyznany w 1965 roku.

---

Oceń: Józef Winiewicz

---