Wanda Węsław-Idzińska


Wanda Węsław-Idzińska, znana również jako Węsław i Idzińska, była wybitną osobowością polskiej sceny artystycznej, urodzoną 20 sierpnia 1925 roku w Poznaniu. Jej życie zakończyło się 21 listopada 2004 roku, kiedy to odeszła w Konstancinie-Jeziornej.

Jako polska aktorka teatralna i filmowa, Wanda Węsław-Idzińska pozostawiła po sobie niezatarte ślady w polskiej kulturze, będąc jedną z najbardziej rozpoznawalnych twarzy swojego pokolenia.

Życiorys

W latach 1949–1951 Wanda Węsław-Idzińska była aktywną członkinią zespołu Teatru Polskiego w Poznaniu, co zaowocowało jej debiutem na scenie w 1951 roku. W następnych latach artystka występowała w różnych renomowanych teatrach. Przez okres 1951-1955 była związana z Estradą Poznańską, a następnie jej kariera obejmowała różne instytucje teatralne. Pomiędzy 1955 a 1958 rokiem występowała w Teatrze Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze, następnie w Teatrze Popularnym w Grudziądzu od 1958 do 1959 roku.

Kolejne etapy jej kariery to praca w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Koszalinie w latach 1959-1960, a później w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie od 1960 do 1967 roku. Ostatni etap jej pracy scenicznej przypadł na lata 1967-1993, kiedy to występowała w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu. Dodatkowo, brała udział w trzech spektaklach Teatru Telewizji w latach 1964-1992 oraz w dwóch audycjach Teatru Polskiego Radia.

Przypuszcza się, że Wanda wyszła za mąż za Marka Idzińskiego (1913-1995), również aktora, już po zakończeniu II wojny światowej. Pod koniec swojego życia osiedliła się w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie, gdzie niestety zmarła. Artystka została pochowana na miejscowym cmentarzu parafialnym.

Filmografia

Filmografia Wandy Węsław-Idzińskiej obejmuje szereg różnorodnych ról w polskich produkcjach filmowych i telewizyjnych. Poniżej przedstawiamy kluczowe tytuły, w których aktorka zagrała znaczące postacie:

  • Grzech Antoniego Grudy (1975) – Woźniakowa,
  • Wściekły (1979) – kioskarka w Krakowie,
  • Wyjście awaryjne (1982) – sąsiadka Kolędów,
  • Na krawędzi nocy (1983) – akuszerka,
  • Dzień kolibra (1983) – sprzątaczka w szkole,
  • Ziarno fotografii (1984) – Józefowa,
  • Trapez (1984) – matka Celiny (odc. 3),
  • Powinowactwo (1984) – teściowa Krzysztofa,
  • Na kłopoty… Bednarski (1986) – baronowa von Kleist (odc. 6),
  • Mewy (fragmenty życiorysu) (1986) – Mańka, pacjentka w szpitalu więziennym,
  • Cudowne miejsce (1995) – babcia Sońtowa,
  • Świat według Kiepskich (1999) – baba.

Wanda Węsław-Idzińska zdefiniowała swoją karierę poprzez różnorodność ról, w których każda postać wnosiła coś wyjątkowego do fabuły i była interpretowana z wielką pasją.

Przypisy

  1. a b Wanda Węsław-Idzińska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 02.07.2024 r.]
  2. Marian Marek Idziński (1913-1995). kresy.org.pl. [dostęp 02.07.2024 r.]
  3. a b c d Wanda Węsław-Idzińska w bazie filmpolski.pl

Oceń: Wanda Węsław-Idzińska

Średnia ocena:4.77 Liczba ocen:15