Aleksander Maliszewski (muzyk)

---

Życiorys

Muzyka stała się pasją Aleksandra Maliszewskiego, kiedy miał zaledwie sześć lat. Jego pierwszy kontakt z fortepianem miał miejsce podczas obozu wakacyjnego w Dusznikach-Zdroju. Po powrocie do rodzinnego Poznania, pod wpływem kolonijnej kadry nauczycieli, rodzice zdecydowali się wysłać go do szkoły muzycznej. Po siedmiu latach nauki w podstawowej szkole muzycznej, kontynuował edukację w klasie puzonu w Liceum Muzycznym w Poznaniu, a fortepian stale pozostawał jego drugą miłością. Po zakończeniu liceum, Maliszewski rozpoczął studia na Wydziale Instrumentalnym Poznańskiej Wyższej Szkoły Muzycznej.

17 stycznia 1975 roku, Maliszewski odniósł swój pierwszy sukces na VI Ogólnopolskiej Giełdzie Piosenek w Lublinie, gdzie jego utwór „Zimowy pejzaż z kwiatami” zdobył główną nagrodę. Muzyka do tego utworu była jego autorstwa, a jury przewodniczył Zbigniew Adriański, szef Naczelnej Redakcji Rozrywki TV. W tym samym roku, wraz z Waldemarem Świergielem, zdobył ex aequo drugie miejsce podczas Ogólnopolskiego Konkursu Młodych Puzonistów w Pabianicach, będąc wówczas studentem trzeciego roku Poznańskiej Wyższej Szkoły Muzycznej, gdzie uczył się pod okiem profesora Czajki. W tym czasie dostrzegano jego talent, dlatego zaczynał komponować utwory, między innymi dla Urszuli Sipińskiej, tworząc takie przeboje jak „Malowane czasy” i „Fortepian”.

W 1975 roku, utwór „Nigdy w piątek”, skomponowany przez Maliszewskiego, został zakwalifikowany do prestiżowego World Popular Song Festival w Tokio, co stanowiło dużą szansę na zaistnienie w międzynarodowym świecie muzyki.

Muzyka rozrywkowa lat 60. i 70. związana była często z rewolucją seksualną w Ameryce, a Maliszewski wspomina ten czas pełen zakazów i nakazów:

„Pierwszym moim zespołem było trio jazzowe „Jump”, które założyłem jeszcze w liceum. Na perkusji grał Jan Mazurek, a na gitarze basowej i kontrabasie Jacek Nowak (moi koledzy z klasy), ja grałem na fortepianie. Taką ciekawostką było to, że jako zespół zakwalifikowaliśmy się do konkursu festiwalu „Jazz nad Odrą”, który corocznie odbywał się we Wrocławiu. Jednak jak dyrekcja naszego Liceum dowiedziała się o tym, zabroniono nam wyjazdu na ten festiwal. Prosiliśmy o zgodę dyrektora kilkakrotnie, jednak on postanowił, że jeśli w tych dniach, w których odbywa się festiwal, nie będzie nas w szkole, to nas z niej wyrzuci. No i cóż, na festiwal nie pojechaliśmy, ale jazzu grać nie przestaliśmy, dając bardzo wiele koncertów w klubach studenckich „Od Nowa” czy „Piekłoraj”. Mogę się pochwalić tym, że jako zespół „Jump” dokonaliśmy w studio nagrań Polskiego Radia przy ul. Berwińskiego w Poznaniu, pierwszych nagrań „stereofonicznych”, co było wtedy wielkim sukcesem i zaszczytem.”

Muzyk grywał w orkiestrach muzyki rozrywkowej, współpracując m.in. z Jerzym Milianem, z którym koncertował po Polsce, akompaniując nie tylko Urszuli Sipińskiej, ale także Andrzejowi Dąbrowskiemu. Występował również w zespole Krzysztofa Sadowskiego, który podróżował po kraju, grając koncerty w towarzystwie Zdzisławy Sośnickiej.

Jednym z ważnych projektów, które zrealizował, było utworzenie zespołu muzyki rozrywkowej Ergo Band, którego Maliszewski był współzałożycielem. Największy rozkwit zespołu przypadł na rok 1975, czerpiąc inspiracje z takich grup jak Earth, Wind & Fire oraz Blood, Sweat and Tears. Ich muzyka była bliska brzmieniu filadelfijskiemu, oparte na funkowych rytmach oraz smyczkowych aranżacjach, wzbogaconych o wysokie partie wokalne. Te muzyczne doświadczenia miały swoje odzwierciedlenie w późniejszym powstaniu Alex Bandu.

W 1976 roku, Maliszewski podjął inicjatywę stworzenia orkiestry przy Poznańskim Ośrodku Radia i Telewizji. Kierownictwo nad tą orkiestrą powierzono Zbigniewowi Górnemu, co Maliszewski określił jako ważną lekcję pokory i motywacji do działania. Następnie objął stanowisko konsultanta muzycznego w Poznańskiej Estradzie, a później został jej kierownikiem. Jego rolą było utrzymanie wysokiego poziomu artystycznego imprez oraz koordynacja pracy nad Studiem Sztuki Estradowej, które kształciło młodych artystów w zakresie emisji głosu, solfeżu, harmonii oraz budowy wizerunku scenicznego. Wśród współpracujących tam artystów znajdował się m.in. chór Vist, prowadzony przez Macieja Szymańskiego, z którym związani byli debiutujący artyści, tacy jak Małgorzata Ostrowska, Wanda Kwietniewska oraz Grzegorz Stróżniak.

W ramach współpracy z Krzysztofem Krawczykiem, Maliszewski zorganizował 10-osobowy zespół muzyczny, który towarzyszył mu w pięciotygodniowym tournée po Stanach Zjednoczonych, dedykowany polonii amerykańskiej.

W marcu 1979 roku, Maliszewski otrzymał od dyrektora Poznańskiej Estrady, Stanisława Nowotnego, propozycję utworzenia autorskiej orkiestry, co stanowiło wielkie wyzwanie. Miał zaledwie dwa miesiące na zorganizowanie zespołu, co udało mu się zrealizować. Podczas koncertów z okazji Poznańskiej Wiosny Estradowej, wystąpił Alex Band, a drugą część koncertu wypełnił wokalny zespół Vox, co stanowiło dla nich debiut estradowy. Powstanie Alex Bandu, składającego się z dwudziestu muzyków, zapoczątkowało nową jakość w polskim show-biznesie. Maliszewski stał się jego dyrygentem, ucząc się na bieżąco, co pozwoliło mu wypracować własny styl dyrygowania.

Alex Band szybko zdobył popularność, przyciągając liczne propozycje z różnych stron. Maliszewski z dużym powodzeniem pełnił rolę kierownika muzycznego na festiwalach w Opolu i Sopocie. Oprócz akompaniamentów orkiestra realizowała nagrania studyjne z licznymi piosenkarzami, a muzykę, którą grali, określano na ogół jako elektroniczny rock-jazz, z domieszką elementów jazzowych oraz latynoamerykańskich, wspartą najlepszymi muzykami w Polsce.

Nagrody muzyczne

W latach 1975–1985 Aleksander Maliszewski dał się poznać jako niezwykle aktywny muzyk, nagrywając ponad 100 utworów instrumentalnych, które znalazły się m.in. na pięciu płytach długogrających. W 1979 roku został wyróżniony w plebiscycie Studia Gama tytułem aranżera roku. W tym samym czasie jego wysiłki w dziedzinie muzyki rozrywkowej zostały docenione przez pismo Non Stop, które przyznało mu nagrodę za całokształt działalności artystycznej oraz za osiągnięcia w komponowaniu i aranżacji utworów. Prowadzony przez Maliszewskiego Alex Band zdobył pierwsze miejsce w kategorii big-band w renomowanych ankietach Jazz Forum w latach 1983 i 1985.

Rok 1986 przyniósł mu kolejne sukcesy, gdyż został laureatem Nagrody Artystycznej Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego. Była to I stopnia nagroda w kategorii estrady, przyznawana za osiągnięcia w zakresie kompozycji i dyrygentury. Jak sam wielokrotnie podkreślał, to wyróżnienie nie było jedynie jego zasługą, istotną rolę odegrali również wszyscy muzycy z orkiestry, z którą współpracował.

W kolejnych latach 80. orkiestra, którą prowadził, zaczęła dynamicznie przybywać poza granice Polski. Często odbywały się wyjazdy do Szwajcarii, gdzie miała miejsce uroczystość związana z obchodami 2-tysięcznego jubileuszu Zurichu. W trakcie swojego pobytu w Szwajcarii, orkiestra otrzymała liczne zaproszenia do uczestnictwa w galowych programach karnawałowych. Oprócz międzynarodowych wyjazdów, Maliszewski zdobył wiele nagród w różnych zakątkach Europy. Dyrygował również belgijską orkiestrą podczas Festiwalu Knokke Cup, gdzie wystąpiły znane artystki, takie jak Hanna Banaszak, Edyta Geppert oraz Beata Kozidrak. W wyniku występu, zespół zajął 4. miejsce, a podczas koncertu Euro Top, Banaszak zdobyła nagrodę w konkursie.

Od 1974 roku w Poznaniu przyznawano medale dla wyróżniających się młodych twórców, a wśród laureatów znalazł się również Aleksander Maliszewski. Jego unikalne kompozycje oraz aranżacje były nagradzane na licznych festiwalach zarówno krajowych, jak i zagranicznych. Przykładem są utwory takie jak „Nigdy w piątek”, zakwalifikowany do finału festiwalu Yamaha, „Pogrążona we śnie Natalia” oraz „Twarze”, które zostały nagrodzone na Krajowym Festiwalu Piosenki w Opolu, a także „Blue Box”, który zdobył Grand Prix Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie.

Działalność Alex Bandu

Nagrania

Aleksander Maliszewski jako kompozytor oraz zespół Alex Band mają w swoim dorobku muzycznym łącznie trzynaście studyjnych nagrań. W niedługim czasie po sobie wyszły dwie płyty, mianowicie „Zderzenie myśli” oraz „The Eccentric”. Krytycy zauważyli, że te albumy stanowią doskonały przykład transformacji brzmieniowej, która dokonała się w orkiestrze. Nagrania odbyły się w okresie październik-listopad 1979 roku dla pierwszej płyty oraz od listopada do maja 1980 roku dla drugiej. Pierwszy z krążków oddaje klimat ostrego funky, a także prezentuje coraz więcej harmonijnych i stonowanych dźwięków, które nie odbiegają od światowych standardów muzycznych. W szczególności wyróżniają się instrumenty dęte, które pełnią rolę elektroniki w nagraniach.

W realizacji „Zderzenia myśli” wzięli udział:

• Jan Mazurek (instrumenty perkusyjne),
• Jacek Nowak (gitara basowa),
• Paweł Serafiński, Krzysztof Szachnowski, Marek Walarowski (keyboards),
• Andrzej Tylec (perkusja),
• Wiesław Wilczkiewicz (gitara),
• Andrzej Diering, Roman Dubiel (trąbka),
• Marian Napieralski (trąbka, flugelhorn, flet),
• Leszek Paszko, Waldemar Świergiel (puzon),
• Piotr Pikielny (saksofon altowy, klarnet),
• Włodzimierz Wiński (saksofon tenorowy),
• Aleksander Maliszewski (lider).

Na płycie znalazło się osiem kompozycji: Hello Herbie, Zderzenie myśli, Łzy miłości, Ajoka, Czarna bestia, Borel Fish, Serce jesieni oraz W kluczu basowym. Album „The Eccentric” był współtworzony przez: Włodzimierza Wińskiego, Mariana Napieralskiego, Waldemara Świergiela, Pawła Serafińskiego, Leszka Paszko i Jacka Nowaka. O akustykę obydwu płyt zadbał Andrzej Poniatowski, a zespół zdobył aplauz za „smaczki improwizatorskie” i „wyrafinowane funkcje harmoniczne”.

Skład muzyczny drugiego krążka to: Andrzej Diering, Roman Dubiel i Ryszard Marchewa (tp), Marian Napieralski (tp, flugelhorn), Jerzy Mucha i Włodzimierz Wiński (ts), Piotr Piekielny (as, el), Leszek Paszko i Waldemar Świergiel (tb), Sławomir Korczyński i Jacek Nowak (gb), Jan Mazurek i Krzysztof Przybyłowicz (dr, percc.), a także Paweł Serafiński, Krzysztof Szachowski, Marek Walarowski (keyboards) oraz Wiesław Wilczkiewicz (g) z Aleksandrem Maliszewskim na czele. W tym albumie można znaleźć 6 nowych utworów: Alone in Manhattan, Morning Screw, A drop of bitterness, Spanish tears, The sea sun oraz An eye for an eye.

Nagranie stanowiło eksperyment, polegający na zorganizowaniu programu sylwestrowego zwanego setką. Po raz pierwszy zespół nagrywał w studiu w Poznaniu w pełnym składzie, co jest zdecydowanie większym wyzwaniem niż nagrywanie materiału w częściach. To ambitne przedsięwzięcie przyniosło znakomite rezultaty, umożliwiające harmonijne połączenie dźwięków. Nagranie zostało wyemitowane w sylwestrową noc 1987 roku, kiedy to muzycy wykonywali światowe przeboje, a w drugiej części koncertu wystąpili: Zdzisława Sośnicka, Krystyna Giżowska, Halina Frąckowiak, Zbigniew Wodecki, Krzysztof Krawczyk.

Koncerty

W trakcie Międzynarodowego Festiwalu w Sopocie Aleksander Maliszewski uczestniczył w wielu edycjach, które miały miejsce w latach 1984, 1985, 1986, 1987 oraz 1988. Po pięcioletniej przerwie powrócił w 1995 roku i uczestniczył w festiwalu przez następne cztery lata. W przeważającej części wspomnianych lat pełnił funkcję kierownika muzycznego, a jego orkiestra towarzyszyła zarówno uczestnikom konkursów Grand Prix, jak i znanym gwiazdom z kraju i zagranicy. Jako kierownik muzyczny był odpowiedzialny za przesłuchania zgłoszonych utworów, przygotowanie całego materiału oraz kontakty z wykonawcami.

Premiera Aleksandra Maliszewskiego na festiwalu miała miejsce dużo wcześniej, bo w 1977 roku, kiedy to grał na keyboardzie w orkiestrze Zbigniewa Górnego. Jego debiut jako dyrygenta na Festiwalu Sopockim przypada na 1984 rok, wówczas obok Alex Bandu występowała orkiestra Jerzego Miliana. Do czasu pojawienia się Maliszewskiego w Operze Leśnej w festiwalu zwykle uczestniczyły dwa zespoły, co wynikało z ogromnych wymagań – organizacja około 100 piosenek. To wymagało ciężkiej pracy, długich prób i starannych przygotowań ze strony muzyków. Jednak Aleksander Maliszewski zdołał zorganizować festiwal samodzielnie z własną orkiestrą, co sprawiło, że w latach, kiedy festiwal miał miejsce, zespół liczył nawet do 50 członków – z większą sekcją dętą oraz sekcją smyczkową. Po Festiwalu Sopockim w 1985 roku Alex Band był wspominany z uznaniem: piosenkarze komplementowali ich umiejętności i profesjonalizm.

Po sopockim festiwalu 1985 roku, gdy główną nagrodę zdobyła szwedzka grupa Herrey’s, Maliszewski wraz z orkiestrą towarzyszył im podczas ich tournée po Polsce. Oprócz oprawy muzycznej w Sopocie, Maliszewski i jego orkiestra byli także obecni na festiwalach w Opolu, Monte Carlo, Dreźnie oraz Karlshamn (w latach 1988 oraz 2000-2008).

W związku z jubileuszem 20-lecia Alex Bandu zorganizowano koncert w Auli Uniwersyteckiej w Poznaniu, gdzie wystąpili muzycy współpracujący z Maliszewskim. Wśród zaproszonych gości znalazł się Ryszard Rynkowski, Andrzej Piaseczny, Beata Kozidrak, Grzegorz Markowski, Zbigniew Wodecki, Eleni, Zdzisława Sośnicka, Marek Gasztecki, duet skrzypcowy Space Violin, Zindy oraz chór „Polskie Słowiki”. Przy wyborze gości, Aleksander Maliszewski kierował się chęcią ukazania różnych pokoleń, gatunków oraz osobowości muzycznych. Alex Band nie ograniczał się tylko do akompaniowania piosenkarzom; wprowadził też własne aranżacje, a otwierającą koncert uwerturę wykonał sam przy organach.

Kompozytor, twórca piosenek oraz muzyki instrumentalnej

Aleksander Maliszewski zdobył uznanie jako znakomity kompozytor i twórca piosenek, szczególnie w czasach festiwali muzycznych. W 1978 roku na festiwalu w Opolu zajmuje podium z utworem „Pogrążona we śnie Natalia” w wykonaniu Krystyny Giżowskiej, a także z piosenką „Zwierciadło czasu”, którą zaśpiewała Grażyna Łobaszewska. Jego talent dostrzegano także na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie w 1984 roku, gdzie zdobył Grand Prix za utwór „Blue Box”, a w 1987 roku na festiwalu opolskim drugą nagrodę za „Mamy po 20 lat”, którą wykonała Halina Benedyk, a dodatkowo zdobył tytuł Piosenki Roku w plebiscycie Polskiego Radia.

Wielkie uznanie przyniosły mu także przeboje, które zdobyły serca Polaków, takie jak „Za tobą pójdę jak na bal” w wykonaniu Krzysztofa Krawczyka, „Z wielkiej nieśmiałości” Bogusława Meca, czy „Samba bez butów” wykonywana przez Hannę Banaszak. Kolejnymi jego utworami były „Mój człowiek” w wykonaniu Edyty Geppert, oraz „Smutek pustych plaż” nagrany przez Grażynę Łobaszewską.

Choć Maliszewski niechętnie dévoile swoje oblicze jako autor piosenek, co tłumaczy skomplikowaną strukturą swoich utworów, to dostarczył wielu niezapomnianych kompozycji instrumentalnych. W jego twórczości znajdują się m.in. „Milcząca dziewczyna”, „Pokusa”, „Straight on” oraz „Jestem”. W latach 70-tych znacząco rozwijała się sprzedaż muzyki instrumentalnej, a jego płyty pojawiały się obok innych znakomitości, takich jak J. Milian czy T. Klimondy.

Oprócz piosenek, Maliszewski komponował także muzykę do spektakli teatralnych, takich jak „Staroświecka komedia” czy „Śnieg”. Jego utwór „Pokusa” znalazł się na ścieżce dźwiękowej do popularnej gry Grand Theft Auto IV w 2008 roku. W tym samym roku stworzył muzykę do filmu biograficznego o Stefanie Norblinie, który zdobył pierwszą nagrodę na światowym festiwalu filmów dokumentalnych w Nowym Jorku.

W sumie, Aleksander Maliszewski może poszczycić się imponującym dorobkiem około 250 utworów i piosenek, które były twórczo i artystycznie nagrywane na potrzeby polskiego radia i telewizji.

Aranżer

Na początku swojej kariery samodzielnie aranżując utwory, Aleksander Maliszewski zyskał cenne umiejętności pod okiem Jerzego Miliana, dla którego tworzył aranżacje właściwie już w trakcie swoich studiów na Akademii Muzycznej. Szybko zdobył uznanie w kręgach krytyków oraz w społeczności muzycznej, szczególnie dzięki działalności zespołu Ergo Band.

W roku 1975 zespół ten miał zaszczyt towarzyszyć Urszuli Sipińskiej na festiwalu w Sopocie, gdzie jego aranżacje były opisywane jako „pełne ekspresji, znakomicie zaaranżowane i nowocześnie brzmiące”. To właśnie dzięki unikalnym pomysłom, jakie wprowadzał w swoich aranżacjach, orkiestra pod jego przewodnictwem miała charakterystyczne brzmienie i rozpoznawalne dźwięki. Aranżacje zawsze były mocną stroną Maliszewskiego.

Jako uznany aranżer Aleksander Maliszewski realizował projekty muzyczne z wieloma artystkami i artystami. Praca z Zdzisławą Sośnicką nad płytą „Realia” jest jednym z przykładów jego talentu. Piosenkarka przekonana była, że mimo trudnych warunków podczas nagrań w okrojonym składzie, efekt będzie wartościowy. I rzeczywiście, udało się stworzyć materiał, który zyskał uznanie słuchaczy.

Mimo dominacji muzyki rozrywkowej, Maliszewski otworzył się także na inne gatunki. W 1992, podczas koncertu organizowanego przez Filharmonię w Poznaniu, zaangażował się w aranżację klasycznych utworów Mozarta, Czajkowskiego, Beethovena czy Griega, które zaprezentowane zostały we współczesnej, big-bandowej formie.

Innym ciekawym projektem była płyta „Dajmy dzieciom uśmiech” wydana w 1997 roku, której nagrania z Haliną Benedyk odbyły się w jego własnym studiu, przy zastosowaniu instrumentów elektronicznych. Maliszewski miał także znaczący wkład w wiele festiwali, gdzie jego aranżacje były kierowane do licznych artystów.

W ciągu swojej kariery, współpracował m.in. z: Zbigniewem Wodeckim, Ryszardem Rynkowskim, Andrzejem Piasecznym, Moniką Brodką, Eweliną Flintą, Łukaszem Zagrobelny, Ewą Bem, Patrycją Markowską, Grzegorzem Markowskim, Hanną Banaszak, Stachurskim, Ireną Santor, Haliną Kunicką, zespołem Vox, oraz z wieloma innymi znakomitymi artystami, takimi jak Krystyna Giżowska, Krzysztof Krawczyk, Halina Benedyk, Grażyna Łobaszewska, Piotr Schulz, Wojciech Skowroński, Space Violin, Beata Kozidrak, Maciej Miecznikowski oraz Marco Antonelli, a także Eleni.

Piosenki

Oto lista niezwykłych utworów, które wypełniają repertuar Aleksandra Maliszewskiego. Każda z piosenek jest nie tylko wyrazem jego artystycznej duszy, ale również owocem współpracy z wybitnymi twórcami tekstów oraz wykonawcami.

• A Ciebie lubię ot tak (słowa: Jacek Cygan, wyk. Zdzisława Sośnicka),
• Blue box (słowa: Janusz Kondratowicz, wyk. Krystyna Giżowska),
• Dla przegranego w pięknym stylu (słowa: Wojciech Młynarski, wyk. Maryla Rodowicz),
• Dzień za dniem (słowa: Andrzej Kosmala, wyk. Krzysztof Krawczyk),
• Jaka jestem dziś (słowa: Jacek Korczakowski, wyk. Krystyna Giżowska),
• Jakbym była sadem Twym (słowa: Agnieszka Osiecka, wyk. Urszula Sipińska),
• Malowane czasy (słowa: Agnieszka Osiecka, wyk. Urszula Sipińska),
• Mamy po 20 lat (słowa: Tomasz Kordeusz, wyk. Halina Benedyk),
• Moja broń serdeczna (słowa: Wojciech Młynarski, wyk. Danuta Błażejczyk),
• Może dobrze życie znam (słowa: Andrzej Sobczak, wyk. Halina Frąckowiak),
• Mój człowiek (słowa: Wojciech Młynarski, wyk. Edyta Geppert),
• Mój koncert (słowa: Jacek Cygan, wyk. Halina Benedyk),
• Muzyka z Twoich płyt (słowa: Andrzej Kosmala, wyk. Wojciech Skowroński),
• Nabrałam słońca w dłonie (słowa: Wojciech Młynarski, wyk. Halina Benedyk),
• Nie można żyć bez światła (słowa: Tomasz Kordeusz, wyk. Eleni),
• Nigdy w piątek (słowa: Lech Konopiński),
• Nuda zjada nas (słowa: Magdalena Wojtaszewska-Zajfert, wyk. Grażyna Łobaszewska i Piotr Schulz),
• Poczułem bluesa (słowa: Andrzej Sobczak, wyk. Wojciech Skowroński),
• Pogrążona w śnie – Natalia (słowa: Jonasz Kofta, wyk. Krzysztof Krawczyk),
• Samba bez butów (słowa: Magda Czapińska, wyk. Hanna Banaszak),
• Są noce białe jak bzy (słowa: Wojciech Młynarski, wyk. Halina Benedyk),
• Sceny z życia artystek (słowa: Jacek Cygan, wyk. Zdzisława Sośnicka),
• Smutek pustych plaż (słowa: Jonasz Kofta, wyk. Grażyna Łobaszewska),
• To jest po prostu rock and roll (słowa: Adam Jarek, wyk. Krzysztof Krawczyk),
• Z wielkiej nieśmiałości (słowa: Wojciech Młynarski, wyk. Bogusław Mec),
• Za Tobą pójdę jak na bal (słowa: Adam Jarek, wyk. Krzysztof Krawczyk).

Ta ekscytująca kolekcja utworów łączy różnorodne style muzyczne i tekstowe, które sprawiają, że twórczość Maliszewskiego pozostaje świeża i inspirująca. Każdy z wymienionych artystów wniósł coś wyjątkowego do tych melodii, co czyni je niezapomnianymi.

Dyskografia

W tej sekcji przedstawiamy dyskografię Aleksandra Maliszewskiego, w której zebrane zostały jego albumy w porządku chronologicznym.

Nr	Nazwa albumu	Wytwórnia
1	VOX	Tonpress
2	Krzysztof Krawczyk: Jak minął dzień	Pronit
3	Alex Band: Zderzenia myśli	Tonpress
4	Alex Band: Eccentric	Helikon
5	Alex Band: Straight On	Muza
6	Alex Band i przyjaciele	Wifon
7	Alex Band: Hits of the World	Muza
8	Alex Band: Hits of the World, vol.2	Muza
9	Halina: Tańcz dla mnie	Ariston
10	Michał Bajor: Live	Muza
11	Zbigniew Wodecki: Dusze kobiet	Muza
12	Halina: Mój Koncert	Muza
13	Halina Benedyk: Dajmy dzieciom uśmiech	Koch International
14	Alex Band: Światowe przeboje	Koch International
15	Alex Band Gold	Koch International
16	Space Violin	Alex Music Production
17	Piosenki Aleksandra Maliszewskiego	Alex Music Production
18	Mr. Mix Instrumental Music 1	Alex Music Production
19	Mr. Mix Instrumental Music 2 z Alex Big Band	Alex Music Production
20	Halina Benedyk & Marco Antonelli: Frontiera	MTJ

---

Oceń: Aleksander Maliszewski (muzyk)

---