Wojciech Bajerowicz

---

Życiorys

„Wojciech Bajerowicz przyszedł na świat w rodzinnym Poznaniu przed wybuchem II wojny światowej, jako syn Józefa (1904–1970) oraz Róży z domu Kromholz (1907–1996). Jego ojciec, Józef, był docenianym miejskim ogrodnikiem, który zdobył wiele nagród i medali, w tym medal uznania przyznany przez Prezydenta Mościckiego. Ponadto, był aktywnym członkiem Sokoła, reprezentującym Poznań w międzynarodowych zawodach. Wyspecjalizował się w dekoracji kompozycji kwiatowych oraz architekturze krajobrazu, a swoją wiedzę czerpał od hrabiów Bnińskich herbu Łodzia. Przygotowywał kwiatowe aranżacje na wszystkie państwowe uroczystości i ważne lokalne wydarzenia.

W sierpniu 1939 roku, w obawie w obliczu nadchodzącej wojny, rodzina Bajerowiczów, w skład której wchodziła matka, Wojtek oraz siostry Zosia, Ania i Basia, postanowiła tymczasowo przeprowadzić się do Białej Podlaskiej. Dojazd do nowego miejsca zamieszkania zorganizowano przez wysłanie wagonem towarowym dobytku z Poznania. Wkrótce potem, bo we wrześniu 1939 roku, do Białej Podlaskiej dotarła pierwsza Armia Czerwona, a następnie wojska niemieckie. W wyniku zaistniałych okoliczności, członkowie rodziny, będący poznaniakami, zostali ostatecznie dopuszczeni do powrotu do Poznania, gdzie po długim okresie tułaczki zdołał dotrzeć także ich ojciec.

Józef Bajerowicz, uciekający przed Niemcami na wschód, doświadczył dramatycznych okoliczności, pokonując trasę na rowerze. Ubrany w wojskowy płaszcz, został wzięty za polskiego żołnierza i trafił w niewolę. Dzięki swojej znakomitej znajomości języka niemieckiego, po sprawdzeniu tożsamości, zwolniono go, co pozwoliło mu na powrót do Poznania. W czasach okupacji, rodzina przebywała głównie w Poznaniu, gdzie ojciec pracował przy oczyszczaniu miasta i zajmował się likwidacją polskich księgozbiorów, wprowadzając wartościowe tytuły do domu. Następnie, po uwagach o przynależności do Sokoła, został wyznaczony do przymusowych robót w okolicach Monachium, gdzie brał udział w budowie autostrady oraz lotniska. Po powrocie, wiosną 1946 roku, zapoczątkował nowy rozdział swojego życia.

W tym samym roku, Wojciech Bajerowicz przeniósł się w okolice Lęborka, obejmując gospodarstwo rolne. Wkrótce sprowadził rodzinę do nowego miejsca, przy czym jego siostra Anna niestety zginęła w wypadku samochodowym. W Lęborku Wojciech skończył VI i VII klasę oraz miejscowe gimnazjum w latach 1948-1951, a po ukończeniu edukacji podjął decyzję o zostaniu lotnikiem. Ukończył kurs szybowcowy, biorąc udział w 83 lotach, jednakże podczas badań lekarskich odkryto u niego wady serca, które uniemożliwiły mu podjęcie nauki w szkole lotniczej w Dęblinie.

Zamiast tego, Wojciech związał się ze studiami na Uniwersytecie Łódzkim w latach 1951–1955 oraz aktywnie uczestniczył w teatrzyku studenckim „Pstrąg”. W tym samym czasie, reszta rodzeństwa, w tym najmłodsza Marysia, ukończyła swoje studia w latach 1950-1960. Po uzyskaniu dyplomu, Wojciech został skierowany do liceum w Resku, gdzie miał okazję poznać przyszłą żonę, Teresę. Oboje dzielili pasję do sportu, a w szczególności do piłki ręcznej, co zaowocowało powstaniem męskiego, drugoligowego zespołu piłkarskiego, który Wojciech zbudował. W 1956 roku wzięli ślub, a z tego związku przyszło na świat dwóch synów, którzy zostali lekarzami.

W 1970 roku, Wojciech otrzymał przeniesienie do Łobza, obejmując funkcję dyrektora szkoły, którą pełnił aż do 1986 roku. W okresie między 1991 a 2002 był redaktorem naczelnym oraz wydawcą miesięcznika „Łobeziak”. Dodatkowo, w latach 1994-1998 pełnił także zaszczytną rolę Przewodniczącego Rady Miejskiej w Łobzie.

Działalność publicystyczna

Wojciech Bajerowicz to postać, która zasłynęła jako autor licznych artykułów, publikowanych w renomowanych mediach. Jego prace można znaleźć w takich czasopismach jak Między Innymi, Tygodnik Kulturalny oraz Głos Nauczycielski.

Wśród tytułów, w których można natknąć się na jego teksty, odnajdziemy także Głos Szczeciński, „Spojrzenia”, Ziemię i Morze, Wiatraki, „Siódmy Głos Tygodnia”, a także Sportowca, Politykę oraz Łobeziaka. Dzięki swojej różnorodnej aktywności w mediach, Wojciech Bajerowicz zyskał uznanie jako twórca, który wniósł istotny wkład w polski krajobraz publicystyczny.

Działalność literacka

Wojciech Bajerowicz to uznany twórca literacki, którego dorobek obejmuje różnorodne formy literackie. Jego działalność koncentruje się na wspaniałej prozie poetyckiej, satyrze oraz licznych opowiadaniach i tomikach wierszy. Wśród jego najważniejszych dzieł znajdują się tytuły takie jak: „Grzybobranie”, „Ludzie są dobrzy”, „Jabłonie”, „Memento”, „Słowik”, „Koniec bajki”, „Piąte wesele”, „Listy z Pępkowa”, „Upokorzenia”, „Wyrok”, „Zawał” oraz wiele innych, które świadczą o jego różnorodnych zainteresowaniach oraz talentach.

Twórczość Bajerowicza została doceniona w wielu konkursach literackich. Na szczególną uwagę zasługuje Ogólnopolski Konkurs Poetycki im. Jana Śpiewaka i Anny Kamieńskiej w Świdwinie, gdzie w 1987 roku zdobył nagrodę główną za dzieło „Koniec bajki”. Ponadto, jego sztuka telewizyjna „Piąte wesele”, w reżyserii i z udziałem Wojciecha Siemiona, zdobyła II miejsce w ogólnopolskim konkursie. Kolejnym wyróżnieniem było II miejsce w Ogólnopolskim Konkursie Literackim im. Mieczysława Stryjewskiego w Lęborku w kategorii poezji, co dodatkowo podkreśla jego znaczenie na polskiej scenie literackiej.

Medale i odznaczenia

Wojciech Bajerowicz, osoba o bogatym dorobku, został odznaczony licznymi medalami i wyróżnieniami za swoje zasługi. Wśród jego osiągnięć znajdują się:

• Złoty Krzyż Zasługi, przyznany w Warszawie w 1976 roku,
• Srebrny Krzyż Zasługi, nadany w Warszawie w 1968 roku,
• Medal Komisji Edukacji Narodowej, który otrzymał w 1982 roku,
• Odznaka „Zasłużony Działacz LOK”, srebrna odznaka z 1972 roku,
• Medal „Za zasługi dla obronności kraju”, przyznany w 1976 roku,
• Srebrna Odznaka Związku Piłki Ręcznej w Polsce, nadana w 1982 roku,
• Medal Zasłużony Działacz Klubów Oficerów Rezerwy, otrzymany w 1983 roku,
• Medal 40-lecia PRL, przyznany w 1984 roku,
• Medal Za Zasługi w Rozwoju Wędkarstwa w Polsce, otrzymany w 1997 roku.

Te liczne odznaczenia podkreślają jego zaangażowanie i wkład w różne dziedziny życia społecznego i sportowego w Polsce.

---

Oceń: Wojciech Bajerowicz

---