Park Manitiusa w Poznaniu

Parki

Park Gustawa Manitiusa, znany również pod nazwą Park Zwycięstwa, to miejsce o dużym znaczeniu w Poznaniu. Położony jest on w obrębie jednostki pomocniczej Osiedle Grunwald Południe, w malowniczej dzielnicy Grunwald.

Park znajduje się u zbiegu dwóch ulic: Grunwaldzkiej od północy oraz Reymonta od wschodu. Ta lokalizacja sprawia, że jest łatwo dostępny dla mieszkańców i turystów. Warto podkreślić, że teren, na którym zbudowano park, ma swoją historię, będąc niegdyś miejscem dawnych cmentarzy ewangelickich.

Przyjrzenie się historii i charakterystyce tego miejsca przyczynia się do lepszego zrozumienia zmian, jakie zaszły w Poznaniu na przestrzeni lat. Park Manitiusa jest nie tylko miejscem rekreacji, ale także świadkiem lokalnej historii.

Historia

Historia parku sięga roku 1895, kiedy to na niezagospodarowanych terenach znajdujących się poza pierścieniem wewnętrznych fortyfikacji Twierdzy Poznań założono cmentarze ewangelickie, które przynależały do parafiiśw. Pawła i św. Łukasza, która znajdowała się w Jeżycach. Cmentarze te rozciągały się na południe w kierunku ulicy Taborowej, a z zachodniej strony kończyły na ulicy Obozowej. Po zakończeniu I wojny światowej, a zwłaszcza po 1918 roku, z uwagi na migrację większości parafian do Rzeszy Niemieckiej, część z tych terenów została zagospodarowana na ogródki działkowe dla pozostałych mieszkańców miasta.

W grudniu 1944 roku na cmentarzu św. Łukasza pochowany został ks. Paul Blau, ostatni generalny superintendent poznańskiego Kościoła Ewangelicko-Unijnego. Po wojnie, w roku 1945, cmentarze zostały zamknięte dla dalszych pochówków. W 1952 roku, według wcześniejszych planów miasta, obszar ten został przekształcony w Park Zwycięstwa. Zachowane zostały dawne aleje, otoczone drzewami liściastymi, na szczególną uwagę zasługują dęby amerykańskie, które osiągają znaczne rozmiary. Dominującym elementem w szacie roślinnej są krzewy, szczególnie w strefie oddalonej od ulic, natomiast dolna warstwa jest pokryta trawnikiem. Południowa część dawnego cmentarza została przeznaczona na ogródki działkowe, obiekty sportowe oraz koszary MO, które obecnie są siedzibą Ośrodka Szkolenia Policji.

Choć na terenie parku nie zachowały się żadne nagrobki, przetrwała kaplica cmentarna kościoła św. Pawła, która w 1946 roku została przekazana jako tymczasowe miejsce nabożeństw dla ewangelicko-augsburskiej parafii. Ta neogotycka budowla, wybudowana w 1896 roku, stała się ważnym punktem historii regionu. Po długotrwałych staraniach o budowę nowej kaplicy oraz domu parafialnego, w 2004 roku, kiedy to grunt został jeszcze raz zwrócony parafii, przy ulicy Obozowej poświęcono nowy kościół Łaski Bożej. W miejscu za świątynią upamiętniono również historyczny teren pochówków.

Park rozciąga się na powierzchni zaledwie 6 ha, z czego po 1962 roku został on ograniczony od północy i wschodu w związku z poszerzaniem sąsiadujących ulic. W wyniku tych zmian zniknęło żeliwne ogrodzenie z ozdobną bramą, dom grabarza i kaplica cmentarza św. Łukasza, która po wojnie służyła parafii polskokatolickiej.

W 1968 roku na końcu głównej alei zrealizowano budowę niewielkiego pomnika Zwycięstwa (proj. Ryszard Skupin), upamiętniającego zakończenie II wojny światowej oraz bitwę pod Grunwaldem. W latach 70. w bezpośrednim sąsiedztwie pomnika powstała kryta pływalnia oraz Wielkopolskie Centrum Judo TS Olimpia.

W 2000 roku park zyskał patrona w osobie ks. seniora Gustawa Manitiusa, znanego polskiego duszpasterza luterańskiego, który padł ofiarą mordu ze strony Niemców w Forcie VII. W 2002 roku w jego pamięci postawiono głaz pamiątkowy, który znajduje się od strony ulicy Grunwaldzkiej, a jego autorem jest prof. Władysław Wróblewski.

Przypisy

  1. http://www.poznan.pl/mim/osiedla/list/osiedla.html?co=osiedle&sa_id=1182 Mapa osiedla Grunwald Południe

Oceń: Park Manitiusa w Poznaniu

★★★★★
Średnia ocena:4.9 Liczba ocen:21