Bogdan Raczkowski

---

Życiorys

Bogdan Raczkowski przyszedł na świat 12 marca 1888 roku w Poznaniu. Był synem Feliksa oraz Walentyny z Dobrowolskich. W jego rodzinie znajdował się również starszy brat, Tadeusz, który w późniejszym okresie pełnił rolę kierownika w szkole rolniczej w Bydgoszczy. Tragicznie zginął on jesienią 1939 roku w bydgoskiej Dolinie Śmierci.

Raczkowski ukończył studia techniczne w Heidelbergu, zdobywając tytuł inżyniera architekta. Jeszcze przed wybuchem I wojny światowej zdobył prestiżową nagrodę w konkursie budowlanym w Charkowie w Rosji, a następnie objął stanowisko kierownika budowy. W obliczu wybuchu rewolucji bolszewickiej w 1917 roku, powrócił do rodzinnego Poznania, choć udało mu się to jedynie po długiej i zawiłej drodze przez Rumunię, Węgry oraz Czechosłowację.

Działalność w Bydgoszczy

Marzec 1921 roku był momentem, w którym Raczkowski osiedlił się w Bydgoszczy, gdzie 29 grudnia tego samego roku objął stanowisko radcy miejskiego oraz kierownika Urzędu Budownictwa Naziemnego. Od grudnia 1922 roku zasiadał w Komitecie Rozbudowy Miasta, pełniąc przez długi czas rolę zastępcy przewodniczącego, którym był prezydent miasta. Odpowiadał za opracowanie programu przestrzennego rozwoju miasta, a także planował i nadzorował kluczowe inwestycje.

W okresie, gdy pełnił swoje obowiązki jako radca, Bydgoszcz zyskała wiele obiektów mieszkalnych, które były finansowane przez magistrat na jej przedmieściach, w tym w Babiej Wsi, Biedaszkowie, Bielawach, Jachcicach oraz w Śródmieściu. W tym czasie zbudowano także elektrownię, dworzec autobusowy, stadion, szkoły powszechne w Bielawach i Jachcicach oraz szereg obiektów przemysłowych, w tym „Kabel Polski”. Świetne przyjęcie zyskała budowa miejskiego szpitala, który miał 600 łóżek. Projekt tej ogromnej inwestycji, finansowanej kwotą 7,5 mln złotych, był dziełem Raczkowskiego oraz architekta Kazimierza Skicińskiego. Proces poprzedzający budowę obejmował ogólnopolski konkurs architektoniczny, który odbył się w 1929 roku, oraz wieloletnie studia koncepcyjne.

W 1923 roku Raczkowski zrealizował projekt budowy kościoła św. Stanisława na Siernieczku. Architektura świątyni, nawiązująca do tradycji barokowych, spotkała się z uznaniem zarówno bydgoszczan, jak i lokalnego środowiska architektonicznego. Po czternastu latach intensywnej pracy, w wieku 46 lat przeszedł na emeryturę. Wkrótce jednak podjął nowe wyzwania jako rzeczoznawca w bydgoskim oddziale Banku Gospodarstwa Krajowego, a także angażował się w działalność Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Bydgoszczy, w którym był członkiem zarządu oraz ostatnim prezesem. Należał również do Związku Zawodowego Plastyków Wielkopolsko-Pomorskich.

Losy w okresie okupacji

Po wybuchu II wojny światowej w wrześniu 1939 roku, Raczkowski opuścił Bydgoszcz z rodziną, udając się do Kutna, gdzie mieszkała jego żona. Powrócili do miasta pod koniec września 1939 roku, jednak zastał swój dom przy ulicy Adama Asnyka 1 zajęty przez niemieckiego dygnitarza. W tej sytuacji, zamieszkali u krewnego w pobliżu placu Weyssenhoffa. 2 października 1939 roku Raczkowscy zostali aresztowani i prawdopodobnie rozstrzelani 4 października w Lesie Gdańskim. Ich syn Zdzisław uniknął aresztowania, co uratowało mu życie.

Rodzina

Bogdan Raczkowski był żonaty z Marią Józefą z Zawadzkich, z którą ożenił się w 1917 roku w Charkowie. Mieli dwójkę dzieci: córkę Danutę Walentynę (1920-1939) oraz syna Zbisława Rajmunda (ur. 1923).

Upamiętnienie

W 2012 roku, dzięki zorganizowanemu konkursowi, jedna z ulic w Bydgoskim Parku Przemysłowo-Technologicznym zyskała imię Bogdana Raczkowskiego.

---

Oceń: Bogdan Raczkowski

---