Teodor Dziabas

W lipcu 1945 roku Teodor Dziabas dołączył do grupy „pionierów” na czele z Piotrem Zarembą, pierwszym prezydentem polskiego Szczecina. Jego praca w tym okresie była niezwykle istotna, ponieważ podjął się organizacji oraz realizacji odbudowy miejskiej kanalizacji i systemu wodociągów, które zostały zniszczone w wyniku działań wojennych. Praca ta stanowiła fundament dla przyszłego rozwoju miasta.

W latach 1945–1950 pełnił funkcję pierwszego dyrektora Przedsiębiorstwa Kanalizacji Miejskiej, a potem kierował Przedsiębiorstwem Wodociągów i Kanalizacji oraz Betoniarnią Miejską. W ramach swoich obowiązków, z polecenia prezydenta, nadzorował prace inwestycyjne dla Zarządu Miasta, zarówno w fazie projektowej, wykonawczej, jak i w zakresie rozliczeń. Jego zaangażowanie w te procesy przyczyniło się do rozwoju i modernizacji lokalnej infrastruktury.

Teodor Dziabas był autorem i współautorem wielu kluczowych inicjatyw w dziedzinie infrastruktury komunalnej, szczególnie w latach 1950-1955, a następnie w latach 1955-1958, kiedy pełnił kierownicze funkcje w Wojewódzkim Zarządzie Przedsiębiorstw i Urządzeń Komunalnych oraz w Wydziale Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Prezydium WRN. Jego praca miała daleko idące znaczenie dla rozwoju Szczecina jako nowoczesnego miasta.