Regina Pawuła-Piwowarczyk

Inżynieria i technologie

Regina Pawuła-Piwowarczyk, znana również jako Regina Pawulanka, to postać niezwykle znacząca w dziedzinie architektury i urbanistyki. Urodziła się 26 sierpnia 1925 roku w Poznaniu, a życie zakończyła w tym samym mieście 4 marca 2008 roku.

Była polską architektką oraz urbanistką, ale także ekspertką w zakresie restauracji zabytków, co podkreśla jej wszechstronność i pasję do ochrony dziedzictwa kulturowego. Działania Reginy Pawuły-Piwowarczyk miały ogromny wpływ na kształt polskiej architektury oraz na sposób, w jaki podchodzimy do zabytków.

Życiorys

Regina Pawuła-Piwowarczyk jest znaną postacią w środowisku architektonicznym. Jest członkiem poznańskiego Oddziału SARP oraz Wielkopolskiej Okręgowej Izby Architektów RP. Swoją edukację rozpoczęła w II Liceum Ogólnokształcącym oraz uczyła się także w VII Liceum Ogólnokształcącym w Poznaniu, zarówno przed, jak i po 1946 roku.

Wiedzę z zakresu architektury zdobyła na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej, gdzie uzyskała dyplom w 1959 roku. Po ukończeniu studiów podjęła dalsze badania naukowe. Zrealizowała doktorat na Politechnice Warszawskiej, gdzie skoncentrowała swoje prace na temacie „Miejskie centra rekreacji – wpływ wolnego czasu na rozwój miasta lub aglomeracji miejskiej powyżej 500 tysięcy mieszkańców”.

W 1983 roku uzyskała habilitację na Politechnice Poznańskiej, koncentrując się na zagadnieniach planowania zagospodarowania przestrzennego w kontekście Wielkopolskiego Parku Narodowego, co były wysoce istotnym tematem w jej karierze naukowej.

W uznaniu swoich osiągnięć w dziedzinie architektury została odznaczona Srebrną Odznaką SARP w 1963 roku.

Dzieła

Regina Pawuła-Piwowarczyk to architekt, którego prace pozostawiły znaczący ślad w krajobrazie architektonicznym Polski. Poniżej przedstawiono listę niektórych z jej ważnych projektów, które zasługują na szczególną uwagę.

  • remiza strażacka dla OSP w Sławoszewie, z możliwością zastosowania projektu do budowy kolejnych remiz w powiecie tureckim, zrealizowana w 1952 roku,
  • szkoła przy ul. Taczanowskiego w Poznaniu, wykonana pomiędzy 1954 a 1955 rokiem,
  • VII Liceum Ogólnokształcące im. Dąbrówki w Poznaniu, zrealizowane w latach 1956–1957,
  • projekty szkół w Poznaniu przy ul. Solnej, róg Alei Niepodległości, oraz przy ulicach Bukowskiej i Winklera, powstałe w końcu lat 50. XX wieku,
  • szkoła w Uniejowie, zbudowana na fundamentach budynku z 1914 roku, z projektem opracowanym w 1957 roku,
  • ogólny plan zagospodarowania przestrzennego Poznania, zrealizowany w 1962 roku w zespole,
  • kamienica przy ul. Ratajczaka 21, stworzona w latach 60. XX wieku,
  • budynki mieszkalne przy ulicach Drużbackiej i Wyspiańskiego w Poznaniu,
  • dom towarowy zlokalizowany w Słupcy na Rynku, stworzony we współpracy z Zygmuntem Lutomskim,
  • Galeria Miejska Arsenał w Poznaniu, stanowiąca wspólny projekt zespołowy,
  • Centrum III w Poznaniu, które powstało w 1969 roku we współpracy z Zdzisławem Piwowarczykiem,
  • ośrodek sportowo-rekreacyjny Politechniki Poznańskiej w Tucznie, pomimo że projekt w 1975 roku nie został zrealizowany,
  • projekt zagospodarowania przestrzennego Wielkopolskiego Parku Narodowego, stworzony w 1983 roku,
  • odbudowa i restauracja pożydowców wojennych kamienic na Starym Mieście w Poznaniu, w tym –
  • Stary Rynek 55, 56, 57 oraz 60 (z lat 1953–1955), a także 59 (1949–1955),
  • ul. Kozia 23, 25, 26 (z 1953 roku),
  • ul. Wrocławska 1 i 3 (wykonane w 1953 roku),
  • budynek Wagi Miejskiej, stworzony wspólnie ze Zbigniewem Zielińskim w latach 1958–1960,
  • przedszkola w Wirach oraz na Nadolniku i Gorczyczewskiego w Poznaniu,
  • osiedla mieszkaniowe, w tym –
  • Dębiec w Poznaniu (częściowo, głównie budynki 15 i 22),
  • projekty w Kaliszu przy ul. Górnośląskiej, zrealizowane we współpracy z Zygmuntem Lutomskim,
  • udział w różnych konkursach architektonicznych, w tym –
  • projekcie Zakładów Przemysłu Ziemniaczanego w Międzyrzecu Podlaskim, gdzie zyskano nagrodę w 1966 roku, jednak realizacja została przekazana innemu zespołowi,
  • na rezydencję prezydenta Habiba Burgiby w Tunisie, realizowanym w 1958 roku z Zdzisławem Piwowarczykiem oraz Jerzym Schmidtem,
  • projekcie na miasto turystyczne na Wyspach Kanaryjskich z 1959 roku, w tym samym składzie, oraz
  • realizacji centrum kultury w Pittsburghu,
  • konkursie dotyczącym hali sportowej AZS w Poznaniu z 1961 roku, a także na ratusz w Amsterdamie w 1967 roku,
  • propozycji na komunikację śródmiejską w Poznaniu, która również była częścią zamkniętego konkursu.

Życie prywatne

Regina Pawuła-Piwowarczyk była żoną Zdzisława Piwowarczyka, utalentowanego architekta. Ich życie osobiste i zawodowe toczyło się w harmonii, wzajemnie się wspierając w swoich pasjach.

Po zakończeniu ziemskich wędrówek Regina znalazła spoczynek na cmentarzu św. Jana Vianneya w Poznaniu, w miejscu oznaczonym kwaterą Dzieciątka Jezus-68-5.

Przypisy

  1. Pawuła-Piwowarczyk Regina – miejsce pochówku [dostęp 10.02.2019 r.]
  2. Projekt – Miasto. Wspomnienia poznańskich architektów 1945–2005, Henryk H. Marcinkowski i inni, Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania, 2013, s. 74, 77, ISBN 978-83-7768-069-8.
  3. Projekt – Miasto. Wspomnienia poznańskich architektów 1945–2005, Henryk H. Marcinkowski i inni, Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania, 2013, s. 83, 152-157, 179, 267-288, 276-277, ISBN 978-83-7768-069-8.
  4. SARP Poznań, Zdzisław Piwowarczyk

Oceń: Regina Pawuła-Piwowarczyk

★★★★★
Średnia ocena:4.6 Liczba ocen:8