Czesław Mielcarski

---

Życiorys

Czesław Mielcarski był synem Czesława i Anny z Kaczyńskich. W 1936 roku zakończył edukację w szkole powszechnej w Poznaniu, jednak dalsze kształcenie na Gimnazjum Św. Marii Magdaleny zakończyło się z powodu wybuchu II wojny światowej. W lutym 1940 roku Niemcy wysiedlili go oraz jego rodzinę do Generalnego Gubernatorstwa, osiedlając ich we wsi Wymysłów, w powiecie miechowskim. Tam Czesław kontynuował naukę w gimnazjum i liceum w Miechowie, jednak musiał przerwać edukację z obawy przed przymusową deportacją do pracy w Niemczech. Wobec zaistniałej sytuacji podjął pracę w rolnictwie oraz w lesie, gdzie zdobył cenne umiejętności z zakresu pszczelarstwa.

W 1944 roku Czesław Mielcarski wstąpił do Armii Krajowej, biorąc udział w akcjach partyzanckich na terenie Ziemi Miechowskiej. Po wojnie, krótko uczęszczał do liceum w Miechowie, już po usunięciu wojsk niemieckich. Następnie, po wyparciu hitlerowców z Poznania, Czesław wraz z matką i siostrą powrócił do swojego rodzinnego miasta. Maturę zdał 13 lutego 1947 roku w Liceum im. Karola Marcinkowskiego.

Po ukończeniu liceum rozpoczął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego, gdzie przez jeden semestr studiował biologię. Jesienią 1947 roku wstąpił na studia leśnictwa na Wydziale Rolniczo-Leśnym tej samej uczelni. W 1951 roku uzyskał tytuł magistra nauk agrotechnicznych oraz inżyniera leśnictwa, obroniwszy pracę magisterską zatytułowaną „Biologia zięby” pod opieką prof. Jana Sokołowskiego.

Następnie, w 1952 roku, został skierowany do pracy w tartaku w Pile, gdzie pozostawał aż do 1953 roku. Na jego liczne prośby przeniesiono go do tartaku w Gądkach, gdzie pracował do 1959 roku, osiągając stanowisko zawiadowcy hali traków. 1 października 1959 roku Czesław rozpoczął pracę w Wyższej Szkole Rolniczej w Poznaniu. Jego praca naukowa doprowadziła do uzyskania stopnia doktora 30 listopada 1966 roku, w wyniku obrony pracy „Zbiorowiska leśna Nadleśnictwa Czeszewo” pod kierunkiem doc. dra Mariana Nowińskiego.

1 października 1976 roku awansował na stanowisko starszego wykładowcy. W latach 1984-1986 pełnił funkcję kierownika Punktu Konsultacyjnego UAM w Lesznie. Czesław Mielcarski przeszedł na emeryturę 30 września 1991 roku, jednak przez kilka lat nadal pracował w uczelni, także jako wolontariusz. Oprócz swojej działalności zawodowej, był także utalentowanym rysownikiem roślin, a jego ilustracje można było znaleźć w publikacjach botanicznych.

Zmarł 5 lipca 2007 roku i został pochowany na cmentarzu Górczyńskim.

Odznaczenia

W ciągu swojego życia Czesław Mielcarski otrzymał liczne odznaczenia, które świadczą o jego znaczącym wkładzie w życie społeczne i kulturalne. Do najważniejszych z nich należą:

• złoty Krzyż Zasługi zdobyty w 1980 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1987 roku,
• medal X-lecia Polski Ludowej, otrzymany w 1955 roku,
• odznaka Za Zasługi dla Województwa Leszczyńskiego, przyznana w 1982 roku,
• odznaka Honorowa Miasta Poznania, która przypadła mu w 1987 roku.

Przynależność

Czesław Mielcarski był aktywnym uczestnikiem różnych organizacji, które miały na celu promowanie ochrony przyrody i działalności społecznej. Należał do Polskiego Towarzystwa Botanicznego, a także do Ligi Ochrony Przyrody (LOP). Ponadto, członkostwo w Polskim Związku Wędkarskim oraz Solidarności potwierdzał jego zaangażowanie w działalność na rzecz społeczności lokalnej.

W ramach swojej pracy działał w Komisji Ochrony Zieleni Miejskiej w Poznaniu, gdzie przyczyniał się do projektów mających na celu ochronę i poprawę stanu przestrzeni zielonych w mieście. Dodatkowo, zasiadał jako ławnik ludowy w Sądzie Rejonowym w Poznaniu, co świadczy o jego zaufaniu w środowisku prawnym oraz zaangażowaniu w sprawy społeczne.

---

Oceń: Czesław Mielcarski

---