Edmund Węcławski

---

Życie i twórczość

Edmund Węcławski, znany artysta i projektant, urodził się w rodzinie stolarskiej. Swoje pierwsze kroki w dziedzinie projektowania stawiał, odbywając praktyki kreślarskie w renomowanej firmie Józefa Sroczyńskiego, która działała jako Nadworna Fabryka Mebli w Poznaniu, założona w 1906 roku. Następnie kontynuował swoje studia na Akademii Przemysłu Artystycznego w Berlinie, gdzie miał zaszczyt uczyć się pod okiem wybitnego architekta i designera, Petera Behrensa. Po Berlinie realizował swoje umiejętności w Dreźnie i Lipsku, zyskując cenne doświadczenie w branży meblarskiej.

W latach 1927–1932 Węcławski redagował Przegląd Stolarski, popularny dwutygodnik dizajnerski w Poznaniu, gdzie promował wartościowe osiągnięcia sztuki stolarskiej. W 1939 roku założył własną fabrykę mebli na Świętym Rochu. Niestety, w 1949 roku zakład ten został znacjonalizowany. Następnie, w latach 1950–1955, projektował meble dla Zjednoczenia Przemysłu Meblarskiego, a później dla Centralnego Zarządu Przemysłu Meblarskiego. W latach 1956–1958 współpracował z Cepelią, co pozwoliło mu na dalszy rozwój jego wizji artystycznej.

W 1964 roku artysta miał możliwość stworzenia projektu wnętrz dla Muzeum Rzemiosł Artystycznych, gdzie inspirację czerpał od profesora Zdzisława Kępińskiego. W czasie, gdy pełnił funkcję kierownika artystycznego w przedsiębiorstwie Józefa Sroczyńskiego od 1922 roku, Węcławski wypracował własny styl, przyczyniając się do zdobycia przez firmę Grand Prix Międzynarodowej Wystawy Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu w 1925 roku oraz złotego medalu na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu w 1929 roku.

Twórczość Węcławskiego charakteryzowała się silnym dekoracyjnym oraz ornamentalnym stylem, w którym często nawiązywał do folkloru, unikając jednocześnie wpływów modernizmu. Dopiero w późnych latach życia podjął się projektowania mebli w nurcie modernistycznym, pracując dla Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Meblarstwa. Jego wyjątkowa droga artystyczna jest świadectwem bogatej i różnorodnej tradycji polskiego wzornictwa meblarskiego.

Realizacje przedsiębiorstwa Sroczyńskiego pod kierownictwem artystycznym Węcławskiego

Wśród najważniejszych projektów, które zrealizował Sroczyński pod kierownictwem artystycznym Węcławskiego, można wymienić:

• wnętrza Hotelu Bazar, z lat 1922–1924,
• wyposażenie i meble do pałaców znajdujących się w Gułtowach, Smolicach, Rogaczewie, Miłosławiu oraz Czerniejewie, od 1926 do 1929 roku,
• wnętrza Pałacu Pracy w Genewie, z roku 1927,
• wyposażenie salonki prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, z 1928 roku,
• wyposażenie polskich placówek dyplomatycznych w takich miastach jak Ankara, Belgrad, Bukareszt, Kopenhaga, Meksyk, Praga, Sztokholm oraz Sofia, w latach 30. XX wieku,
• wyposażenie banków w Warszawie – PKO oraz BGK, w latach 1932–1935,
• wyposażenie Hotelu Bristol w Warszawie, z lat 1934–1935,
• meble, które trafiły do Uniwersytetu Poznańskiego oraz Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, z 1934 roku,
• wyposażenie hotelu Patria w Krynicy, zlecone przez Jana Kiepury, w roku 1935,
• wnętrza domu rekolekcyjnego w Zamku Bierzgłowskim, na zlecenie bpa Stanisława Okoniewskiego, realizowane od 1935 roku,
• wyposażenie wnętrz uzdrowiska w Morsztynie, z lat 1936–1937,
• wnętrza hotelu zdrojowego w Krynicy, z roku 1938,
• wnętrza Domu Turysty w Ożirniaku k. Worochty, z 1938 roku.

---

Oceń: Edmund Węcławski

---