Urszula Sipińska

---

Życiorys

Urszula Sipińska, jako córka Franciszka Sipińskiego, spędziła swoje dzieciństwo i młodość w poznańskiej Wildzie. Tam dorastała w rodzinie z wykształceniem muzycznym, mającą na względzie kulturalne wartości. W swoich wczesnych latach ukończyła klasę fortepianu w Wielkopolskim Studium Muzycznym oraz kształciła się w liceum im. Klaudyny Potockiej w Poznaniu. W 1972 roku zdobyła dyplom magistra sztuk pięknych na Wydziale Architektury Wnętrz Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu, z bardzo dobrym wynikiem.

W okresie szkolnym, Urszula założyła żeński zespół wokalny, z którym miała okazję występować na licznych akademiach w szkołach. Jej profesjonalny debiut miał miejsce w 1965 roku, gdy wystąpiła na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie. Lata 1965-1967 to czas współpracy z poznańskim Studenckim Teatrem „Nurt”. W 1967 roku zyskuje rozgłos występem na 5. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie jej utwór „Zapomniałam” (napisany wspólnie z siostrą) staje się hitem w Polsce. W 1968 roku występując w programie prowadzących Jacka Fedorowicza oraz Jerzego Gruzy, zdobywa pierwsze miejsce na festiwalu sopockim za wykonanie „Po ten kwiat czerwony”.

Po względem zawodowym decyduje się na skupienie się na edukacji, mimo licznych atrakcyjnych ofert, takich jak występy z Karela Gotta czy półroczny kontrakt w Friedrich Stadt Pallast. W tym czasie odbyła także trasę koncertową w ZSRR. W 1970 roku zajmując trzecie miejsce na Międzynarodowym Festiwalu Coupe d’Europe Musicale w Bernie, zdobywa nagrodę publiczności na Festiwalu Piosenki Atlantyckiej na Teneryfie. Następnie, w 1971 roku, jej album długogrający nosi tytuł Urszula Sipińska, a kolejny rok przynosi sukces z piosenką „Bright Days Will Come”, za którą zdobywa główną nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki im. Augustina Lary w Meksyku, a w 1973 odbywa trasę koncertową po Wielkiej Brytanii, USA i Kanadzie.

Dzięki utworom „Jaka jesteś Mario” oraz „To był świat w zupełnie starym stylu”, zdobywa nagrody na 10. KFPP w Opolu, a wszystkie trzy piosenki ukazały się na albumie pt. Bright Days Will Come. Ten sam rok to czas, gdy występuje w programie na antenie telewizyjnej Nareszcie, wspólnie z Marylą Rodowicz, która była postrzegana jako jej główna konkurentka. Sipińska brała również udział w Międzynarodowych Targach Płyt i Wydawnictw Muzycznych MIDEM w Cannes oraz była laureatką głównej nagrody na „World Popular Song Festival” w Tokio.

W 1975 roku wydaje album Zabaw się w mój świat, który zawiera przebój „Komu weselne dzieci” ze słowami Agnieszki Osieckiej. Utwór „Wołaniem wołam cię” przynosi jej trzecią nagrodę w Palma de Mallorca. W tym czasie występuje na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze, wylansowując znane utwory „Chłopak z drewna” oraz „Za wolno płynie czas”. W roku 1979 reprezentując Polskę z utworem „Pamiętam nas”, zdobywa drugą lokatę na Międzynarodowym Festiwalu w Portoryko. Rok później, w 1980 roku, wprowadza album Są takie dni w tygodniu/Kolorowy film, dzieląc materiał pomiędzy różne style.

1982 rok przynosi wypadek samochodowy w okolicach Bernau, który ledwie nie kończy się tragicznie, prowadząc do poważnych obrażeń. Po kilku latach nieobecności, w 1986 roku powraca na rynek z kasetą zawierającą 10 premierowych utworów, a w 1988 roku jej piosenka „Mam cudownych rodziców” zdobywa uznanie na 25. KFPP w Opolu, na którym zaprezentowała przebój „Gdzie ten świat 60-tych lat” w albumie Nie zapomniałam…

W przededniu lat 90. pożegnała się z estradą, wypełniając obietnice zakończenia kariery po czterdziestce, co było także skutkiem zmieniających się trendów w branży. W 1992 roku wydała jedyną płytę bożonarodzeniową – Białe święta. Po zakończeniu kariery artystycznej, skupiła się na pracy jako architekt wnętrz, tworząc własne studia projektowe, a także zaprojektowała wiele znaczących wnętrz, takich jak Collegium Polonicum w Słubicach oraz Centrum Prasowe Międzynarodowych Targów Poznańskich.

Od 1993 do 1994 roku, publikowała wywiady w „Gazecie Poznańskiej”. Po okresie kilkuletniej pracy, powróciła do pisania felietonów i autobiograficznych szkiców. W 2005 roku opublikowała swoją autobiografię pt. Hodowcy lalek, a następnie w 2010 roku drugą książkę Gdybym była aniołem. Historie prawdziwe, dziwne, śmieszne.

Urszula Sipińska angażowała się również w polski show-biznes, a w 2023 roku zostało jej przyznane wyróżnienie „Zasłużony dla Miasta Poznania” przez Radę Miasta, w uznaniu za jej wkład w kulturę i sztukę.

Życie prywatne

Urszula Sipińska przez dwa lata była w związku z piosenkarzemSewerynem Krajewskim. Następnie przez siedem lat jej małżonkiem był dziennikarz radiowy Janusz Hojan, z którym później się rozwiodła. Po rozstaniu postanowiła wyjść za mąż za muzyka oraz kompozytora Jerzego Konrada, który jest również współzałożycielem zespołu „Ergo Band”. Urszula Sipińska nie ma dzieci.

Ważniejsze nagrody i wyróżnienia

Łącząc pasję do muzyki z niestrudzoną pracą, Urszula Sipińska zdobyła liczne wyróżnienia, które świadczą o jej ogromnym talencie oraz wyjątkowym wkładzie w polski świat piosenki. W kolejnych latach artystka zaskarbiła sobie serca słuchaczy oraz uznanie krytyków.

• 1968 – Zwycięstwo na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie w Dniu Międzynarodowym,
• 1969 – Otrzymanie Srebrnego „Gwoździa sezonu” w plebiscycie czasopisma „Kurier Polski”,
• 1970 – Pierwszy tytuł Miss Obiektywu na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu,
• 1970 – Nagroda publiczności na Festiwalu Piosenki Atlantyckiej na Teneryfie,
• 1972 – II nagroda na Festiwalu Coupe d’Europe Musicale w Bernie,
• 1972 – Grand Prix na Światowym Festiwalu Piosenki Augostina Lary w Meksyku,
• 1972 – Złoty „Gwoźdź sezonu” w plebiscycie „Kurier Polski”,
• 1973 – I nagroda na Światowym Festiwalu Piosenki w Tokio,
• 1973 – Srebrny „Gwoźdź sezonu” w plebiscycie „Kurier Polski”,
• 1973 – Przyznanie Złotej Płyty,
• 1975 – III nagroda na Festiwalu Piosenki w Majorce,
• 1979 – II nagroda na Światowym Festiwalu Piosenki w Puerto Rico,
• 1989 – Honorowa Złota Płyta za całokształt twórczości,
• Ponadto wielokrotne przyznanie tytułu „Wokalistki roku” w różnych plebiscytach.

Jej imponujące osiągnięcia ukazują nie tylko talent, ale także siłę i determinację w dążeniu do artystycznych celów. Piosenkarka na stałe wpisała się w historię polskiej muzyki, a jej dorobek pozostaje nieprzemijającym świadectwem jej niezłomnej pasji.

Dyskografia

Albumy studyjne

Urszula Sipińska, znana ze swojego unikalnego stylu muzycznego, w ciągu swojej kariery wydała szereg albumów studyjnych. Oto ich lista:

• 1971: Urszula Sipińska,
• 1973: Bright Days Will Come,
• 1975: Zabaw się w mój świat,
• 1980: Są takie dni w tygodniu/Kolorowy film,
• 1981: W podróży,
• 1986: Urszula Sipińska,
• 1988: Nie zapomniałam…,
• 1992: Białe święta.

Kompilacje

Artystka wydała również wiele kompilacji, które prezentują jej najpopularniejsze utwory. Poniżej znajduje się ich zestawienie:

• 1995: Zapomniałam…? The Best of Urszula Sipińska,
• 1997: Antologia vol. 1,
• 1997: Antologia vol. 2,
• 1997: Antologia vol. 3 – Ballady,
• 1999: Są takie dni w tygodniu – Złota kolekcja,
• 2000: Przystanek mojej młodości,
• 2003: Wołaniem wołam cię – Perły,
• 2006: Nie zapomniałam… Platynowa kolekcja,
• 2016: Najcichsza pani.

Single

W swoim dorobku artystka ma także wiele singli, które zdobyły popularność wśród słuchaczy. Lista wydanych singli to:

• 1971: Razem z moim psem/Po prostu noc,
• 1971: Nim zakwitnie tysiąc róż/Pojedziemy do Krakowa,
• 1972: Urodzajny rok/Wiem, że w okienku,
• 1972: Najlepiej wiosną,
• 1973: Bright Days Will Come/The Memory,
• 1974: Moja mama grała mi/Fortepian w rzece,
• 1974: So weh’/Hab mich doch lieb,
• 1975: Komu weselne dzieci/Zabaw się w mój świat,
• 1979: Limit czasu, czyli czy nas jeszcze pamiętasz/Wypożyczalnia snów,
• 1979: Pamiętam nas/Płynąć,
• 1980: Trochę żal szalonych lat/Tamten walc,
• 1981: Chcę wyjechać na wieś/Najcichsza pani.

Notowane utwory

Utwory Urszuli Sipińskiej są niezwykle bogatym zbiorem, który ukazuje jej talent i różnorodność artystyczną. Poniżej przedstawiamy listę notowanych utworów artystki, prezentującą istotne informacje, takie jak rok wydania oraz tytuł piosenki.

Rok	Tytuł	NS	TLP	PR I
1973	„Rafael”	2	—	—
	„To był świat w zupełnie starym stylu”	7	—	—
1974	„Komu weselne dzieci”	2	—	—
1976	„Chłopak z drewna”	10	—	—
	„Świat moich kilku lat”	4	—	—
1978	„Płynąć”	4	—	—
1980	„Są takie dni w tygodniu”	5	—	—
	„Znowu dziś jestem w podróży”	10	—	—
1983	„Buty lilaróż”	—	8	—
1985	„Moje, twoje, moje”	—	6	—
	„Program 85”	—	4	—
1986	„Szalala, zabawa trwa”	—	4	9
	„Mam tylko ciebie”	—	—	1
1987	„Nie mów mi, że kochasz”	—	—	7
	„Gdzie ten świat 60-tych lat”	—	—	10
1988	„Miękko i czule”	—	—	5
	„Znowu Arka Noego”	—	—	10
	„Mam cudownych rodziców”	—	—	4
	„Nie zapomniałam”	—	—	7
1989	„Za krótkie życie”	—	—	5
	„Przystanek mojej młodości”	—	—	4

---

Oceń: Urszula Sipińska

---