Zygmunt Warczygłowa, urodzony 19 grudnia 1922 roku w przepięknym Poznaniu, to postać, która zapisała się w historii polskiej sztuki jako wybitny malarz prymitywista.
Jego prace, dzięki swojej unikalnej estetyce, odzwierciedlają emocje oraz codzienne życie, co czyni je niezwykle wartościowymi.
Po wielu latach twórczości, artysta odszedł 18 października 1988 roku, pozostawiając po sobie nie tylko dzieła, ale i inspirację dla przyszłych pokoleń artystów.
Życiorys i sztuka
„Zygmunt Warczygłowa przyszedł na świat w kolejarskiej rodzinie na Jeżycach, jako jeden z sześciu synów Rufina i Anny z domu Bartnik. W młodości uczęszczał do szkoły podstawowej na ul. Prądzyńskiego. Początkowo rodzina mieszkała w starym domu przy ul. Mylnej 4, jednak w 1935 roku przeprowadziła się na Wildę, najpierw na ul. Prądzyńskiego, a później na ul. Rolną. W młodzieńczych latach pracował dorywczo, między innymi w drukarni przy ul. Wybickiego. Po wybuchu II wojny światowej, został przymusowo wywieziony do Niemiec, gdzie spędził czas w Dorf Kossebau koło Osterburga.
To tam zaczęły się jego artystyczne zmagania – rysował i malował pod osłoną nocy, podczas godziny policyjnej. Niemka, która była uciekinierką z Dessau i nauczycielką, dostrzegła jego talent i zachęciła go do dalszego rozwoju zdolności artystycznych, nie zapominając o zachowaniu własnego unikalnego stylu. Po wojnie, kiedy Poznań został wyzwolony (1945), Warczygłowa podjął pracę w Zakładach Cegielskiego oraz zyskał doświadczenie jako motorniczy tramwaju.
W 1946 roku przeniósł się do Łeby, gdzie pełnił rolę sekretarza w Samopomocy Chłopskiej. W 1954 roku wrócił do Poznania z żoną Marią, której poznał w Łebie. Ostateczne zaangażowanie w sztukę przyszło po tym, jak przeszedł na rentę z powodu ciężkiej choroby, tyfusu. Inspiracją dla niego stała się architektura Poznania, którą przedstawiał w swoich pracach w sposób nietypowy, oddając niezwykłe ujęcia, kolorystykę oraz szeroką perspektywę, która odzwierciedlała spojrzenie motorniczego.
W promocji jego twórczości z dużym zaangażowaniem wspierali go: nieżyjący już grafik Zbigniew Kaja, krytyk artystyczny Adam Kochanowski oraz dyrektor Galerii Miejskiej Arsenał, Wojciech Makowiecki. Dzięki interwencji prezydenta Poznania Andrzeja Wituskiego, artysta został przeniesiony z niewłaściwie oświetlonego lokalu przy ul. Rolnej na Wildzie i zyskał nowe mieszkanie na Winogradach, co miało znaczący wpływ na rozwój jego twórczej aktywności.
Jego dzieła można oglądać w muzeach rozmieszczonych w Krakowie, Poznaniu, Zabrzu, Warszawie oraz Hamburgu. Zygmunt Warczygłowa spoczywa na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu w Alei Zasłużonych. W 2016 roku, ku pamięci artysty, nadano jego imię nowej ulicy na terenie Poznania, zlokalizowanej w obrębie Łaciny.”
Życie prywatne
Zygmunt Warczygłowa zawarł związek małżeński z Marią Palczarską 18 lipca 1948 roku. Para doczekała się córki, która otrzymała imię Julia; przyszła na świat 19 września 1952 roku.
Przypisy
- AndrzejA. Wituski AndrzejA., DorotaD. Ronge-Juszczyk DorotaD., Przecież to mój Poznań. Andrzej Wituski w rozmowie z Dorotą Ronge-Juszczyk, Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2014 r., s. 157-158.
- Warczygłowa Zygmunt – miejsce pochówku [dostęp 05.02.2019 r.]
- a b Grażyna Banaszkiewicz, Nagrody Miasta Poznania w dziedzinie kultury i sztuki za rok 1984. Dokończenie, w: Kronika Miasta Poznania, nr 4/1985, s.91-92.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Stanisław Biczysko | Janusz Nowacki (fotograf) | Ewa Wycichowska | Sławomir Mizerkiewicz | Józef Herkner | Natalia Safran | Marek Zgaiński | Krzysztof Prałat | Małgorzata Talarczyk | Karol Parno Gierliński | Marek Szpendowski | Andrzej Falkiewicz | Maja Koman | Marek Herbik | Janusz Sauer | Paweł Wilczak | Magdalena Gałkowska | Andrzej Tylczyński | Danuta Mizgalska | Urszula SipińskaOceń: Zygmunt Warczygłowa