Witold Maisel

---

Życiorys

Witold Maisel był synem Tekli z Friedrichów oraz Franciszka Maislów, który prowadził działalność jako kupiec oraz przemysłowiec w Poznaniu. Wychował się w stolicy Wielkopolski, gdzie uczęszczał do kilku szkół, w tym prywatnej szkoły Stachowiaka mieszczącej się przy ul. Wrocławskiej 28/29, 1. Szkoły Wydziałowej przy ul. Działyńskich, oraz Gimnazjum św. Jana Kantego. Maturę zdał w 1932 roku. W 1933 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Poznańskim, na Wydziale Prawa, jednocześnie pracując w Zarządzie Miejskim oraz w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. W trakcie II wojny światowej, z powodu choroby płuc, nie został powołany do wojska. Ukończył studia w 1945 roku.

Po wojnie podjął zatrudnienie w Poznańskiej Dyrekcji Odbudowy, a później w delegaturze Ministerstwa Budownictwa w Poznaniu, gdzie zajmował się odbudową zniszczonych zabytków. To właśnie dzięki jego staraniom odnaleziony został oryginalny pręgierz ze Starego Rynku w Poznaniu. Witold był także aktywnym uczestnikiem rozwoju poznańskich biur projektowych, w tym Miastoprojektu.

W 1956 roku zdobył stypendium doktoranckie w Zakładzie Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk, a w 1957 roku podjął pracę na Uniwersytecie Poznańskim. Już w 1959 roku obronił swoją pracę doktorską na temat „Sądownictwo miasta Poznania do końca XVI wieku”, co zaowocowało odznaczeniem Srebrnym Krzyżem Zasługi. W latach 1960-1964 sprawował funkcję sekretarza komisji stypendialnej Wydziału Prawa UAM. Od 7 października 1963 roku pełnił rolę docenta, a nieco później, od 1 marca 1964 roku, awansował na docenta etatowego. W 1965 roku zadziwił społeczność akademicką, zdobywając nagrodę II stopnia Ministra Szkolnictwa Wyższego za pracę habilitacyjną „Poznańskie prawo karne do końca XVI wieku”. W 1970 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a tytuł profesora zwyczajnego został mu nadany 30 września 1976 roku.

W trakcie swojej kariery otrzymał wiele wyróżnień, w tym sześć nagród indywidualnych oraz jedną zespołową Ministra Edukacji Narodowej, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 10-lecia Polski Ludowej i w 1984 roku Odznakę „Zasłużony Nauczyciel PRL”. Witold Maisel spoczywa w Alei Zasłużonych na cmentarzu junikowskim.

Publikacje (wybór)

Wybór znaczących publikacji Witolda Maisela prezentuje różnorodność jego badań oraz danycką historię, ze szczególnym uwzględnieniem Poznania oraz szerokiego kontekstu prawnego.

• Adaptacja baszt w Poznaniu – dzieło J. B. Quadro (1954),
• Ortyle sądów wyższych miast wielkopolskich: z XV i XVI wieku (1959),
• Sądownictwo miasta Poznania do końca XVI wieku (1961),
• Poznańskie prawo karne do końca XVI wieku (1963),
• Poznańska księga prawa magdeburskiego i miśnieńskiego (1964),
• Wilkierze poznańskie. Cz. 1 (1966), Cz. 2 (1968), Cz. 3 (1969),
• Wojewódzkie sądy administracyjne w Drugiej Rzeczypospolitej (1976),
• Kodeks przywilejów Poznania w XIV wieku (1978),
• Materiały źródłowe do dziejów Konina (1980),
• Archeologia prawna Polski (1982),
• Archeologia prawna Europy (1989),
• Gdańska archeologia prawna (1993),
• Przywileje miasta Poznania XIII–XVIII wieku (1994).

---

Oceń: Witold Maisel

---