Wojciech Jaroszewski

---

Życiorys

Wojciech Jaroszewski, wnuk Tadeusza Smoluchowskiego, był znakomitym polskim chemikiem i alpinistą. Jego rodzina miała znaczące tło: był synem Zdzisława Józefa Jaroszewskiego, doktora nauk medycznych i psychiatry, oraz Marii Eryki ze Smoluchowskich. Due do wybuchu II wojny światowej, Wojciech był zmuszony do wyjazdu z Poznania do Lwowa razem z matką i siostrą, tylko po to, aby w maju 1940 roku wrócić do Generalnego Gubernatorstwa.

W 1951 roku, młody Jaroszewski zdał maturę w Starogardzie Gdańskim. Następnie rozpoczął studia na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, po czym w 1952 roku przeniósł się do Warszawy, aby kontynuować naukę na Wydziale Geologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1957 roku obronił swoją pracę magisterską pod czujnym okiem profesora Edwarda Passendorfera, której temat dotyczył geologii pasma Świerkul.

Badania Wojciecha Jaroszewskiego dotyczyły głównie zagadnień związanych z tektoniką oraz geologią strukturalną w Tatrach. Jego rozprawa doktorska z 1965 roku nosiła tytuł: Budowa geologiczna górnej części Doliny Kościeliskiej w Tatrach, a rozprawa habilitacyjna z 1972 roku skupiła się na zjawiskach występujących w Górach Świętokrzyskich. W 1982 roku, naukowiec otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, który w Polsce znany jest jako tytuł tzw. profesora belwederskiego.

W 1974 roku Jaroszewski opublikował podręcznik pt. Tektonika uskoków i fałdów, który zdobył uznanie w branżowych pismach i został przetłumaczony na kilka języków, w tym angielski, rosyjski i chiński. Dodatkowo, Wojciech został zaproszony do rady redakcyjnej pisma Journal of Structural Geology. Niezależnie od działalności naukowej, prowadził badania również poza Polską, wyjeżdżając do azjatyckiej części Związku Radzieckiego, Kaukazu oraz Tienszanu, a także do Bułgarii. Regularnie otrzymywał prośby o recenzowanie projektów badawczych z Anglii i USA.

Oprócz aktywności naukowej, Jaroszewski był także zaangażowany w życie społeczne. Był jednym z inicjatorów stworzenia Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk. Ne tylko prowadził dyskusje na temat polskiej nauki, ale także pisał artykuły do znanych czasopism takich jak „Polityka”, „Kultura” czy „Życie Warszawy”. W jego bogatej działalności nie zabrakło też zainteresowania krajoznawstwem, podczas którego wędrował z własnymi studentami po malowniczych terenach Pienin, Tatr i Gór Świętokrzyskich, eksplorując uroki Krakowa oraz Sudetów. Jego pasje obejmowały również kajakarstwo oraz zimowe wyprawy na Bagna Biebrzańskie.

W 1964 roku Wojciech Jaroszewski napisał przewodnik turystyczny pt. Trasy narciarskie na północnej Suwalszczyźnie i Wzgórzach Szeskich, a jego artykuły pojawiały się w prasie turystycznej i krajoznawczej, m.in. w „Poznaj Swój Kraj”, „Poznaj Świat” oraz „Taternika”. Po 1989 roku stał się członkiem reaktywowanego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego oraz przez długie lata był członkiem Polskiego Towarzystwa Geologicznego.

Po jego śmierci, Wojciech Jaroszewski został pochowany na Cmentarzu Leśnym w Laskach.

Wybrane publikacje

Wśród istotnych osiągnięć Wojciecha Jaroszewskiego warto wymienić kilka jego znaczących publikacji, które przyczyniły się do rozwoju geologii.

• Tektonika uskoków i fałdów (1974, 1981),
• Słownik geologii dynamicznej, który powstał we współpracy z Leszkiem Marksem i Andrzejem Radomskim (1985),
• Tektonika w kooperacji z Ryszardem Dadlezem (1994).

---

Oceń: Wojciech Jaroszewski

---