Wojciech Jerzy Grygorowicz


Wojciech Jerzy Grygorowicz, urodzony w 1969 roku w Poznaniu, był utalentowanym polskim biologiem molekularnym, który w ciągu swojego życia zdobył uznanie nie tylko w dziedzinie nauki, lecz także w literaturze. Jego działalność twórcza obejmowała pisarstwo o tematyce fantastycznej, co czyniło go osobą o wszechstronnych zainteresowaniach.

Wojciech Grygorowicz zmarł 24 września 2005 roku w swoim rodzinnym mieście, pozostawiając po sobie dorobek zarówno naukowy, jak i literacki, który nadal inspiruje kolejnych pokoleń pasjonatów nauki i literatury.

Życiorys

W latach 1988–1993 Wojciech Jerzy Grygorowicz kształcił się na kierunku biotechnologia na Wydziale Biologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Po ukończeniu studiów, w okresie od 1993 do 2000 roku, aktywnie pracował w Instytucie Chemii Bioorganicznej oraz w Instytucie Genetyki Roślin Polskiej Akademii Nauk w Poznaniu. Jego badania koncentrowały się na chemii strukturalnej kwasów nukleinowych, a także nad genetycznymi aspektami mrozoodporności u roślin, co zaowocowało współautorstwem czterech publikacji na arenie międzynarodowej oraz dwóch w krajowych czasopismach naukowych.

W listopadzie 2004 roku Grygorowicz obronił swoją pracę doktorską zatytułowaną „Wpływ chłodu na ekspresję genów kodujących białka dehydrynowe u Solanum sogarandinum”. Od 2001 roku pełnił obowiązki w działach naukowo-oświatowych Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy, gdzie jego odpowiedzialność obejmowała organizację różnorodnych konkursów, lekcji muzealnych oraz prowadzenie wycieczek. W 2005 roku objął stanowisko kierownika działu, angażując się w badania odnośnie do zastosowań biologii molekularnej w archeologii, w tym w zakresie izolacji i analizy DNA z artefaktów.

W 2002 roku zadebiutował jako autor literatury fantastycznej opowiadaniem „Senny wojownik”, które ukazało się na łamach „Science Fiction”. W późniejszych latach opublikował tam także inne swoje prace, takie jak:

  • „Gdzie asfalt jest równy i gładki”,
  • „Syn Wielkiej Niedźwiedzicy”,
  • „Kościół Sylwestra II”.

Niektóre jego teksty znalazły się w fanzinie „Inne Planety”, redagowanym przez Klub Fantastyki „Druga Era”, w którym również aktywnie działał. Wśród jego utworów znajdują się:

  • „Legenda o Go”,
  • „Jak walczyć z armią Stanów Zjednoczonych”,
  • „Historia niezwykła jak Go”.

Za opowiadanie zatytułowane „Romani sumus” został uhonorowany Nagrodą Polskich Fanzinów Fantastycznych, którą otrzymał na Nordconie 2003 w Jastrzębiej Górze. Część jego twórczości, w tym utwory takie jak „Egzamin”, „Tryptyk o życiu i śmierci” oraz „Zaczynam od nowa”, dostępna jest na polskich serwerach internetowych, takich jak: słowo, F&F, Harbour of Feelings, stalowa dolina, srebrny glob, fahrenheit.net.pl/archiwum, opowiadania.pl. Niektóre z nich, jak „Dagome Iudex”, „Przedsława” oraz „Marsz kartonowych ludzików”, stanowią odniesienia do tematyki związanej z Ostrowem Lednickim. Grygorowicz pisał również krótkie artykuły dotyczące przyrody, historii i etnografii, które były publikowane w kwartalniku „Lednica”.

Wojciech Grygorowicz przez wiele lat popularyzował grę Go, organizując prelekcje oraz prowadząc klub „Go” w Domu Kultury Wiktoria. Od 1998 roku uczestniczył w turniejach Go, a w 2005 roku brał udział w Mistrzostwach Polski Par. Z zaangażowaniem organizował również turnieje Go, szczególnie skupiając się na nauce zasad tej gry wśród dzieci.

Niestety, zmarł 24 września 2005 roku, tragicznie zginąwszy w wypadku drogowym razem ze swoją dziewczyną Katarzyną Rezler. Został pochowany na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu.

Przypisy

  1. Dr Wojciech Grygorowicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 28.12.2022 r.]
  2. Wielkopolski Ośrodek Go. go.art.pl
  3. Informacje na stronie um.poznan.pl

Oceń: Wojciech Jerzy Grygorowicz

Średnia ocena:4.87 Liczba ocen:18