Bogusław Drewniak

---

Życiorys

Bogusław Drewniak urodził się w 1927 roku w Poznaniu, gdzie miało miejsce jego dzieciństwo oraz młodzieńcze lata. Jego ojciec, Jan Drewniak, urodzony w 1891 roku, piastował stanowisko kapitana intendentury Wojska Polskiego, co miało znaczący wpływ na życie rodziny. Edukację rozpoczął w Prywatnej Szkole Powszechnej im. Marii Brownsford, jednak wybuch II wojny światowej przerwał jego naukę. W trakcie wojny został wysiedlony z rodzinnego miasta oraz zmuszony do pracy przymusowej w Rzeszy. Dodatkowo, doświadczenia więzienia w Tarnowie i Krakowie oraz działalność w konspiracji ukształtowały jego późniejsze życie.

Po zakończeniu wojny, wróciwszy do Poznania, kontynuował naukę w „Marynce”, czyli w Gymnasium ad St. Mariam Magdalenam. Pozytywnie zdał egzamin maturalny w 1947 roku. Następnie, w 1951 roku, obronił pracę magisterską na Uniwersytecie Poznańskim pod kierunkiem Janusza Pajewskiego, który później również nadzorował jego pracę doktorską zatytułowaną „Robotnicy sezonowi na Pomorzu Zachodnim”, opublikowaną w 1959 roku przez Instytut Zachodni w Poznaniu.

W 1957 roku Drewniak wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, jednak legitymację złożył w 1981 roku po wydarzeniach związanych z pacyfikacją kopalni „Wujek”. Przez dziesięć lat pracował w państwowej służbie archiwalnej, a jego kariera rozpoczęła się w Szczecinie. W 1960 roku Przydzielono mu zadanie organizowania Wojewódzkiego Archiwum Państwowego w Koszalinie, gdzie pełnił funkcję dyrektora w latach 1961-1963.

W 1963 roku Rada Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu nadała mu stopień doktora habilitowanego w zakresie historii powszechnej najnowszej. Podstawą jego habilitacji była monografia pt. „Początki ruchu hitlerowskiego na Pomorzu Zachodnim (1923–1934)”.

Od 1963 roku Bogusław Drewniak był zatrudniony w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku, która w 1970 roku przekształciła się w Uniwersytet Gdański. W latach 1964–1968 pełnił funkcję prodziekana i dziekana. W 1971 roku Rada Państwa nadała mu tytuł profesora nauk humanistycznych, a od 1971 roku działał jako profesor nadzwyczajny, przekształcając się w profesora zwyczajnego w 1982 roku. W 1992 podjął organizację oraz został kierownikiem Zakładu Historii i Kultury Niemiec na Uniwersytecie Gdańskim w Katedrze Filologii Germańskiej. Przez cały czas pełnił rolę opiekuna dla ponad dwustu magistrantów oraz promotora 14 prac doktorskich, koncentrując się w szczególności na kategoriach związanych z niemcoznawstwem.

Oprócz pracy na Uniwersytecie Gdańskim, był także zaangażowany w działalność Wyższej Szkoły Nauczycielskiej w Słupsku, gdzie w latach 1969-1971 organizował oraz pełnił funkcję pierwszego rektora. W 1985 roku był także promotorem doktoratu honoris causa dla profesora Gerarda Labudy, a w 1996 roku dla Prezydenta Republiki Federalnej Niemiec, Richarda von Weizsäckera.

W latach 80. oraz 90. pełnił funkcję Przewodniczącego Okręgowej Komisji Badania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu, wcześniej znanej jako Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce, w Instytucie Pamięci Narodowej w Gdańsku. Był również członkiem Stowarzyszenia Filmowców Polskich oraz polskiego PEN Clubu, a także innych organizacji.

Za swoje osiągnięcia w dziedzinie naukowej, dydaktycznej i organizacyjnej otrzymał liczne odznaczenia, takie jak Krzyż Oficerski Orderu Polonia Restituta, Złoty Krzyż Zasługi oraz Medal Komisji Edukacji Narodowej. W życiu osobistym był mężem dr Heleny Łucejko-Drewniak, filologa na Uniwersytecie Gdańskim, urodzonej w 1934 roku.

Drewniak odszedł z tego świata 4 czerwca 2017 roku. Został pochowany w kolumbarium cmentarza Oliwskiego.

Najważniejsze publikacje

Bogusław Drewniak jest autorem wielu istotnych publikacji, które kształtują wiedzę o historii Pomorza oraz problematyce kulturowej. Przedstawiamy listę jego najważniejszych dzieł:

• Robotnicy sezonowi na Pomorzu Zachodnim 1890-1918 (Poznań 1959),
• Polonia szczecińska 1890-1939 (współautorstwo Anna Poniatowska) (Poznań 1961),
• Początki ruchu hitlerowskiego na Pomorzu Zachodnim 1923-1934 (Poznań 1962),
• Emigracja z Pomorza Zachodniego 1816-1914 (Poznań 1966),
• Dzieje Koszalina. Red. Bogusław Drewniak i Henryk Lesiński (Poznań 1967),
• Kultura w cieniu swastyki (Poznań 1969),
• Teatr i film Trzeciej Rzeszy w systemie hitlerowskiej propagandy (Gdańsk 1972) (tuż po opublikowaniu zakaz rozpowszechniania),
• Das Theater im NS-Staat. Szenarium deutscher Zeitgeschichte 1933-1945 (Düsseldorf 1983),
• Organizacja niemieckiego życia teatralnego na obszarach okupowanej Polski w latach II wojny światowej, „Pamiętnik Teatralny”, 1997, Warszawa, XLVI, z. 1–4,
• Der deutsche Film 1938-1945. Ein Gesamtüberblick (Düsseldorf 1987),
• Pomorze Gdańskie i problem tzw. korytarza w historiografii i publicystyce Polski i Niemiec (w:) Stosunki polsko-niemieckie w historiografii. Cz. 3, pod red. J. Krasuskiego, G. Labudy, A.W. Walczaka (Poznań 1991),
• The Foundations of Theater Policy in Nazi Germany (w:) National Socialist Cultural Policy (New York 1993),
• Polen und Deutschland 1919-1939. Wege und Irrwege kultureller Zusammenarbeit (Düsseldorf 1999),
• Polsko-niemieckie zbliżenia w kręgu kultury 1919-1939. Studia – szkice – sylwetki (Gdańsk 2005),
• Teatr i film Trzeciej Rzeszy w systemie hitlerowskiej propagandy, wyd. 2 (znacznie poszerzone) (Gdańsk 2011).

---

Oceń: Bogusław Drewniak

---