Budynek przy ul. Głogowskiej 48/50 w Poznaniu

Pierwotna koncepcja Czarneckiego zakładała stworzenie obiektu o dwóch kondygnacjach, który nie zasłaniałby widoku na neorenesansowy gmach monumentalnej szkoły przy ulicy Berwińskiego. Czarnecki, będący zwolennikiem nowoczesnych tendencji architektonicznych, ostatecznie zdecydował się na bardziej odważny projekt, który zyskał dodatkowe piętro po zaleceniu Stefana Cybichowskiego. Modyfikacja polegała na dodaniu trzeciego piętra nad już istniejącym gzymsem, co pozwoliło zachować pierwotne rysy budynku.

Fasada budynku zdobiona jest parami pilastrów z głowicami korynckimi nad wejściami, a okna oraz gzymsy pomalowano na żółto, co stało się inspiracją dla późniejszych architektów działających w Poznaniu. Wysoki dach, kryty dachówką, dopełnia całości eleganckiego wyglądu obiektu.

Na parterze pierwotnie swoje siedziby miały instytucje takie jak Bank Miasta Poznania oraz Wiejska Kasa Podatkowa, a także różne sklepy. Wyższe kondygnacje służyły jako lokale mieszkalne (komunalne). W ich murach mieszkał również Ludwik Puget, znany rzeźbiarz i artysta kabaretowy, który prowadził tu swoją pracownię. Budynek ten nie tylko zyskał miano zabytku, ale również stał się częścią bogatej historii Łazarza oraz Poznania jako całości.