Kanonia Fundi Godziemba

---

Historia

Historia poznańskiej katedry związana jest z rozwojem architektury otaczających ją zabudowań, które na przestrzeni wieków służyły jako mieszkania dla kapituły. Początkowo dominowały budynki drewniane, później wznoszono obiekty szachulcowe, a z czasem pojawiły się także murowane. Wśród zachowanych budowli kanonijnych, znaczną część stanowią te z XVIII i XIX wieku, które prezentują wartościowe przykłady architektury tego okresu. Największą wartość wśród zachowanych obiektów mają dwie kanonie, z których jedna to fundacja Godziemba – najstarsza z tych, które przetrwały do współczesności. Druga kanonia zlokalizowana jest przy ul. Mieszka I 11. Fundacja Godziemba została utworzona w 1504 roku przez Mikołaja Lubrańskiego, który był bratem biskupa Jana Lubrańskiego. Mikołaj, będący wówczas znaczącym i zasobnym wojewodą kaliskim, podjął decyzję o wzniesieniu tego obiektu, który miał związek z prebendą, utworzoną właśnie przez niego. Prebenda ta została przekazana dziekanowi warszawskiemu, Piotrowi Sosnkowskiemu, stając się ważnym elementem struktur kościelnych tego okresu.

Architektura

„Ceglany budynek wyraża swoją unikalną architekturę jako dwukondygnacyjna konstrukcja, która przyciąga wzrok swoją dwutraktową formą, zbudowaną na podstawie prostokątnego rzutu.

Poza podstawową bryłą, imponująca szachulcowa wystawka dodaje mu charakteru. Ważnym elementem jest to, że część tej budowli opiera się na murze otaczającym Ostrów Tumski, którego głównym inicjatorem powstania był biskup Lubrański.

Wnętrza budynku są ciekawe, bowiem można w nich znaleźć stropy belkowe, które pochodzą z okresu XVIII i XIX wieku, co odzwierciedla historię jego remontów (przyziemie).

Dodatkowo, czterospadowy dach jest wynikiem przebudów z tego samego okresu, który nadaje całości finezji. Warto zauważyć, że autorem XIX-wiecznej przebudowy był Marian Cybulski.

---

Oceń: Kanonia Fundi Godziemba

---