Kamienica przy ul. Zwierzynieckiej 20 w Poznaniu

Wznoszenie napotykanych budowli miało związek z likwidacją obwarowań miejskich oraz rozszerzeniem zabudowy w kierunku zachodnim. Kamienica została zaprojektowana przez Oskara Hoffmanna dla Oskara Bahlaua, radcy miejskiego oraz zamożnego kupca. Jej trzykondygnacyjna struktura zachwyca różnorodnością form architektonicznych.

Asymetryczna elewacja w wyrazisty sposób podkreśla zarówno boczny portal, jak i nietypowe zgrupowanie dwóch szczytów w jednym ryzalicie. Otwory okienne wyróżniają się zróżnicowaną wielkością i stylami, podobnie jak balkony i loggie. Cokół, akcentujący całościowy charakter budynku, jest bogato dekorowany boniowaniem, a jego górną część zdobi ornament roślinny w stylu secesyjnym.

Co ciekawe, każdy poziom kamienicy mieścił jedynie jedno wykończone w wysokim standardzie mieszkanie, o przeważającej liczbie siedmiu pokoi. Mieszkania na poddaszu także pełniły funkcję mieszkalną, a każdy właściciel mógł korzystać z przestronnej suterany. W tylnej części budynku znalazła się dodatkowa klatka schodowa, która służyła służbie oraz dostawom, co podkreślało ekskluzywny charakter tej rezydencji.

Oskar Hoffmann umieścił swoją sygnaturę (gmerk) na fasadzie budynku, co jest dodatkowo świadectwem jego zaangażowania w realizację tego projektu. Po zakończeniu II wojny światowej, w 1945 roku, kamienica została przejęta przez Polską Akademię Nauk.

W otoczeniu obiektu znajdują się interesujące punkty, takie jak Stare ZOO, Mieszkanie-Pracownia Kazimiery Iłłakowiczówny, Wieżowiec Zjednoczenia Przemysłu Ceramiki Budowlanej, dawna drukarnia Concordia, dawna resursa kupiecka, jak również jeżycki zespół rezydencjonalny. Te lokalizacje stanowią istotny element dziedzictwa kulturowego Poznania.