Kolonia robotników kolejowych na Wildzie

---

Geneza

Na przełomie XIX i XX wieku Poznań doświadczył dynamicznego rozwoju, co miało znaczący wpływ na jego strukturę miejską oraz społeczną. Wzrost liczby ludności wiązał się z rosnącym zapotrzebowaniem na pracę. W rezultacie miasto borykało się z istotnym kryzysem mieszkaniowym.

Aby odpowiedzieć na te wyzwania, konieczne było wprowadzenie działań zmierzających do obniżenia kosztów mieszkań dla pracowników. Jednym z rozwiązań, które się pojawiły, była wspierająca spółdzielczość mieszkaniowa. Tego rodzaju inicjatywy umożliwiły budowanie bardziej dostępnych i przystępnych cenowo mieszkań dla osób pracujących.

Budowa

W 1893 roku powstała pierwsza w Poznaniu spółdzielnia kolejarska – Spar- und Bauverein, która zyskała uznanie wśród lokalnej społeczności. Do najbardziej znaczących projektów tej organizacji należało wybudowanie osiedla dla robotników kolejowych, zlokalizowanego przy drodze mosińskiej (obecnie ul. 28 Czerwca 1956). Ceny gruntów w tym rejonie były względnie niskie, co wynikało z jego oddalenia od centrum miasta, a tym samym wpływało na ostateczny koszt mieszkań.

Realizacja całego założenia miała miejsce w latach 1913–1916, przy czym niektóre źródła podają, że inwestycja zakończyła się dopiero w 1918 roku. Efektem tych działań było stworzenie jednego z najpiękniejszych osiedli robotniczych w Poznaniu. Osiedle to składa się z długiego budynku wzdłuż ul. 28 Czerwca 1956, charakteryzującego się obszerną sienią przejazdową. Na tyłach tego budynku ulokowano zespół piętrowych domów murowanych z cegły, których konstrukcja nawiązuje do stylów znanych w architekturze brytyjskiej i holenderskiej.

Każdy z domów został wyposażony w mały, przydomowy ogród, co sprzyjało rodzinnej atmosferze. Projekt zakładał, że osiedle rozciągnie się aż do ul. Rolnej na wschodzie. Niestety, wybuch I wojny światowej wstrzymał dalsze prace budowlane. Mimo to, inwestycję wznowiono po 1918 roku, tym razem pod przewodnictwem prawnego spadkobiercy spółdzielni – Spółdzielni Mieszkaniowej Pracowników PKP, która wprowadziła jednak zupełnie nowy styl architektoniczny.

Architektura

Architektura tego osiedla prezentuje różnorodność i atrakcyjność, co jest zauważalne mimo ograniczonego użycia detali ozdobnych. Główne elementy, które przyciągają wzrok, to pseudorenesansowe szczyty, łamane dachy oraz staranna zieleń przydomowa.

Mieszkania w tej kolonii są zaprojektowane w sposób skromny, obejmując głównie dwu- oraz trzypokojowe lokum, które wyposażone są w węzły sanitarne oraz kuchnię. Założenie osiedla doskonale wpisuje się w łuki ulicy Hutniczej, tworząc harmonijną przestrzeń dla mieszkańców.

Współcześnie

Obecny stan kolonii robotników kolejowych na Wildzie prezentuje się niezwykle interesująco. Wszystkie budynki, które zostały wzniesione, przetrwały do dzisiaj w niemal pierwotnej formie. Na tym malowniczym osiedlu wciąż zamieszkują potomkowie dawnych poznańskich kolejarzy, co nadaje temu miejscu wyjątkowy charakter.

Całość osiedla jest starannie utrzymywana, co znacznie podnosi jego atrakcyjność. Mieszkańcy z dumą nazywają to miejsce Osadą, co świadczy o ich silnej identyfikacji z tą społecznością i historycznym dziedzictwem.

Dojazd

Dojazd do miejsca, które chcemy odwiedzić, jest bardzo komfortowy dzięki komunikacji miejskiej. Tramwaje linii 2, 9 oraz 10 zapewniają łatwe połączenie z pętlą Dębiec, gdzie można wysiąść na przystanku Wspólna. Warto zwrócić uwagę na MPK Poznań, które zarządza tymi liniami i umożliwia sprawny dojazd do kolonii robotników kolejowych na Wildzie.

---

Oceń: Kolonia robotników kolejowych na Wildzie

---