Główieniec

Osiedla

Główieniec to interesująca lokalizacja w obrębie Poznania, która znajduje się na obrzeżach miasta, w obszarze osiedla administracyjnego Antoninek-Zieliniec-Kobylepole. Ten mało znany rejon charakteryzuje się przede wszystkim rozległymi terenami leśnymi, które oferują mieszkańcom i odwiedzającym możliwość obcowania z naturą.

Obszar Główieńca, pomimo swojego peryferyjnego usytuowania, stanowi ważny fragment przyrody tego miasta, zachęcając do aktywności na świeżym powietrzu oraz zapewniając przestrzeń do relaksu i wypoczynku w cieniu drzew.

Położenie

Główieniec znajduje się na północ odulicy Warszawskiej, która w tym rejonie pełni rolę drogi krajowej nr 92. W kierunku południowym granice Główieńca sąsiadują z Antoninkiem, natomiast na wschodzie i północy obszar ten graniczy z Zielińcem, z którym łączą go tereny leśne.

W obrębie Główieńca znajduje się także fabryka samochodów, a jej właścicielem jest Volkswagen Poznań.

Historia

Osada została ustanowiona w latach 1802-1804, w wyniku sekularyzacji dóbr przez władze pruskie, które wcześniej były własnością biskupów poznańskich. Powstała jako wieś kolonizatorów przybyłych z Wirtembergii, nosząca nazwę Kolonisten-Etablissements der Kolonie Glowno. Często określano ją również jako Kolonię Główną.

Do osady należały urokliwe łąki oraz pastwiska, usytuowane na południowy wschód od Głównej oraz Główieńskich Olędrów. Obszar ten był dogodnie położony przy drodze łączącej poznan z Swarzędzem. W trakcie tego okresu kolonizacji zorganizowano także kolonie w Kicinie oraz Gortatowie, a w sumie zamieszkiwało tam 36 mieszkańców, wśród których było osiem rodzin.

W 1938 roku utworzono cmentarz, który obecnie jest formalnie nieczynny, zlokalizowany przy ul. Leśnej. Dnia 1 stycznia 1951 roku osada została włączona do granic miasta. Przed tym zdarzeniem była ona częścią gromady Nowa Wieś, w ramach gminy Swarzędz.

Toponimia

W obrębie Główieńca występuje zróżnicowanie w nazewnictwie ulic, co nie tworzy jednolitej grupy toponimicznej. Przykłady takich nazw to: Poziomkowa, Krośniewicka, Biłgorajska oraz Główieniec.

Przypisy

  1. Cmentarze Poznania – cyfrowe lapidarium
  2. Zbigniew Chodyła, Przywileje lokacyjne Głównej Olędrów z drugiej połowy XVIII wieku, w: Kronika Miasta Poznania, nr 2/2002, s.78-79, ISSN 0137-3552
  3. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14.10.1950 r. w sprawie zmiany granic miast: Poznania, Gniezna, Torunia i Zawiercia. (Dz.U. z 1950 r. nr 48, poz. 436)
  4. Dz.U. 1950 nr 48 poz. 436

Oceń: Główieniec

★★★★★
Średnia ocena:4.88 Liczba ocen:12