Bartosz Żurawiecki

Kultura i sztuka

Bartosz Żurawiecki, urodzony 21 sierpnia 1971 roku w Poznaniu, jest osobą o wielowymiarowym dorobku twórczym, który obejmuje różnorodne obszary kultury i mediów. Jego profesje obejmują między innymi kulturoznawcę, krytyka filmowego, dziennikarza, a także felietonistę i dramaturga.

Żurawiecki w swojej działalności łączy pasję do sztuki z umiejętnością analizy i krytyki, co czyni go znaczącą postacią w polskim środowisku kulturalnym.

Życiorys

Bartosz Żurawiecki to utalentowany twórca i krytyk, który swoją karierę rozpoczął w 1990 roku, kiedy to objął stanowisko zastępcy redaktora naczelnego Poznańskiego Przeglądu Teatralnego. Jego edukacja rozpoczęła się na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie w 1997 roku ukończył kulturoznawstwo z naciskiem na filmoznawstwo oraz teatrologię. Po studiach rozwinął swoje umiejętności w różnych mediach.

W latach 1995–1996 był sekretarzem redakcji dwutygodnika literackiego Nowy Nurt. Od 1992 roku jego teksty regularnie ukazywały się w „Gazecie Wyborczej”, a jego działalność w poznańskim oddziale tego dziennika obejmowała redagowanie kulturowych stron dodatku Co jest grane oraz publikację „Gazety na Maltę” podczas Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Malta”.

Od roku 2000 przez wiele lat współpracował z miesięcznikiem „Film”, a po jego wygaśnięciu w 2013 roku objął redagowanie działu recenzji w miesięczniku „Kino”. Jego teksty ukazywały się również w renomowanych tygodnikach, takich jak Przekrój, Tygodnik Powszechny i Odra, a także w takich magazynach jak Aktivist i Ha!art. Bartosz był także stałym felietonistą serwisów filmowych portali Onet.pl oraz Wirtualna Polska. Obecnie związany jest z dwumiesięcznikiem Replika, gdzie jest członkiem redakcji.

W 1996 roku jego umiejętności zostały nagrodzone Nagrodą im. Krzysztofa Mętraka dla młodego krytyka filmowego. Ponadto, Bartosz prowadził autorski blog filmowy Czego nie widać na stronie internetowej kanału Ale Kino+, za który w 2014 roku zdobył Nagrodę PISF w kategorii „Portal internetowy lub blog filmowy”.

W 2001 roku był jednym z fundatorów Kampanii Przeciw Homofobii (KPH), organizacji walczącej o prawa osób LGBTQ+. Jego debiut literacki miał miejsce w 2005 roku, kiedy to opublikował powieść Trzech panów w łóżku, nie licząc kota, a także zbiór dramatów Erotica alla polacca. Nowele dramatyczne. Kolejną książkę Ja, czyli 66 moich miłości wydano 19 października 2007 roku. Bartosz jest również współautorem książek, takich jak Homofobia po polsku, Autorzy polskiego kina oraz Parametry pożądania: kultura odmieńców wobec homofobii.

W 2024 roku jego najnowsza książka Ojczyzna moralnie czysta zdobyła uznanie, znalazła się w finale Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego, co potwierdza jego silną pozycję w polskiej kulturze i literaturze.

Publikacje

Książki

Bartosz Żurawiecki jest autorem wielu interesujących tytułów, które przyczyniły się do rozwoju literatury w Polsce. W jego dorobku znajdziemy takie pozycje jak:

  • Trzech panów w łóżku, nie licząc kota. Romans pasywny (Sic!, 2005),
  • Erotica alla polacca. Nowele dramatyczne (Sic!, 2005),
  • Ja czyli 66 moich miłości (Sic!, 2007),
  • Nieobecni (Krytyka Polityczna, 2011),
  • Do Lolelaj. Gejowska utopia (Wydawnictwo Szafa, 2017),
  • Festiwale wyklęte (Krytyka Polityczna, 2019),
  • Ojczyzna moralnie czysta. Początki HIV w Polsce (Czarne, 2023),
  • Primadonna. Biografia Bogusława Kaczyńskiego (Agora, 2024).

Prace zbiorowe

W obszarze prac zbiorowych, Żurawiecki również przyczyniał się do współczesności literackiej, a jego istotne tytuły to:

  • Widziane po latach (2000),
  • Młoda krytyka filmowa (2003),
  • Autorzy kina polskiego (2004),
  • Homofobia po polsku (2004),
  • Parametry pożądania (2006),
  • Luchino Visconti (2006),
  • Wolałbym nie. Antologia (2009),
  • Bond. Leksykon (2009),
  • Wampir. Leksykon (2010),
  • Skolimowski. Przewodnik Krytyki Politycznej (2010),
  • Queer Studies. Podręcznik kursu (2010),
  • Wajda. Przewodnik Krytyki Politycznej (2013),
  • Ludzie, nie ideologia (2021).

Przypisy

  1. Piąć książek w finale Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego. pap.pl, 10.04.2024 r. [dostęp 05.05.2024 r.]
  2. BartoszB. Żurawiecki BartoszB., Primadonna. Biografia Bogusława Kaczyńskiego, Warszawa: Wydawnictwo Agora, 2024 r. ISBN 978-83-268-4482-9.
  3. BartoszB. Żurawiecki BartoszB., Ojczyzna moralnie czysta. Początki HIV w Polsce, Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2023 r. ISBN 978-83-8191-794-0.
  4. BartoszB. Żurawiecki BartoszB., Festiwale wyklęte, Seria Nie-Fikcja, Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2019 r. ISBN 978-83-66232-56-3.
  5. PaulinaP. Bez PaulinaP., Laureaci 7. Nagród PISF [online], Polski Instytut Sztuki Filmowej, 09.2014 r. [dostęp 12.02.2024 r.]
  6. Wywiad z Bartoszem Żurawieckim na portalu Inna Strona.
  7. Katarzyna Rossienik-Ciosmak: 10 skutecznych lat Kampanii Przeciw Homofobii. [w:] Femka [on-line]. [dostęp 05.10.2013 r.]
  8. Mariusz Kurc: 10 lat Kampanii Przeciw Homofobii. Orientacja polityczna. [w:] Inna strona [on-line]. 12.09.2011 r. [dostęp 12.09.2011 r.]
  9. mm: „Nieobecni” Bartosza Żurawieckiego – już wkrótce!. [w:] Krytyka Polityczna [on-line]. 27.04.2011 r. [dostęp 27.04.2011 r.]
  10. BartoszB. Żurawiecki BartoszB., Nieobecni, Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2011 r. ISBN 978-83-62467-10-5.
  11. Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2010 r. Seria: Przewodniki Krytyki Politycznej, t. 21. ISBN 978-83-61006-55-8.
  12. Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2013 r. Seria: Przewodniki Krytyki Politycznej, t. 35. ISBN 978-83-63855-22-2.

Oceń: Bartosz Żurawiecki

★★★★★
Średnia ocena:4.59 Liczba ocen:13