Czesław Bulczyński

---

Życiorys

Czesław Bulczyński przyszedł na świat 26 kwietnia 1912 roku w Poznaniu. W czasach przedwojennych swoją życiową rolę odnajdywał jako pracownik cyrku, który prawdopodobnie należał do braci Staniewskich. Jego umiejętności obejmowały także kataryniarstwo. W trakcie II wojny światowej, od roku 1942, był więźniem w Rawiczu, a od 1943 roku przebywał w obozie koncentracyjnym Mauthausen-Gusen, gdzie stracił swojego brata. Pomagał innym więźniom w pozyskiwaniu żywności, co było niezwykle odważnym i altruistycznym czynem w tak dramatycznych okolicznościach.

Po zakończeniu wojny, około 1945 roku, osiedlił się w Sopocie, początkowo przy ulicy 3 Maja 8, gdzie poznał swoją przyszłą żonę, Agnieszkę. W tamtym czasie pracował jako świniopas, jednak z biegiem lat jego głównym zawodem stała się obwoźna naprawa parasoli, a także garnków. W tej działalności aktywnie uczestniczyła jego żona, a złożony przekaz mówi, że w rzeczywistości to ona była głównie odpowiedzialna za naprawę parasoli, podczas gdy Czesław jedynie je przynosił i odbierał. Agnieszka Bulczyńska zajmowała się również prowadzeniem toalet w pobliżu sopockiej plaży.

W późniejszych latach mieszkanie Bulczyńskich znajdowało się przy ul. Grunwaldzkiej 97, w domu, który obecnie już nie istnieje. Oprócz naprawy parasoli, Czesław angażował się w odpłatne zajmowanie miejsc w kolejkach oraz pośredniczenie w handlu towarami, które były trudno dostępne. W roku 1947 razem z żoną i wspólniczką zostali aresztowani w Ustce pod zarzutem włamania i kradzieży, a sytuacja ta znalazła swoje odzwierciedlenie w artykule w „Kurierze Morskim”.

Postać Czesława Bulczyńskiego, znanego jako Parasolnik, zdobyła lokalną sławę przez swoje ekscentryczne zachowania. Często można go było spotkać na Monciaku, gdzie przyciągał uwagę przechodniów kolorowymi strojami, na przykład przebraniem za kobietę z brodą, wikinga czy pierrota. W swoich interakcjach z ludźmi, angażował się w rozmowy, pozował do zdjęć, wróżąc pogodę, a także rozdając cukierki dzieciom. Na plaży umilał czas wypoczywającym swoimi akrobacjami. Był znany z tego, że potrafił zjadać nietypowe przedmioty, takie jak szklanki, łyżki czy żyletki, co skutkowało wieloma operacjami. Regularnie odwiedzał też sopocki dom dziecka, dając występy dla dzieci.

O jego osobie pisali między innymi Stefan Wiechecki, Wojsław Brydak oraz Jerzy Afansjew. Artykuły na jego temat ukazywały się w prasie ogólnopolskiej, takiej jak „Przekrój”. W 1963 roku Czesław Bulczyński zagrał w krótkometrażowym filmie „Kobiela na plaży” w reżyserii Andrzeja Kondratiuka.

W latach 80-tych Bulczyński był wielokrotnie hospitalizowany w szpitalu psychiatrycznym w Kocborowie, co miało miejsce po tym, jak pojawił się tam przebrany za kobietę podczas pochodów pierwszomajowych. Po długim i barwnym życiu, Czesław Bulczyński zmarł 9 listopada 1992 roku. Jego miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie (kwatera N3_II-1-12), a w 2012 roku jego grób został odnowiony, unikatowy nagrobek przyjął formę rozłożonego parasola. Z małżonką miał dwóch synów, a także zaopiekowali się osieroconym chłopcem.

Upamiętnienie

W roku 2000, na ulicy Bohaterów Monte Cassino, w pobliżu kościoła Św. Jerzego, odbyło się niezwykłe wydarzenie. Została tam odsłonięta rzeźba autorstwa Tadeusza Foltyna, przedstawiająca Parasolnika. Na rzeźbie znajduje się inskrypcja, która brzmi: „obłoczek nadziei i kropla uśmiechu pod parasolem uszytym ze snów”. Ta unikalna postać jest przedstawiona w interesującym przebraniu, które przypomina piec kaflowy. Co więcej, pomniejszona kopia tego pomnika została umiejscowiona w Krzywym Domku.

W roku 2007, po ulicach Sopotu przemieszczała się ruchoma rzeźba Parasolnika, która pełniła podwójną rolę. Była nie tylko punktem sprzedaży napojów i przekąsek, ale także atrakcją dla przechodniów. Interesującym aspektem kulturowym jest to, że Parasolnik pojawia się w serialu „Pełną parą”, w reżyserii Leszka Wosiewicza, gdzie zagrany został przez Cezarego Rybińskiego. Postać ta stała się znana dzięki tytułowej piosence „Kiedy do nieba szedł Parasolnik”, wykonywanej przez Hannę Banaszak. Parasolnik był również bohaterem sztuki „Sztuka naprawiania parasoli albo Rzecz o sianiu zdziwienia” autorstwa Tomasza Kaczorowskiego.

Co więcej, imię Parasolnika zostało uhonorowane poprzez nadanie go sopockiemu stowarzyszeniu kulturalnemu, co podkreśla jego znaczenie w lokalnej społeczności. Warto dodać, że nagrody wręczane podczas Sopot Film Festival przyjmują formę statuetki, która przedstawia jednego z najbardziej ikonicznych przedstawicieli tej kultury – Parasolnika.

---

Oceń: Czesław Bulczyński

---