Krzysztof Grabowski (wokalista)

---

Życiorys

Krzysztof Grabowski, znany artysta, dorastał w Pile, mieście, które zainspirowało go do stworzenia utworów takich jak „Piła tango” oraz „Maszerujemy naprzód (Odlotowa Dorota)”. W czasie swojej edukacji uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Pile, a następnie ukończył studia z zakresu historii na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, co wpłynęło na jego światopogląd.

Już w 1982 roku Krzysztof odkrył swoją pasję do muzyki punkrockowej podczas festiwalu w Jarocinie. Debiut na scenie miał miejsce w 1984 roku z zespołem Ręce do Góry. Jego kariera nabrała tempa w 1987 roku, gdy założył zespół Pidżama Porno, w którym pełnił rolę lidera oraz wokalisty, mimo przerwy w latach 2007–2015, kiedy to grupa zawiesiła swoją działalność. Podczas występów nosił charakterystyczny szapoklak, który stał się jego znakiem rozpoznawczym. Oprócz tego, artysta gra również w zespole Strachy na Lachy.

W jego życiu zawodowym znaczące były również doświadczenia w poznańskim radiu „S” oraz prowadzenie autorskiej audycji w radiu Roxy FM. W 2006 roku włączył się w kampanię „Muzyka Przeciwko Rasizmowi” organizowaną przez Stowarzyszenie „Nigdy Więcej”.

W grudniu 2005 roku Krzysztof został nominowany do Paszportów „Polityki” w kategorii estrada za album „Piła tango” zespołu Strachy na Lachy, a dwa lata później, w listopadzie 2007 roku, zdobył Paszport „Polityki” w kategorii muzyka popularna za album „Autor”. Otrzymał tę nagrodę za niezależną postawę artystyczną oraz umiejętność łączenia rockowej estetyki z literackim przekazem. W 2008 roku jego osiągnięcia zostały docenione Nagrodą Giganta „Gazety Wyborczej” oraz wyróżnieniem Nagrody Marszałka Województwa Wielkopolskiego za twórczość artystyczną i promowanie kultury.

Twórczość literacka

Po raz pierwszy teksty Grabaża, uznanego twórcy, znalazły swoje miejsce w druku w 1994 roku, kiedy to wydano tomik „Welwetowe swetry”. Publikacja ta zawierała aż 46 tekstów piosenek stworzonych przez Pidżamę Porno, Ręce Do Góry oraz Lavinę Cox, a ich okres twórczości sięgał lat 1983−1993. Oprócz tego, wydanie tomiku miało miejsce dzięki współpracy Lampa i Iskra Boża oraz Pasażer zine (ISBN 83-901125-4-X).

W 1997 roku, inni miłośnicy twórczości Grabaża mogli sięgnąć po wznowienie publikacji (ISBN 83-86735-21-X), które poszerzyło zbiór o dodatkowe 17 tekstów, łącznie dostarczając 63 utwory z lat 1983−1996 oraz 5 tekstów autorstwa innych artystów, które zostały przetworzone przez Grabaża dla jego piosenek. Większość z nich była wzbogacona chwytami gitarowymi, co czyniło je bardziej dostępnymi dla muzyków.

15 maja 2008 roku ukazała się książka autorstwa Pawła Dunina-Wąsowicza, zatytułowana „Wiersze” (ISBN 978-83-89603-58-6). Zbiór ten zawiera teksty Grabaża, które zostały starannie przeredagowane przez samego autora. Zmiany te obejmowały przede wszystkim rezygnację z klasycznej struktury refrenowej piosenek, co miało na celu podkreślenie poetyckiego charakteru dzieł.

W październiku 2010 roku na rynku literackim zadebiutowała autobiografia Grabaża pod tytułem Gościu Auto-Bio-Grabaż (ISBN 978-83-60157-55-8) wydana przez In Rock. Publikacja ma formę wywiadu, w którym Krzysztof Gajda przeprowadza rozmowę z artystą, przybliżając czytelnikom jego życie oraz twórczość.

Kolejnym ważnym projektem literackim było wydanie tomiku poezji Grabaża w 2013 roku. Publikacja, zatytułowana Na skrzyżowaniu słów, ukazała się dzięki Biuru Literackiemu i została przygotowana przez Krzysztofa Gajdę (ISBN 978-83-63129-34-7). Tomik ten stanowi znakomity przykład poetyckiego dorobku artysty i jego wszechstronności w eksplorowaniu różnych form wyrazu literackiego.

Filmografia

Krzysztof Grabowski, jako jeden z kluczowych artystów na polskiej scenie muzycznej, miał okazję uczestniczyć w wielu produkcjach filmowych, które przyczyniły się do rozwoju polskiej kultury rockowej. Jego filmografia obejmuje kilka znaczących tytułów:

• Historia polskiego rocka (2008, serial dokumentalny, reżyseria: Leszek Gnoiński, Wojciech Słota),
• Piotrek trzynastego 2: Skórza Twarz (2012, film fabularny, reżyseria: Piotr Matwiejczyk),
• Jarocin. Po co wolność (2016, film dokumentalny, reżyseria: Leszek Gnoiński, Marek Gajczak).

Te produkcje nie tylko wzbogacają jego dorobek artystyczny, ale również wpływają na sposób postrzegania polskiego rocka jako ważnego elementu kultury narodowej.

---

Oceń: Krzysztof Grabowski (wokalista)

---