Mieczysław Mierzejewski

---

Życiorys

W latach 1921–1927 Mieczysław Mierzejewski odbył naukę w koncepcie w Poznaniu, gdzie zdobywał umiejętności gry na fortepianie pod okiem Bohdana Zalewskiego oraz teorii muzyki i gry na organach, ucząc się równocześnie u Władysława Raczkowskiego. Kolejne lata, 1927–1928, spędził w warszawskim konserwatorium, studiując kompozycję z Kazimierzem Sikorskim, a także dyrygenturę u Grzegorza Fitelberga i Emila Młynarskiego.

W 1926 roku podjął pracę dyrygencką w Poznaniu. Pełnił rolę dyrygenta amatorskich chórów, takich jak Koło Śpiewackie im. Stanisława Moniuszki oraz Chór Pocztowców. Jego talent zaowocował również przedstawieniami operetkowymi w Teatrze Wielkim w Poznaniu, gdzie inscenizował operetki „Księżniczka dolara” Leo Falla oraz „Farinelli” Hermanna Zumpego w 1929 roku. Uczestniczył także w operowych przedstawieniach w Teatrze Wielkim w Warszawie, prezentując „Konrada Wallenroda” Żeleńskiego w 1930 roku.

W latach 1930–1932 kształcił się w Hochschule für Musik w Berlinie, doskonaląc swoje umiejętności pod okiem takich mistrzów jak Julius Prüwer i Paul Hörfer. Dodatkowo badał sztukę w Wiedniu i Paryżu. W 1932 roku Piotr Stermich-Valcrociata zaprosił go do Studia Operowego przy nowo utworzonym w Warszawie Towarzystwie Opery Narodowej. Pracował tam do 1934 roku, współpracując z ustalonymi adeptami i przygotowując m.in. „Uprowadzenie z seraju” Wolfganga A. Mozarta.

Mierzejewski zyskał uznanie na koncertach filharmonicznych w Warszawie, gdzie jego interpretacje były wysoko oceniane przez krytyków, jak np. Piotra Rytla, który określił jego wykonania jako „wręcz doskonałe interpretacje” w „Gazecie Warszawskiej” 9 stycznia 1934 roku.

Od sezonu 1933/1934 Mierzejewski pełnił funkcję dyrygenta w warszawskim Teatrze Wielkim, prowadzając ważne spektakle, takie jak „Faust” Gounoda oraz „Halka” i „Straszny dwór” Moniuszki. W 1936 roku został drugim dyrygentem w Orkiestrze Symfonicznej Polskiego Radia, gdzie pierwszy raz w Polsce wykonał utwory Aleksandra Tansmana. Dyrygował również w filharmonii w Warszawie, z udziałem Jana Hofmana i Nikołaja Orłowa w 1938 i 1939 roku.

W 1937 roku Mierzejewski prowadził wykonania „Stabat Mater” Karola Szymanowskiego w Warszawie, a podczas międzynarodowej wystawy sztuki i techniki w Paryżu zaprezentował balet z udziałem Polskiego Baletu Reprezentacyjnego oraz Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia. Po wojnie, w dniu 1 września 1945 roku, dyrygował premierą Uwertury w Krakowie, skomponowanej przez Grażynę Bacewicz w 1943 roku.

W latach 1945–1946 Mierzejewski został kierownikiem muzycznym Teatru Wojska Polskiego w Łodzi, a od 1946 do 1947 dyrygował w Operze Śląskiej w Bytomiu, gdzie zajmował się premierami „Strasznego dworu”, „Cyganerii” Pucciniego i „Aidy” Verdiego. Od 1947 do 1950 roku współpracował z filharmonią w Warszawie.

Mierzejewski dyrygował operą w Warszawie od 1949 do 1972 roku. W 1965 roku prowadził uroczysty koncert z okazji otwarcia gmachu Teatru Wielkiego, w ramach którego zrealizował „Króla Rogera” Szymanowskiego.

Był dyrygentem o szerokich horyzontach, a jego realizacje dzieł scenicznych, takich jak „Halka” Leona Schillera w 1951 roku, „Faust” Gounoda w 1956 roku oraz „Carmen” Bizeta w 1957 roku, spotkały się z pozytywnym odbiorem. Jego repertuar koncertowy zawierał bogaty zbiór polskiej muzyki, promując dzieła Ignacego Jana Paderewskiego, Karola Szymanowskiego, Romana Palestra, Andrzeja Panufnika oraz Aleksandra Tansmana.

Mierzejewski w latach powojennych komponował także muzykę do filmów, takich jak:

• Łopuszna. Ziemia nieznana (film dokumentalny w reżyserii Tadeusza Makarczyńskiego, 1946),
• Wieliczka (film dokumentalny w reżyserii Jarosława Brzozowskiego, 1946),
• Paweł i Gaweł (film animowany zrealizowany przez Ryszarda Potockiego, 1947),
• Ziemia Lubuska (film dokumentalny w reżyserii Natalii Brzozowskiej, 1947),
• Nawrócony (film krótkometrażowy w reżyserii Jerzego Zarzyckiego, 1947),
• Kwitną jabłonie… (film dokumentalny w reżyserii Jarosława Brzozowskiego, 1948),
• Stalowe serca (reżyser Stanisław Januszewski, 1948).

Był również kompozytorem znanych piosenek, które wykonywał Mieczysław Fogg, w tym „Ja mam czas, ja poczekam” (słowa Emanuel Szlechter) oraz „Niebieskie róże” (słowa Kora Jaroszowa).

Jego żoną była aktorka Janina Romanówna. Artysta zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 183-6-18).

Ordery i odznaczenia

Wśród licznych uznania i odznaczeń, jakie zdobył Mieczysław Mierzejewski, szczególne miejsce zajmują następujące wyróżnienia:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 18 kwietnia 1956,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał 15 lipca 1954,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, nadany 19 stycznia 1955.

Nagrody

Mieczysław Mierzejewski zdobył wiele uznania w swojej karierze dyrygenckiej, co potwierdzają przyznane mu nagrody. Wśród nich wyróżnia się:

• Nagroda Państwowa III stopnia za wybitną działalność dyrygencką w kraju i za granicą, w szczególności za wykonanie oper: Moniuszki „Hrabina”, „Straszny Dwór” oraz Szymanowskiego „Król Roger” (1952),
• Nagroda miasta Warszawy (1958).

---

Oceń: Mieczysław Mierzejewski

---