Edmund Bielawski

---

Życiorys

Ekstremalnie interesująca postać, która zaintrygowała swoim życiorysem. Urodziny w Poznaniu zaowocowały zdobyciem zawodu operatora filmowego. W okresie II wojny światowej pełnił służbę wojskową w 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej, biorąc udział w znamiennej operacji Market Garden, której celem były strategiczne pozycje w Arnhem.

Po zakończeniu wojny, jego przygoda podróżnicza nabrała tempa, obejmując Kongo oraz Argentynę, a w 1948 roku osiedlił się w Brazylii. W tym malowniczym kraju zrealizował kilkanaście filmów dokumentalnych, w tym trzy pełnometrażowe, które przyciągnęły uwagę nie tylko brazylijskiego społeczeństwa, ale również znalazły swoje miejsce w europejskich kinach.

W tym samym czasie jego film Brazylia, ziemia kontrastów zdobył uznanie oraz zainteresowanie odbiorców za oceanem. Przez dwa lata podróżował po tym kraju, pokonując imponujący dystans około 40 000 kilometrów, dokumentując zachwycające widoki i niezwykłe społeczności. W trakcie pracy nad filmem prowadził także dziennik, którego fragmenty ukazywały się w prasie polonijnej w Brazylii.

Według jego relacji, to właśnie on zainspirował rząd brazylijski do uznania za najwyższy szczyt kraju punktu Pico da Neblina, przyczyniając się do popularyzowania tego miejsca. Jego działalność filmowa oraz reporterska znacząco wpłynęła na postrzeganie Brazylii w oczach Polonii oraz europejskiej publiczności.

Wyprawa do źródeł Amazonki

W lipcu 1962 roku, Edmund Bielawski podjął się ambitnej wyprawy do źródeł Amazonki, na której zainwestował wszystkie swoje oszczędności. W skład ekspedycji wchodziło od pięciu do dwunastu uczestników z różnych krajów, którzy byli słabo przygotowani i posiadali amatorskie umiejętności. Grupa przebyła trudne tereny górskie w Boliwii i Peru, a także północne obszary Brazylii oraz regiony Kolumbii, Wenezueli i Gujany. Cała przygoda zakończyła się we wrześniu 1964 roku przy ujściu Amazonki.

Podczas wyprawy, zespół korzystał głównie z transportu wodnego, przemierzając rzeki takie jak Neva, Napo, Rio Negro, Solimoes, Caobouri, Madeira, Branco oraz Purus, ale także poruszając się pieszo.

W tamtych czasach, badacze Amazonki wskazywali, że jej „matką” jest rzeka Maranion, która wypływa z jeziora Lauricocha, położonego na wysokości 3650 m n.p.m. Bielawski postanowił obejść to jezioro i dostrzegł, że wpada doń rzeka spływająca z góry. Kontynuując wędrowanie wzdłuż tej rzeki natknął się na kolejne jezioro ulokowane wyżej niż Lauricocha. Następnego dnia odkrył strumień, który wpływał do tego jeziora. Wówczas, musiał pozostawić swoje konie i kontynuować drogę pieszo.

Jeden z indiańskich tragarzy opowiedział grupie, że lokalne społeczności od stuleci znały jeziora, które tworzyły kaskady w Andach. Mieszkańcy nazywali je Yanacocha, Patacocha oraz Ninococha. W miarę wspinania się, uczestnicy dotarli do jezior oraz strumieni, które były nieznane nawet lokalnym Indianom. To doświadczenie wykazało, że przewodnicy nie korzystali wcześniej z istniejących, prowadzących dalej górskich ścieżek.

W pewnym momencie wyprawy, żywność zaczęła się wyczerpywać, a konie, które mogły posłużyć za pokarm, pozostały znacznie niżej. Na wysokości 6000 m n.p.m., u podnóża szczytu Siete Caballeros, ekipa natknęła się na długą dolinę, w której środku płynęła rzeka. Rzeka ta miała swoje źródło w małym jeziorze, którego jeden brzeg przylegał do lodowca. To właśnie tam znalaziono wejście do groty erozji wodnej, z której wypływała woda, stanowiąca de facto źródło Amazonki.

---

Oceń: Edmund Bielawski

---