Henryk Steffens

---

Życiorys

Na początku swojej kariery zawodowej, Henryk Steffens zajmował się malarstwem pokojowym oraz rzemiosłem budowlanym. Jego talent artystyczny został dostrzeżony, co zaowocowało zdobyciem stypendium na Akademii Berlińskiej. W latach 1828-1832 studiował tam pod okiem znakomitego nauczyciela, Karla Wilhelma Wacha.

W trakcie swojego pobytu w Berlinie, Steffens zaprezentował swoje dzieło pt. Wypędzenie z Raju na wystawie w 1832 roku, co wzbudziło zainteresowanie krytyków oraz miłośników sztuki.

Artysta twórczo eksperymentował również z techniką portretową, używając czarnej kredki, co pozwoliło mu na osiągnięcie znakomitych efektów w portretowaniu. Jego ciężka praca i zaangażowanie zostały docenione już po pierwszym roku studiów, kiedy to otrzymał srebrny medal przyznany przez uczelnię.

Po zakończeniu nauki, Henryk powrócił do swojego rodzinnego miasta, Poznania, gdzie rozpoczął współpracę z naczelnym prezydentem Janem Baumannem. Jego kariera akademicka rozwijała się dalej, bowiem po 1848 roku rozpoczął wykłady z rysunku w Szkole Ludwiki.

W ciągu swojej drogi artystycznej, Steffens współpracował z renomowanymi litografami, takimi jak Wiktor Kurnatowski oraz Ludwik Sachse w Berlinie. W 1855 roku Henryk Steffens zdecydował się na dalsze kroki życiowe i zawodowe, co oznaczało, że jego czas w Poznaniu dobiegł końca.

Dzieła

Uznawany przez Atanazego Raczyńskiego za malarza historycznego i portrecistę, Henryk Steffens stworzył wiele znaczących dzieł, które do tej pory wzbudzają zainteresowanie miłośników sztuki. Wśród jego najważniejszych prac można wyróżnić:

• portret Stefana Czarnieckiego, zrealizowany dla Atanazego Raczyńskiego, który obecnie znajduje się w Muzeum Narodowym w Poznaniu,
• portret nieznanej damy powstały w 1842 roku, również w Muzeum Narodowym w Poznaniu,
• litografię przedstawiającą wiolonczelistę S. Kossowskiego, stworzoną na zlecenie Wiktora Kurnatowskiego,
• portrety Stanisława Żółkiewskiego, Wincentego Korwina Gosiewskiego oraz Jana Amora Tarnowskiego,
• portrety Jana Zamoyskiego i Marcina Dunina, wykonane dla berlińskiego instytutu litograficznego L. Sachse,
• kopię obrazu Seweryna Mielżyńskiego zatytułowaną Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, która pierwotnie znajdowała się w kościele św. Jakuba Większego Apostoła w Miłosławiu, także dla instytutu L. Sachse,
• liczne portrety mieszczan poznańskich.

---

Oceń: Henryk Steffens

---