Izolda Kiec

---

Przebieg kariery

Izolda Kiec ma bogaty przebieg kariery, na który składają się liczne osiągnięcia oraz znaczące stopnie naukowe. Jej edukacja rozpoczęła się na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie w 1989 roku uzyskała tytuł magistra filologii polskiej.

W 1993 roku obroniła pracę doktorską, a jej rozwój naukowy kontynuowała jako adiunkt w Zakładzie Dramatu i Teatru Instytutu Filozofii i Socjologii UAM. Jej osiągnięcia zostały docenione, kiedy w 1994 roku otrzymała stypendium Fundacji Nauki Polskiej, skierowane do młodych pracowników nauki.

W 1995 roku zdobyła nagrodę Fundacji Górskich za wyjątkową pracę doktorską na temat Zuzanny Ginczanki, badając jej życie i twórczość. Kolejne ważne kroki w karierze nastąpiły w 1999 roku, gdy uzyskała tytuł doktora habilitowanego w dziedzinie teatrologii oraz literaturoznawstwa polskiego, a następnie została profesorem UAM w Zakładzie Dramatu i Teatru.

Izolda Kiec pełniła istotne funkcje, takie jak kierownictwo Pracowni Literatury i Sztuk Popularnych w IFP UAM w latach 2003-2008 oraz Katedry Kulturoznawstwa w WSNHID w Poznaniu od 2008 do 2013 roku. Poza tym, w 2008 roku rozpoczęła pracę jako profesor w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie, która w 2015 roku przekształciła się w Uniwersytet SWPS.

W 2014 roku uzyskała tytuł profesora zwyczajnego w zakresie kulturoznawstwa, a rok później została odznaczona honorową odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, przyznaną przez Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Małgorzatę Omilanowską.

W kolejnych latach Kiec kontynuowała swoją działalność twórczą, otrzymując stypendia twórcze Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie literatury w latach 2016, 2020 oraz 2024. Rozwijała także swoje zainteresowania związane z kuratorstwem i teorią sztuki, zostając w 2017 roku profesorem zwyczajnym na Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu, a także zdobywając stypendium Marszałka Województwa Wielkopolskiego w dziedzinie kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

Wybrane publikacje

Książki

Oto przegląd wartościowych publikacji dotyczących sztuki i literatury, które w znaczący sposób przyczyniły się do zrozumienia dorobku wielu artystów oraz twórców. Wśród nich znajduje się praca Wstęp i opracowanie: Zuzanna Ginczanka, zatytułowana Udźwignąć własne szczęście, wydana w Poznaniu w 1991 roku.

Kolejną pozycją jest książka Zuzanna Ginczanka. Życie i twórczość, wydana w 1994 roku także w Poznaniu. W tej publikacji zgłębiamy tematy związane z życiem i twórczością Zuzanny Ginczanki. W 1997 roku ukazała się publikacja o Halina Poświatowska, znowu w Poznaniu.

W 1999 roku ukazała się praca Teatr służebny polskiej emigracji po 1939 roku. Z dziejów idei, a następnie Złodzieje szczęścia, czyli Agnieszki Osieckiej sposób na życie, obie w Poznaniu. W 2001 roku, Kiec wydała książkę Wyprzedaż teatru w ręce Błazna i Arlekina… czyli o kabarecie.

Ponadto, w 2004 roku, w Wrocławiu opublikowano W kabarecie w serii „A to Polska właśnie”. W 2013 roku w Warszawie ukazała się publikacja W szarej sukience? Autorki i wokalistki w poszukiwaniu tożsamości.

W 2014 roku wydano również Wstęp i opracowanie: Zuzanna Ginczanka, Wiersze zebrane, z siedzibą w Sejnach. Także Historia polskiego kabaretu, która ukazała się w 2014 roku w Poznaniu, dostarcza cennych informacji o sztuce. Wciąż młoda i nowoczesna została publikacja Czy chce pan być powieszony w sympatycznem towarzystwie? z 2015 roku, dotycząca poznańskich kabaretów artystycznych dwudziestolecia międzywojennego.

W 2018 roku opublikowano dwa ważne tomy: Utwory powstańcze oraz Satyra i publicystyka, oba z redakcji Romana Tadeusza Wilkanowicza. Warto również przyjrzeć się książce Szoszana znaczy Niewinna. O poezji i biografii Zuzanny Ginczanki, wydanej w 2019 roku w Poznaniu, oraz Poezje zebrane (1931-1944), która również jest dziełem Ginczanki, ukazującym twórczość poetki w Warszawie.

W ostatnich latach, w 2020 roku, opublikowano biografię Ginczanka. Nie upilnuje mnie nikt, a także Pisane wiatrem na skórze, o Felicji Kruszewskiej, której edycją tekstów zajęła się Izolda Kiec, również w 2022 roku. Warto zaznaczyć, że Sztuka życia autorstwa Leona Prauzińskiego to kolejna istotna publikacja tego roku.

Na koniec, Wstęp i układ całości: Zuzanna Ginczanka, opublikowany w Krakowie w 2024 roku, zawiera fascynujący zbiór fragmentów i krajobrazów poetyckich.

Artykuły

Wielką wartość mają również artykuły, które ukazują różnorodność tematów związanych z literaturą i teatrem. Na przykład Idy Fink droga do formy dramatycznej, opublikowany w zbiorze Teatr i dramat polskiej emigracji 1939-89, redagowany przez I. Kiec, D. Ratajczakową oraz J. Wachowskiego, ukaże się w 1994 roku w Poznaniu.

W 1995 roku opublikowano artykuł Kreacja czy autobiografia? Literackie portrety zbuntowanych wychowanków PRL-u w czasopiśmie „Czas Kultury”. Rok później, w 1997 roku, Kiec opracowała tekst Yentl, czyli o dziewczynie, która uczyła się siebie, zawarty w zbiorze Poloniści o filmie.

Inne interesujące artykuły to W zielone gramy, czyli jak odzyskać raj utracony z 1997 roku oraz Kabaret serio. O scenkach, teatrzykach i rewiach emigracji polskiej po roku 1939 z 1998 roku. W tym samym roku ukazały się dwa artykuły w „Pamiętniku Teatralnym”, dotyczące Polskiego Teatru Szkolnego na Wschodzie 1941-1945. 

W kolejnych latach, m.in. w 1998 i 2000, ukazały się prace poświęcone historii teatru i ważnym figurom w polskim dramacie, jak Wilam Horzyca. Tematyka kobieca także znalazła swoje miejsce w publikacjach, w tym Kobiety w teatrze piosenki, która zawiera odniesienia do Renaty Przemyk oraz Kayah.

W ostatnich latach, publikacje takie jak Jacek Kaczmarski między historią wielką i małą w 2010 roku, Jacek Kaczmarski w kontekście współczesnej kultury, oraz artykuły omawiające zmianę w kobiecym postrzeganiu w sztuce współczesnej, są również istotnymi punktami w ofercie Izoldy Kiec.

Dzięki licznym badaniom i publikacjom, Izolda Kiec znacząco wzbogaciła polski krajobraz kulturalny, dostarczając materiałów nie tylko dla specjalistów, ale i dla szerszej publiczności.

Redakcje monografii naukowych

Izolda Kiec nie tylko pisze, ale także redaguje cenne monografie. Wśród nich znalazły się tytuły takie jak Teatr i dramat polskiej emigracji 1939-89, opublikowana w Poznaniu w 1994 roku. Ponadto, redagowała ona Na schodach Klio. Jedenaście ćwiczeń z myśli o dramacie historycznym w 1999 roku.

W 2004 roku, Kiec była redaktorem naczelnym „Trubadur Polski”, numeru specjalnego wydanego podczas konferencji naukowej \“W teatrze piosenki\”. Kolejne ważne publikacje obejmują Kieca I., Nosowska. Piosenka musi posiadać tekst oraz Komiks i jego konteksty, które ukazały się odpowiednio w 2008 i 2014 roku.

Twórczość Kiec, zarówno w literaturze, jak i w redakcji, świadczy o jej zaangażowaniu w polski dyskurs artystyczny oraz akademicki.

Nagrody

Izolda Kiec przez lata zyskała uznanie w środowisku literackim, zdobywając liczne wyróżnienia i nagrody.

• w 2016 roku została nominowana do Nagrody im. Józefa Łukaszewicza 2015 za swoją publikację „Czy chce pan być powieszony w sympatycznem towarzystwie? Czyli o poznańskich kabaretach artystycznych dwudziestolecia międzywojennego”,
• w 2019 roku otrzymała Nagrodę Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk za najlepszą publikację o Wielkopolsce z roku 2018 za dzieło R.T. Wilkanowicza „Utwory powstańcze”,
• w 2021 roku przyznano jej nagrodę jury miesięcznika „Kraków” w konkursie na najlepsze polskie dzieło biograficzne „Portrety 2020” za książkę „Ginczanka”.

---

Oceń: Izolda Kiec

---