Tadeusz Wolniewicz

---

Życiorys

Tadeusz Wolniewicz przyszedł na świat w Poznaniu jako syn Nikodema, który pełnił funkcję pierwszego prezesa Izby Rzemieślniczej w tym mieście, oraz Ludwiki z domu Dutkowskiej. Jego artystyczna edukacja miała miejsce w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie uczył się w pracowni znanego profesora Ignacego Pieńkowskiego.

W twórczości Wolniewicza zauważalna jest różnorodność technik malarskich, jakie wykorzystywał podczas pracy nad swoimi dziełami. Posługiwał się takimi mediami jak węgiel, akwarela, olej oraz ołówek. Uznawany był za mistrza portretu, jednak jego najsłynniejsze prace były związane z historią oraz legendami Poznania. Artysta tworzył całe cykle obrazów, które z pasją oddawały te tematy.

Swoje prace prezentował w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Poznaniu, co pozwoliło mu zdobyć uznanie wśród lokalnej społeczności artystycznej. Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie – popełnił samobójstwo w momencie, gdy otrzymał kartę mobilizacyjną do wojska. Po zakończeniu II wojny światowej prochy Tadeusza Wolniewicza zostały przeniesione, razem z prochami jego ojca, na cmentarz dla zasłużonych, znajdujący się na poznańskiej Skałce.

Wystawy obrazów Wolniewicza miały miejsce aż do 1939 roku w Muzeum Miejskim w Poznaniu, jednak w wyniku działań wojennych większość jego dzieł zaginęła. Aktualnie w Muzeum Narodowym w Poznaniu znajduje się 2 jego prace, kilka z nich ulokowane jest w Bibliotece w Kórniku, a inne posiadają prywatne kolekcjonerzy.

Wybrane prace

Oto wybór prac artysty Tadeusza Wolniewicza, który znacząco wpłynął na polski świat sztuki XX wieku. Jego twórczość obejmuje różnorodne dzieła, które odzwierciedlają jego unikalny styl oraz wrażliwość artystyczną.

• Dziady (Guślarz), 1917,
• Apoteoza Moniuszki, 1921, olej,
• Ludgarda, 1923 r., olej,
• Królewicz Wron, 1924 r., cykl obrazów,
• Lalka na balkonie, 1926, olej,
• Ikar (autoportret), 1925 r., olej,
• Legenda o górze Przemysława, cykl 7 obrazów.

---

Oceń: Tadeusz Wolniewicz

---