Witold Maciejewski

---

Kariera naukowa

Witold Maciejewski, znany polski badacz i językoznawca, jest absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. W roku 1974 uzyskał dyplom z polonistyki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, co otworzyło przed nim drzwi do kariery akademickiej jako asystent w Instytucie Językoznawstwa tej instytucji.

W latach 1976–1978 pracował za granicą, pełniąc funkcję lektora języka polskiego na Uniwersytecie w Uppsali oraz Uniwersytecie w Sztokholmie. Jego profesjonalny rozwój znalazł swoje ukoronowanie w 1982 roku, kiedy to uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie w Uppsali, prezentując rozprawę zatytułowaną *Podstawy polsko–szwedzkiej kontrastywnej gramatyki tekstu*. Po tym wydarzeniu kontynuował swoją pracę jako lektor na Uniwersytecie w Uppsali w latach 1985–1988, przyczyniając się do promocji języka polskiego w Szwecji.

W 1983 roku powrócił na Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie przyjął stanowisko adiunkta w Instytucie Językoznawstwa, a następnie w Katedrze Językoznawstwa Ogólnego i Stosowanego. W 1995 roku został członkiem Instytutu Lingwistyki, gdzie zyskał uznanie za swoje osiągnięcia w dziedzinie badań językoznawczych. W 1996 roku obronił rozprawę habilitacyjną zatytułowaną *O przestrzeni w języku*, co doprowadziło do uzyskania stopnia doktora habilitowanego.

Od 1997 roku Maciejewski pracuje jako profesor nadzwyczajny w Instytucie Lingwistyki UAM, a od 1999 roku kieruje Katedrą Skandynawistyki. Od 2005 roku jego ścieżka zawodowa prowadzi również na Uniwersytet SWPS w Warszawie, gdzie objął kierownictwo Katedry Skandynawistyki, wpływając tym samym na rozwój literatury i kultury tej części Europy.

Wyróżnieniem jego pracy naukowej jest także przyznanie mu Orderu Gwiazdy Polarnej przez króla Szwecji, Karola XVI Gustawa, w maju 2011 roku. To zaszczytne odznaczenie potwierdza jego wkład w naukę oraz kulturę polsko-szwedzką.

Dorobek naukowy

Badania naukowe Witolda Maciejewskiego obejmują dziedziny językoznawstwa polonistycznego, skandynawistycznego, kontrastywnego oraz studiów afrykanistycznych i runologii. Jego wkład w te obszary jest znaczący, co znajduje odzwierciedlenie w niektórych jego najważniejszych pracach:

• Podstawy polsko-szwedzkiej kontrastywnej lingwistyki tekstu Uppsala: Slaviska instututionen vid Uppsala universitet / Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 1983. ISBN 91-506-0378-7,
• Polsko-szwedzkie paralele romantyczne. Poznań: UAM, 1983,
• Religia w Szwecji. Poznań: UAM, 1985,
• Elipsa w językach polskim i szwedzkim. Poznań: UAM, 1989,
• Wczesne zabytki runiczne. Wybór. Poznań: UAM, 1990,
• O przestrzeni w języku. Studium typologiczne z językiem polskim w centrum. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 1996. ISBN 83-232-0662-7,
• Świat języków (= Wielka encyklopedia geografii świata 14, współudz. Alfred F. Majewicz, Jerzy Pogonowski, Robert Kasza). Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 1999. ISBN 83-87621-49-8,
• Człowiek – języki, religie, polityka. Języki i religie narodów (współaut. Tadeusz Koralewski, Renata Ponaratt). Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2002. ISBN 83-88276-36-0,
• The Baltic Sea region: cultures, politics, societies (redakcja). Uppsala: The Baltic University Press, 2002. ISBN 91-973579-8-7,
• Słownik minimum polsko-szwedzki z indeksem szwedzko-polskim (współaut. Katarzyna Skalska, Halina Zgółkowa). Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2007. ISBN 978-83-232-1743-5,
• Runy (współautorzy: Paulina Horbowicz, Gert Kreutzer, Dominika Skrzypek). Warszawa: Wydawnictwo TRIO, 2011. ISBN 978-83-7436-259-7.

---

Oceń: Witold Maciejewski

---