Budynek Landratury Poznań-Zachód

Projekt architektoniczny budynku oraz jego późniejsze realizacje są dziełem G. Seidela, a zakończenie budowy datuje się na 1908 rok. Budowla ta nawiązuje do architektury barokowej, jednakże zawiera także secesyjne detale, co sprawia, że idealnie wpasowuje się w rezydencjonalne otoczenie, w jakim została wzniesiona. Do 1923 roku budynek był m.in. siedzibą Izby Przemysłowo-Handlowej, a po zakończeniu II wojny światowej został zaadaptowany na potrzeby służby zdrowia. Taki stan rzeczy trwa aż do dnia dzisiejszego.

W skład kompleksu wchodziły również stajnie oraz wozownia usytuowane z tyłu budynku, a także mały ogródek od frontu. Według Marcina Libickiego, ten architektoniczny zabytek bardziej wpisuje się w polski styl architektoniczny z tego okresu niż w cięższe formy stylu niemieckiego, co czyni go jeszcze bardziej interesującym obiektem w kontekście lokalnej historii architektury.