Antoninek (Poznań)

---

Położenie

Obszar ten znajduje się pomiędzy ulicą Warszawską, która jest wylotową drogą prowadzącą do Konina oraz Warszawy, a także jest drogą krajową nr 92, zaczynającą się od Wiaduktu Antoninek na wschód. Na południowej stronie tego obszaru, wśród lasów cybińskiego klina zieleni, mieści się leśniczówka Antoninek. W kierunku południowo-zachodnim od wschodu, nad rzeką Cybina, można znaleźć trzy sztuczne zbiorniki wodne.

Są to, zaczynając od góry rzeki: Staw Antoninek, następnie Młyński oraz większa część w Kobylepolu – Staw Browarny.

Zabudowa

W Antoninku przeważa charakterystyczna zabudowa jednorodzinna, która jest dopełniona przez trzy odrębne blokowiska. Wschodnia część tego obszaru wyróżnia się obecnością Huty Szkła Antoninek, która została założona w 1933 roku. Warto również zaznaczyć, że w przeszłości znajdowała się tutaj stacja kolejowa Poznań Antoninek, która została przeniesiona bliżej ulicy Światopełka.

Na północ od ulicy Warszawskiej, vis-a-vis huty, usytuowana jest fabryka samochodów, obecnie będąca częścią koncernu Volkswagen. Historia tej fabryki sięga maja 1953 roku, gdy powstały Wielkopolskie Zakłady Naprawy Samochodów, a następnie w 1975 roku przekształcona została w Fabrykę Samochodów Rolniczych „Polmo” w Poznaniu. Ten zakład znany jest głównie z produkcji samochodów Tarpan.

Interesującym aspektem tego terenu jest to, że w związku z lokalizacją fabryki, otaczające ją obszary czasami określane są jako Główieniec.

Historia i toponimia

„Ulice w obrębie osiedla otrzymały nazwy, które mają swoje korzenie w imionach słowiańskich. Było to efektem zamiłowania do slawistyki oraz ogromnego znaczenia Poznania w kształtowaniu polskiej myśli zachodniej, szczególnie po zakończeniu II wojny światowej. Łącznie w 1945 roku nadano 27 nazw ulic, a później te nazwy były jeszcze uzupełniane lub dostosowywane, jak na przykład w 1979 roku, gdy ul. Gorysława zmieniła nazwę na Gorzysława.

W latach 1954–1990 Antoninek był częścią dzielnicy Nowe Miasto. W roku 1945 pobliskie lasy stanowiły miejsce gromadzenia i detonacji min, amunicji oraz niewypałów z całego Poznania. Średnio każdego miesiąca likwidowano tutaj około 8000 min, 3000 pocisków przeciwpancernych, 1500 granatów ręcznych, a także 55.000 różnych innego rodzaju pocisków.

W 1992 roku powstała jednostka pomocnicza miasta pod nazwą Osiedle Antoninek-Zieliniec-Kobylepole. W 2005 roku wydzielono Osiedle Antoninek Dolny. W tym samym roku do Osiedla Antoninek-Zieliniec-Kobylepole przyłączono tereny leśne nad Jezioro Swarzędzkie, znajdujące się między Zielińcem a Gruszczynem. W 2010 roku w Poznaniu przeprowadzono reformę funkcjonalną jednostek pomocniczych, która doprowadziła do połączenia, z dniem 1 stycznia 2011 roku, obu osiedli: Antoninek Dolny i Antoninek-Zieliniec-Kobylepole w jedno większe Osiedle Antoninek-Zieliniec-Kobylepole. W skład tego osiedla przyłączono również obszary leśne w kierunku ul. Gnieźnieńskiej, tereny między Antoninkiem a Jeziorem Maltańskim oraz lasy pomiędzy Nową Wsią a Michałowem.

Komunikacja

Transport publiczny w Antoninku zapewnia nam różnorodne opcje, które ułatwiają poruszanie się po okolicy. Linie autobusowe dzienne to 157, 166 oraz 416, a także linia nocna 222. Dodatkowo, linie 152 oraz 425 kierują się do Nowej Wsi przez Kobylepole, co daje mieszkańcom szerokie możliwości dotarcia do różnych lokalizacji.

W przypadku komunikacji tramwajowej, dostęp do osiedla zapewniają linie 6 i 8, które obsługują tylko „dolną” część Antoninka. Te linie tramwajowe zawracają na pętli „Miłostowo”, mającej swoją nazwę od pobliskiego cmentarza miłostowskiego.

Wszystkie wymienione linie transportowe są zarządzane przez MPK Poznań, co gwarantuje sprawną i efektywną obsługę komunikacyjną w tym rejonie.

---

Oceń: Antoninek (Poznań)

---