Andrzej Iskra (muzyk)


Andrzej Iskra, urodzony 12 listopada 1946 roku w Poznaniu, to postać, która znacząco wpisała się w polski krajobraz muzyczny. Człowiek ten, zmarły 15 września 1991 roku również w Poznaniu, był nie tylko utalentowanym basistą, ale również klawiszowcem, co dodatkowo wzbogacało jego artystyczny dorobek.

Początkowo Iskra rozwijał swoje umiejętności grając na gitarze solowej, co było fundamentem jego późniejszej wszechstronności muzycznej. Z biegiem lat jego pasja do muzyki doprowadziła go do zaawansowanego opanowania wielu instrumentów, co przyczyniło się do jego unikalnego stylu i brzmienia.

Życiorys

Po rozpoczęciu edukacji w IV Liceum Ogólnokształcącym w Poznaniu w 1964 roku, Andrzej Iskra, wspólnie z Henrykiem Piaseckim, zakładał zespół big beatowy, do którego zaprosił Przemysława Lisieckiego jako perkusistę. Grupa, mimo intensywnej działalności na szkolnych akademiach, istniała zaledwie przez rok, do momentu ukończenia liceum przez jej założycieli. W 1965 roku jego brat, Wojciech Lisiecki (śpiew, organy), założył własny zespół, Roztrzepańcy, a Andrzej grał w nim na gitarze solowej. Resztę składu tworzyli H. Piasecki (gitara basowa) i P. Lisiecki (perkusja), a później do zespołu dołączył Tomasz Jaśkowiak (gitara).

Roztrzepańcy występowali na wielu lokalnych wydarzeniach, takich jak „Spotkania z Piosenką”, pod patronatem Pałacu Kultury oraz Expressu Poznańskiego, jak również w LO nr 4 oraz miejskich festynach organizowanych przez młodzieżowe stowarzyszenia. Muzyk zdobył także szereg dyplomów jako laureat lokalnych przeglądów piosenki, pozostając członkiem zespołu aż do jego rozpadu w 1967 roku.

W latach 1968–1969 Andrzej Iskra grał na basie w zespole Ex Aequo, stworzonym przez Romana Burchackiego po rozpadzie Pechowców, do którego dołączyli również Wojciech Meller (śpiew, gitara) oraz Marek Strzałkowski (perkusja). Wiosną 1971 roku, po namowie Przemysława Lisieckiego, dołączył do grupy Wojciecha Skowrońskiego, Blues Trio, zastępując Kazimierza Plewińskiego. To był czas, gdy zespół zarejestrował swoje pierwsze nagrania radiowe i po raz pierwszy wystąpił na festiwalu opolskim (IX KFPP).

Trio Skowrońskiego wzięło udział w „Karnawałowych Spotkaniach Muzycznych” (1971) oraz II Lubelskich Spotkaniach Wokalistów Jazzowych (4-6 czerwca 1971), co przyniosło mu większą popularność. W 1972 roku lider zespołu postanowił rozszerzyć skład i zmienić nazwę grupy na Blues & Rock Wojciecha Skowrońskiego. W ramach nowego projektu, zespół 20 października 1972 roku wziął udział w festiwalu Jazz Jamboree. Wydano wtedy EP-kę pt. Blues & Rock, która zawierała utwory takie jak No Sense In Worrying i Precious, Precious (Paraphrase).

Później, w styczniu 1973 roku, muzyk nagrał debiutancki album longplay zatytułowany Blues & Rock (XL/SXL 0799). Na tym etapie działalności największe przeboje grupy to m.in. Kominiarz Johnny, Gdybyś miał dwa życia, Równy był gość oraz Ludzie coś mi tutaj nie gra. W latach 1972–1974 basista trzy razy występował na festiwalu opolskim, uczestnicząc w X, XI oraz XII KFPP.

W grudniu 1974 roku nastąpiły zmiany w składzie, co zakończyło jego przygodę z zespołem. W 1989 roku Andrzej dołączył do grupy Lecha Stawskiego KIS, gdzie występował na instrumentach klawiszowych. Trio (Stawski, Iskra i Andrzej Kmita) nagrało i wydało kilka kaset magnetofonowych, a po śmierci muzyka, ostatnia z nich została mu zadedykowana. Jego życiowa podróż zakończyła się, gdy został pochowany w rodzinnym grobowcu na Cmentarzu Miłostowo w Poznaniu (kwatera 46-1A-18-4).

Wybrana dyskografia

Z zespołem Blues & Rock

Andrzej Iskra jako członek zespołu Blues & Rock zrealizował kilka ważnych nagrań, które zdobyły uznanie wśród fanów. W 1972 roku ukazała się ich EP, która stanowiła znakomity początek ich kariery muzycznej, a została wydana przez Polskie Nagrania „Muza”. Rok później zespół wydał album LP, który przyczynił się do dalszego rozwoju ich twórczości.

W kolejnych latach, w 2017 roku, wydano kompilację zatytułowaną „Trochę żal”, która zawiera nagrania radiowe z lat 1970-1973. Z kolei w 2020 roku ukazał się album „Rock and roll i ja”, prezentujący radiowe nagrania z lat 1973-1979. Oprócz tego, w 2019 roku, fani mogli usłyszeć „Blues to zawsze blues jest”, który zawiera koncertowe wykonania z lat 1970-1974, a w 2022 roku wydano „Za jasną rzeką”, zarejestrowane podczas występów na żywo z lat 1971-1979.

Z zespołem KIS

Współpraca Andrzeja Iskry z zespołem KIS przyniosła wiele hitów, które stały się klasykami. W 1990 roku na rynku pojawiła się pierwsza kaseta „Hity – Kis ze zdartej płyty 1”, a tuż po niej w 1991 roku wydano jej kontynuację, „Hity – Kis ze zdartej płyty 2”. Następnie w 1992 roku zespół zaprezentował kolejną kompilację najlepszych utworów w postaci „Przeboje”.

Oprócz tego, zespół nagrał „Najpiękniejsze kolędy w wykonaniu zespołu Kis”, które zyskały uznanie w okresie świątecznym, oraz album „Na ludowo”, który odzwierciedla folklorystyczne wpływy w ich muzyce.

Przypisy

  1. Piotr Przybylski: Andrzej Iskra – biogram. wojciechskowronski.pl, 08.05.2011 r. [dostęp 26.05.2024 r.]
  2. Piotr Przybylski: Przemysław Lisiecki – biogram. wojciechskowronski.pl, 06.06.2009 r. [dostęp 26.05.2024 r.]
  3. Piotr Przybylski: Wojciech Skowroński – biogram. wojciechskowronski.pl, 01.03.2009 r. [dostęp 26.05.2024 r.]
  4. Piotr Przybylski: Blues & Rock, Wojciech Skowroński, 22.04.2009 r. [dostęp 31.05.2024 r.]
  5. Wojciech Skowroński, Blues & Rock – No Sense In Worrying. discogs.com. [dostęp 23.05.2024 r.]
  6. Cmentarz komunalny Miłostowo w Poznaniu: Andrzej Iskra (1946–1991). poznan.pl. [dostęp 26.05.2024 r.]
  7. Andrzej Iskra. discogs.com. [dostęp 26.05.2024 r.]
  8. Wojciech Skowroński – Za jasną rzeką. Nagrania Koncertowe z lat 1971–1979. discogs.com. [dostęp 26.05.2024 r.]
  9. Rafał Szwaracki: Kolekcja kaset magnetofonowych Lecha Stawskiego. new.kfcm.pl. [dostęp 26.05.2024 r.]

Oceń: Andrzej Iskra (muzyk)

Średnia ocena:4.49 Liczba ocen:7