Olga Sawicka (tancerka)

---

Życiorys

Olga Sawicka była utalentowaną tancerka, która dumnie kontynuowała tradycje polskiego baletu. Córka Stanisława i Gertrudy z d. Walkowiak, spędziła znaczną część swojego dzieciństwa w Poznaniu, przetrwawszy czas II wojny światowej w swoim rodzinnym mieście. Po wyzwoleniu Poznania w 1945 roku, Olga rozpoczęła naukę w podstawowej szkole, gdzie miała okazję poznawać tajniki rytmiki. Przeniosła się następnie do Szkoły Baletowej, gdzie przez dwa lata kształciła się pod okiem Stanisława Miszczyka i Jerzego Kaplińskiego.

Ukończyła studia baletowe w Teatrze Wielkim w Poznaniu, a swoje pierwsze kroki na scenie stawiała w Operze Poznańskiej w latach 1947-49. Następnym krokiem w jej karierze była Opera Śląska w Bytomiu, gdzie występowała między 1949 a 1953 rokiem, a także Opera Warszawska, gdzie kontynuowała swoją karierę do 1961 roku.

Olga doskonaliła swoje umiejętności baletowe w Paryżu, ucząc się od takich mistrzów jak Lubov Jegorowa oraz Preobrażeńska i Wiktor Gzowski. Przez swoją karierę miała okazję występować również na międzynarodowej scenie, biorąc udział w tournée po Niemczech, Szwajcarii, Francji oraz Monte Carlo. Jej artystyczne talenty zarówno w Moskwie, Norwegii, Szwecji, jak i w różnych miastach we Włoszech, przyciągały wiele zachwytów ze strony publiczności.

Po zamążpójściu z Hugues Steinerem osiedliła się we Francji, jednak powróciła do Polski w 1963 roku. W latach 1963–1974 pełniła rolę primabaleriny w Operze im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu. W 1975 roku odbył się wieczór pożegnalny, gdzie wystąpiła jako gospodyni programu, a wśród artystów zaproszonych do występu znaleźli się: Barbara Bittnerówna, Witold Gruca, Stanisław Szymański, Ewa Głowacka oraz wielu innych utalentowanych tancerzy.

W latach 1974-1976 Olga była kierownikiem baletu w poznańskim Teatrze Muzycznym, jednak zrezygnowała z tej funkcji, wycofując się z aktywnego życia artystycznego.

„… rozbraja, zniewala, oczarowuje. Bez wzruszenia nie można na nią patrzeć […] Posiada ona dwie cechy, jej wśród wszystkich polskich tancerek w największym stopniu właściwe: jakaś promieniująca, nieskazitelna czystość i naturalna, jakby wrodzona perfekcja techniczna. Połączmy te dwie cechy, dodajmy do nich niezwykłą wrażliwość, subtelną wyrazistość, muzykalność a zrozumiemy, dlaczego Julia Sawickiej staje się kreacją wznoszącą się na prawdziwe wyżyny sztuki choreograficznej.”

Tacjanna Wysocka, „Teatr”

„Publiczność Helsinek doznać mogła niezapomnianych przeżyć, kiedy primabalerina Opery Warszawskiej Olga Sawicka i jej partner Witold Borkowski występowali w naszej Operze. Olga Sawicka jest tancerką, która z wyjątkową ekspresją oddaje wzloty uczuć, której technika jest płynna, swobodna, czasem aż sięgająca akrobatyki. Jej sztuka równowagi jest zachwycająca, a wyjątkowo wysokie arabeski radują oko […] Burza oklasków i fala kwiatów przez rampę na scenę.”

Polska Julia zawojowała naszą publiczność, Suomen Sosialidemokraatti

W 2009 roku ukazała się książka Stefana Drajewskiego „Życie z tańcem” (Wydawnictwo Poznańskie) ISBN 978-83-7177-667-0, poświęcona jej artystycznemu życiu. Ostatnie pożegnanie artystki odbyło się 17 kwietnia 2015 roku, kiedy to pochowano ją w Alei Zasłużonych na cmentarzu Junikowie w Poznaniu (AZ-2-P-20D).

Ważniejsze partie

Olga Sawicka, wybitna tancerka, odznaczała się niezwykłym talentem oraz wszechstronnością wśród znanych ról, które stworzyła w trakcie swojej kariery. Wśród najważniejszych postaci, które zagrała, znajdują się:

• Giselle – tytułowa postać w dziele A. Adama,
• Ognisty ptak – tytułowa rola w balecie I.F. Strawińskiego,
• Odetta-Odylia – w Jeziorze łabędzim P. Czajkowskiego,
• Julia – w tragicznym Romeo i Julia S.S. Prokofiewa,
• Amelia – w Mazepie T. Szeligowskiego.

Film

W swojej karierze artystycznej, Olga Sawicka także wystąpiła w różnych produkcjach filmowych:

• 1950 – Warszawska premiera – film fabularny, w którym nie znalazła się w czołówce,
• 1954 – Uczta Baltazara – w roli Haliny Stępczyńskiej,
• 1957 – Julietta ze snów – spektakl telewizyjny, w tytularnej roli,
• 1959 – Olga Sawicka i Bogdan Bulder – film dokumentalny na temat koncertu TV.

Odznaczenia i nagrody

Odznaczenia

Olga Sawicka zdobyła uznanie w formie wielu prestiżowych odznaczeń, które świadczą o jej wybitnych talentach oraz wkładzie w rozwój kultury. Do najważniejszych osiągnięć należą:

• dwukrotne otrzymanie Złotego Krzyża Zasługi,
• dwukrotny Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1959 roku,
• otrzymanie Złotego Medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w dniu 27 kwietnia 2009 roku.

Nagrody

Oprócz odznaczeń, tancerka zdobyła również szereg nagród, które potwierdzają jej znaczącą rolę w polskiej kulturze artystycznej. Wymienić można:

• Nagrodę Kulturalną Miasta Poznania, przyznaną w roku 1967,
• Statuetkę Terpsychory, która została jej wręczona podczas Poznańskiej Wiosny Baletowej w roku 2006.

---

Oceń: Olga Sawicka (tancerka)

---