Sławomir Misiurewicz

---

Życiorys

W latach 1945–1948 Sławomir Misiurewicz występował w Teatrze Miejskim w Jeleniej Górze, skąd jego kariera teatralna nabrała rozpędu. Następnie związał się z Teatrami Dramatycznymi w Poznaniu w latach 1951–1952, a później przeniósł się do Teatru Ziemi Opolskiej (1953–1955) oraz Teatru Polskiego w Bydgoszczy (1959–1960).

W 1960 roku Misiurewicz osiedlił się w Łodzi, gdzie na początku kariery grał w Teatrze 7.15 (1960–1961). Jego talent a także możliwości artystyczne zaowocowały kolejnymi występami w Teatrze Nowym (1961–1964, 1974–1982) oraz Teatrze Jaracza (1964–1974, 1982–1990). W Łodzi wcielał się w różnorodne postacie, od proletariuszy po dygnitarzy, a także hierarchów.

Wśród znaczących ról, jakie odegrał w Teatrze Jaracza, należy wymienić występy w takich spektaklach jak: „Czerwona magia”, „Kaukaskie koło kredowe”, „Czarownice z Salem”, „Czajka”, „Balkon”, „Hamlet”, „Szewcy”, „Operetka”, „Dialogus de Passione”, „Cień”, „Vatzlav(inne języki)”, „Opera za trzy grosze”, „Wesele” oraz „Wyzwolenie”.

Zmarł i został pochowany w części rzymskokatolickiej Starego Cmentarza w Łodzi.

Filmografia

Aktor

Filmografia Sławomira Misiurewicza prezentuje bogaty dorobek artystyczny, obejmujący wiele ról filmowych i telewizyjnych. Poniżej znajduje się chronologiczna lista najważniejszych jego występów:

• 1964: Panienka z okienka,
• 1965: Zazdrość kocmołucha,
• 1965: Wyspa pokoju,
• 1966: Waga,
• 1967: Ziemia obiecana (spektakl telewizyjny) – Miller,
• 1967: Uczeń diabła,
• 1967: Tais,
• 1967: Pieczona gęś – podróżny,
• 1968: Niemcy,
• 1969: Bzik tropikalny,
• 1971: Śmierć filatelisty – dr Skrzeszewski,
• 1971: Jegor Bułyczow i inni – Mokiej Baszkin,
• 1972: 777 – inspektor Nowak,
• 1973: Biała zaraza – komisarz policji,
• 1974: Uszczelka (cykl: Najważniejszy dzień życia) – Brzozowski, kierownik produkcji,
• 1974: Ile jest życia (odc. 12) – sprzedawca w sklepie meblowym,
• 1976: Latarnik – Józef Bem,
• 1980: Polonia Restituta,
• 1982: Polonia Restituta (serial),
• 1984: Wszystko powiem Lilce!,
• 1985: Zenona Z. przypadki,
• 1985: Gra w ślepca – fotograf,
• 1987: Klub – Jock Riley,
• 1987: Bez grzechu – nieznajomy – ojciec,
• 1988: Pogranicze w ogniu – doktor Lewandowski,
• 1996: Epitafia polskie.

Wszystkie pozycje w tej liście potwierdzają wszechstronność Sławomira Misiurewicza jako aktora, który potrafił wcielić się w różnorodne postacie w trakcie swojej kariery.

---

Oceń: Sławomir Misiurewicz

---