Czesław Kędzierski

---

Życiorys

Czesław Kędzierski rozpoczął swoje młodzieńcze lata w Poznaniu, a po ukończeniu szkoły średniej podjął studia w Lwowie na kierunku polonistyki. Już podczas nauki wstąpił do Akademickiego Koła Dziennikarskiego na Uniwersytecie Lwowskim, co otworzyło przed nim drzwi do kariery dziennikarskiej. Jako student miał okazję współpracować z lwowskim „Słowem Polskim” oraz pisać korespondencje dotyczące wydarzeń kulturalnych dla „Kuriera Poznańskiego”.

Przed 1907 rokiem aktywnie uczestniczył w działalności Ligi Narodowej. Po powrocie do Poznania w 1908 roku dołączył do redakcji „Kuriera Poznańskiego”, gdzie pracował aż do wybuchu II wojny światowej w 1939 roku. To właśnie w 1908 roku był jednym z inicjatorów założenia Towarzystwa Dziennikarzy i Literatów, a z czasem stał się członkiem Zarządu Głównego Związku Dziennikarzy RP. W 1936 roku objął funkcję prezesa Syndykatu Dziennikarzy Wielkopolskich.

W dniu 25 lutego 1946 roku, decyzją Wydziału Wykonawczego Zarządu Głównego Związku Zawodowego Dziennikarzy RP w Warszawie, Czesław Kędzierski został uznany za członka-seniora związku. Oprócz działalności dziennikarskiej angażował się w prace społeczne. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” oraz redaktorem dwutygodnika „Sokół”, a także korespondentem poznańskim warszawskiego ilustrowanego tygodnika „Świat”.

Po zakończeniu I wojny światowej pełnił funkcję naczelnika Wydziału Kultury i Sztuki w Ministerstwie byłej Dzielnicy Pruskiej, lecz szybko powrócił do pracy dziennikarskiej oraz działalności społecznej w Towarzystwie Czytelni Ludowych i Spółce Teatralnej. To w tym charakterze znacząco przyczynił się do powstania poznańskiego Konserwatorium Muzycznego.

Czesław Kędzierski był również pionierem audycji radiowych przeznaczonych dla dzieci. W latach 1926–1927 publikował cykl „Przechadzki po mieście” w „Kurierze Poznańskim”, a także redagował bezpłatny dodatek dla dzieci „Mój przyjaciel” do „Kuriera Wielkopolskiego”. Był aktywnym członkiem Koła Naukowo-Literackiego, które powstało w Bazarze w 1921 roku. Dzięki swojej znajomości języka norweskiego, Kędzierski zajął się także tłumaczeniem dzieł skandynawskich, w tym baśni Andersena oraz powieści Hamsuna takich jak „Włóczęgi”, „August Powsinoga” oraz „A życie toczy się dalej”, za co autor otrzymał nagrodę Nobla w 1920 roku.

Po zajęciu Poznania przez wojska niemieckie w listopadzie 1939 roku i utracie mieszkania przy ulicy Wały Leszczyńskiego, osiedlił się w Warszawie, gdzie zaangażował się w działalność podziemną aż do momentu wybuchu Powstania Warszawskiego. Następnie przeniósł się do Krakowa, gdzie jego starania doprowadziły do tego, iż Syndykat Dziennikarzy Wielkopolskich był bliski zdobycia własnego domu wypoczynkowego w Rabce. Po wojnie, kiedy Małopolska została wyzwolona, powrócił do Poznania.

Był autorem licznych baśni, bajek oraz gawęd radiowych. Wśród jego utworów przeznaczonych dla dzieci wymienia się m.in. bajki: „Trębacz Ratuszowy i Król Kruków”, „Dzielna Kasztelanka” i „O żarłocznym potworze w Gople”. Cieszył się popularnością wśród dzieci, które nazywały go „Wujek Czesio”.

Od 1928 roku był żonaty z Walerią z Tadrzyńskich (1884–1948), z którą wychował czworo dzieci: Bogdana (1914–1955), Marię (ur. 1912), Irenę (ur. 1916) oraz Aleksandrę (ur. 1919). Czesław Kędzierski zmarł 16 stycznia 1947 roku w Poznaniu i spoczywa na cmentarzu Jeżyckim (kwatera L-5-5).

---

Oceń: Czesław Kędzierski

---