Zdzisław Beryt

---

Życiorys

Zdzisław Beryt, znany z wielu zasług, przyszedł na świat w Poznaniu. W czasach II wojny światowej jego życie przybrało dramatyczny obrót, gdy został zmuszony do pracy na Stadionie im. Edmunda Szyca w Poznaniu. W tym okresie miał możliwość nawiązania kontaktu z Wielkopolską Organizacją Wojskową (WOW), co niebawem doprowadziło do aresztowania w 1942 roku z powodu jego działalności. Został osadzony w dwóch więzieniach, a także w Mielcu, Rzeszowie, Krakowie i Forcie VII, gdzie poddawano go brutalnym przesłuchaniom w Domu Żołnierza w Poznaniu. Mimo późniejszego uniewinnienia, został na polecenie poznańskiego Gestapo przetransportowany do obozu Auschwitz-Birkenau, gdzie pełnił rolę pisarza w obozowym biurze.

Po zakończeniu działań wojennych, Beryt wrócił do Poznania, gdzie podjął zatrudnienie w Urzędzie Kontroli Prasy. Jego zawodowa kariera nabrała tempa w 1951 roku, kiedy to rozpoczął pracę jako redaktor depeszowy w redakcji Gazety Poznańskiej. W 1956 roku przeszedł do działu kulturalnego, w którym pozostał aż do końca swojej pracy w tej redakcji. W trakcie swojej kariery był również sekretarzem redakcji i sprawozdawcą sejmowym, zajmując się różnorodnymi tematami związanymi z filmem, literaturą, sztuką, muzyką oraz telewizją.

Jego działalność nie ograniczała się jedynie do pisania; Beryt był także aktywny poza mediami, reprezentując Polskę jako juror na festiwalu filmowym w Karlovych Varach. W latach 80. brał udział w zakładaniu Dyskusyjnego Klubu Filmowego, który stał się ważnym miejscem wymiany myśli filmowej. Napisał wstęp do albumu „Poznań fotografii” autorstwa Bogdana Borowiaka i Stanisława Ossowskiego, a także do dzieła Fiedlera Arkady „Kobiety mej młodości”.

W Gazecie Poznańskiej, która od 2006 roku funkcjonuje jako Głos Wielkopolski, Beryt pracował do końca swoich dni. Jego życie zakończyło się w Poznaniu, gdzie znalazł spokój na Cmentarzu na Junikowie, w polu 31, kwaterze 5-4-24.

---

Oceń: Zdzisław Beryt

---