Andrzej Wilowski

---

Działalność kulturalna

Andrzej Wilowski to absolwent Wydziału Filologii Polskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie ukończył studia w 1981 roku.

W okresie od 1973 do 1976 roku był aktywnym działaczem kultury studenckiej, co pozwoliło mu na organizację Warsztatów Artystycznych, które stanowiły ważny element życia kulturalnego w tym czasie.

Od 1974 do 1978 roku miał również bliskie związki z Teatrem Ósmego Dnia w Poznaniu, gdzie angażował się w różnorodne projekty artystyczne.

Działalność opozycyjna

W latach 1976–1980 Andrzej Wilowski był aktywnym członkiem Komitetu Obrony Robotników (KOR) oraz Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”. Jego działalność opozycyjna wiązała się z represjami, które przejawiały się w formie „rozmów ostrzegawczych”, rewizji, a także zatrzymań na maksymalnie 48 godzin.

W 1977 roku brał czynny udział w akcji zbierania podpisów w obronie Stanisława Barańczaka, co ilustruje zaangażowanie w walkę o prawa człowieka i wolność słowa. W kolejnych latach, od 1977 do 1980, współpracował z Uniwersytetem Latającym i Teatrem Kulturalnym Nowej (TKN), będąc współorganizatorem wykładów Stanisława Barańczaka oraz wieczorów autorskich, co świadczy o jego silnej orientacji na edukację i kulturę opozycyjną.

W okresie 1977–1981 pełnił rolę redaktora oraz drukarza ulotek, dokumentów, proklamacji i uchwał SKS. W 1978 roku wydał Zeszyt SKS „Nowy ewolucjonizm” Adama Michnika. Od 1976 do 1989 roku z pasją kolportował niezależne wydawnictwa takie jak NOWA i ARKA, a także prasę związkową oraz biuletyny informacyjne KOR. Po 13 grudnia 1981 roku aktywnie rozpowszechniał znaczki „pocztowe”, banknoty oraz kasety z nagraniami audycji radia „Solidarność”, wykazując nieustającego ducha walki przeciwko reżimowi.

W latach 1977-1980 był również właścicielem księgozbioru niezależnej biblioteki, która była udostępniana w jego prywatnym mieszkaniu, co przyczyniło się do rozwoju niezależnej kultury literackiej w Polsce. W momencie wzrostu napięcia politycznego, w latach 1980–1981, aktywnie działał w strukturach „Solidarności” i we wrześniu 1981 roku uczestniczył w spotkaniu nad Maltą w Poznaniu. Ponadto, w 1980 roku, był współzałożycielem Niezależnego Zrzeszenia Studentów (NZS) na Uniwersytecie Adama Mickiewicza (UAM), a rok później współorganizował strajk studencki dotyczący jego rejestracji.

W latach 1980–1981 pełnił funkcję drukarza w niezależnych pismach NZS. Po 13 grudnia 1981 roku do 1983 roku współpracował z Januszem Pałubickim w ramach struktur TZR Wielkopolska NSZZ „S”. W tym czasie intensywnie angażował się w zbieranie informacji na temat działalności podziemnych struktur zakładowych, co doprowadziło do współtworzenia „Biuletynu Informacyjnego” – Niezależnej Inicjatywy Wydziału Filologicznego UAM.

Na przełomie lat 1982–1985 pełnił rolę drukarza w niezależnym „Obserwatorze Wielkopolskim”, a w latach 1988–1991 był autorem tekstów oraz redaktorem tej publikacji. W 1982 roku współzakładał niezależne pismo „Veto”, organizując również sprzęt poligraficzny. Dodatkowo w latach 1982-1983 odbył staż w Poznańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk, a także pracował jako nauczyciel w Gminnej Szkole Zbiorczej w Czerwonaku oraz w Zespole Szkół Muzycznych i Zespole Szkół Elektrycznych w Poznaniu. Jako twórca, pisał teksty do „Czasu Kultury”. W 1989 roku brał udział w akcji informacyjnej i przygotowywaniu ulotek z życiorysami kandydatów do Sejmu.

Działalność publicystyczna

Andrzej Wilowski to postać, która znacząco wpłynęła na polską kulturę i życie literackie. Jego kariera publicystyczna zaczęła się w latach 1978-1982, kiedy to był współpracownikiem wydawnictwa Witrynka Literatów i Krytyków. W 1980 roku opublikował tomik poetycki zatytułowany „Wiersze”, który również został wydany przez Witrynkę Literatów i Krytyków.

Po roku 1988, kiedy przeszedł na rentę, kontynuował swoją działalność, współpracując z prasa oficjalną, w tym z krakowskim „Czasem” oraz „Gazetą Handlowo-Przemysłową”. Wkrótce potem rozpoczął współpracę z „Gazetą Wyborczą”, a także pełnił funkcje wykładowcy w Akademii Sztuk Wizualnych w Poznaniu. Dodatkowo, był kierownikiem działu współpracy z zagranicą na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie prowadził wiele interesujących projektów.

Wilowski był również aktywny w Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich w latach 1990-2009, a w latach 2002-2009 w Stowarzyszeniu Wydawców Sztuki (SWS). Jako autor pisywał wiele artykułów do pism muzycznych, takich jak „Diapazon” i „Brzmienia”, a także publikował teksty w prasie regionalnej i ogólnopolskiej. Warto też zaznaczyć, że redagował niekomercyjną witrynę internetową Artwakat, poświęconą sztuce, wspólnie z takimi osobami jak Jackiem Kasprzyckim, Tamarą Sorbian oraz Henrykiem Lubawym.

Od 2008 roku Wilowski pełni funkcję wiceprezesa stowarzyszenia PTAAAK, które prowadzi Krzysztof Wodniczak – znany działacz muzyczny, menadżer, publicysta i wydawca, którego można poznać online pod tym linkiemKrzysztof Wodniczak.

W uznaniu za swoje osiągnięcia, w 2007 roku został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, co stanowi wyraz uznania dla jego wkładu w polską kulturę i dziennikarstwo.

---

Oceń: Andrzej Wilowski

---