Klemens Górzyński

---

Życiorys

W 1923 roku Klemens Górzyński zakończył naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. W tym samym czasie rozpoczął studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego, które zakończył w 1930 roku. Podczas swojego kształcenia Górzyński zaangażował się w działalność Korporacji Akademickiej Lechia, gdzie w semestrze zimowym roku akademickiego 1928/1929 pełnił rolę wiceprezesa. Angażował się również w działalność Bratniej Pomocy.

W trakcie swojej kariery medycznej, praktykował jako lekarz w różnych instytucjach, w tym w pogotowiu ratunkowym oraz w Związku Inwalidów Wojennych i Ubezpieczalni Społecznej. W 1938 roku uzyskał tytuł doktora medycyny. W czasie kampanii wrześniowej brał udział w obronie Warszawy, a już w październiku tego samego roku zaczął aktywnie działać w organizacjach konspiracyjnych, takich jak „Ojczyzna” oraz Narodowa Organizacja Bojowa. Jego współpraca obejmowała również Biuro Głównego Delegata na ziemie polskie wcielone do III Rzeszy.

Po nakazie pracy w Stęszewie, gdzie osiedliła się jego rodzina, Górzyński ukrywał radioodbiornik i kontynuował swoją działalność konspiracyjną. Jako lekarz świadczył darmowe porady, wystawiał zaświadczenia lekarskie oraz zwolnienia dla członków konspiracji. Regularnie wyjeżdżał do Warszawy w celach związanych z działalnością opozycyjną.

W dniu 18 października 1941 roku został aresztowany przez gestapo w Stęszewie. Początkowo przetrzymywany był w poznańskim Domu Żołnierza, jednak ostatecznie trafił do surowego więzienia w Forcie VII. Tam pomagał innym potrzebującym oraz chorym więźniom, a sam zakażał się tyfusem plamistym. Zginął najprawdopodobniej z rąk niemieckich oprawców w nocy 7 lipca 1942 roku w lasach pod Poznaniem, mając zaledwie 37 lat.

Jego żoną była Jadwiga Kuca, wcześniej Spandowska, z którą wychowywał jej córkę, Sabinę, z pierwszego małżeństwa.

---

Oceń: Klemens Górzyński

---